ผมเป็นหนึ่งคนในส่วนใหญ่ที่อยากมีเพื่อนๆเวลามีเพื่อนต่อให้เพิ่งรู้จักก็จะดูแล เทคแคร์ เอาใจใส่ ตามง้อ ตามตื้อ เป็นห่วง
แต่พอมีได้สักก็รู้ว่า..แปลกดีนะ เพื่อนกี่คนต่อคนที่มีมักเป็นคนที่ไม่เคยเปิดโอกาสให้ทำความเข้าใจ มีอะไรไม่บอก ไม่บอกไม่ว่าแต่จะโกหกทำไม อย่าว่าแต่ทำความเข้าใจแค่จะงอนบ้างยังไม่มีสิทธิ์ ตามง้อตามตื้ออยู่ฝ่ายเดียว พอทะเลาะกันเขาก็เอาแต่หนี ผลักไส ไม่ยอมเคลียร์ให้จบ จนผมกลายเป็นที่ค่อนข้างเย็นชา ถามคำตอบคำ พูดเท่าที่จำเป็น จนเหมือนคนที่รำคาญทุกอย่างแต่จริงๆมันไม่ใช่เลย ไม่ยุ่งกับใคร ออกห่างจากทุกคนโดยเพราะเพื่อน แล้วที่ผมเป็นแบบนี้..ผมผิดหรอที่เริ่มไม่อยากมีเพื่อน!?