จากประสบการณ์ของตัวเองโดยตรง เวลาจะคบหาใคร จะดูตรงที่ว่าใครไหนจริงใจ อยู่กับเราได้เวลาลำบากจะช่วยเหลือกัน คือทุกอย่างให้มันอยู่ในหลักเกณฑ์ที่ว่าการคบเพื่อนมันต้องเป็นยังไง เเต่ในทางกลับกันตรงข้ามกันหมด เพื่อนที่เจอมาชอบนินทาลับหลัง เวลาเราลำบาก เครียด ก็หายไปหมด เหมือนเเชทกลุ่มเเชทหนึ่งมีเราอยู่ด้วย เเต่อีกเเชทไม่มีเรา บางครั้งไม่พอใจอะไรก็เงียบไปคุยเเชทส่วนตัวกัน เราก็รู้ทุกอย่างที่พวกเขาทำนะเเละจะมีลางอะไรสักอย่างมาก่อนเนี้ยเเหละ งานกลุ่มก็เช่นกันจะช่วยทำทุกอย่าง เเต่ในบางอย่างเราเสนอไปก็เมินเฉย โกรธเเล้วมาเเซะกันนินทากันไปอีก คือผิดอะไรเหรอ เมินกันเก่งมากทุกอย่าง ไร้ตัวตนไปเลย สังคมการคบหาเพื่อนมันน่ากลัวจริงๆนะ ทุกวันนี้เริ่มคิดเเล้วว่าต่อไปควรอยู่คนเดียวดีไหม เจอเเบบนี้มาตลอด เป็นเพราะเราดีเกินไปหรือป่าวยังไง อิจฉาอะไรกัน ทุกครั้งเจอปัญหาจะไปปรึกษากับรุ่นน้องที่สนิทกัน คือเเบบเเกมันเเย่มากอะเพื่อนลักษณะนี้ ขอบอกก่อนนะว่านิสัยของเราจะเป็นที่จริงใจกับทุกคนชอบช่วยเหลือทุกอย่าง มีอะไรก็ให้คำปรึกษา ให้เวลาส่วนตัวเพื่อนคือต่างคนต่างอยู่ทุกครั้ง
สังคมการมีเพื่อนมันเลวร้ายกว่าไหนๆ