สมัยเรียนเราเป็นคนที่มีเพื่อนเยอะพอสมควร ทั้งรุ่นเดียวกัน รุ่นพี่ หรือรุ่นน้อง
แต่พอสนิทกับใครแล้วได้รู้นิสัยจริงๆของคนนั้นแล้วเกิดรับไม่ได้ เราก็เลือกที่จะตัดเลย เพราะไม่อยากปั้นหน้าใส่ทั้งๆที่เราไม่โอเคด้วย
ถ้าหากมีผิดใจกันบางครั้งยังพอลืมๆได้ แต่นิสัยเจอครั้งเดียวแล้วรับไม่ได้เลยคือ
ไม่จริงใจ
อย่างเช่น วันนึงมานินทาเพื่อนอีกคนให้เราฟัง แล้ววันต่อมา อัพรูปคู่เพื่อนคนนั้น ขึ้นแคปชั่น Best Friend Forever เป็นต้น = ="
เวลาผ่านไปผ่านมา ยิ่งสนิทยิ่งรับไม่ได้ก็ตัดไปทีละคนๆ
จนตอนนี้พูดได้เลยว่า
ไม่มีเพื่อน
จะคบหาใครก็แค่ผิวเผิน ไม่สนิทขึ้นไปกว่านั้น จนกลายเป็นคนมนุษย์สัมพันธ์เกือบไม่ดี เพียงเพราะเราอยากรักษาระยะตรงนั้นเอาไว้ ไม่อยากรับรู้อะไรที่ทำให้รู้สึกไม่อยากคบคนนั้นต่อ
หลายๆครั้งที่รู้สึกเหงา แต่ก็คิดเสมอว่า ถ้าหากจะมีเพื่อนที่เราต้องมารู้สึกไม่ดี ก็อย่ามีดีกว่า...
มีใครเป็นแบบนี้บ้างมั้ย? แล้วรับมือยังไง?
เคยมีเพื่อนเยอะ แต่รักษาไว้ไม่ได้สักคน
แต่พอสนิทกับใครแล้วได้รู้นิสัยจริงๆของคนนั้นแล้วเกิดรับไม่ได้ เราก็เลือกที่จะตัดเลย เพราะไม่อยากปั้นหน้าใส่ทั้งๆที่เราไม่โอเคด้วย
ถ้าหากมีผิดใจกันบางครั้งยังพอลืมๆได้ แต่นิสัยเจอครั้งเดียวแล้วรับไม่ได้เลยคือไม่จริงใจ
อย่างเช่น วันนึงมานินทาเพื่อนอีกคนให้เราฟัง แล้ววันต่อมา อัพรูปคู่เพื่อนคนนั้น ขึ้นแคปชั่น Best Friend Forever เป็นต้น = ="
เวลาผ่านไปผ่านมา ยิ่งสนิทยิ่งรับไม่ได้ก็ตัดไปทีละคนๆ
จนตอนนี้พูดได้เลยว่า ไม่มีเพื่อน
จะคบหาใครก็แค่ผิวเผิน ไม่สนิทขึ้นไปกว่านั้น จนกลายเป็นคนมนุษย์สัมพันธ์เกือบไม่ดี เพียงเพราะเราอยากรักษาระยะตรงนั้นเอาไว้ ไม่อยากรับรู้อะไรที่ทำให้รู้สึกไม่อยากคบคนนั้นต่อ
หลายๆครั้งที่รู้สึกเหงา แต่ก็คิดเสมอว่า ถ้าหากจะมีเพื่อนที่เราต้องมารู้สึกไม่ดี ก็อย่ามีดีกว่า...
มีใครเป็นแบบนี้บ้างมั้ย? แล้วรับมือยังไง?