ทำไมต้องเป็นเราที่ดิ้นรนอยู่คนเดียวทุกครั้ง ความพยายามคร้งแล้วครั้งเล่า ทำไมถึงต้องเป็นเรา เป็นความคิดที่เราคิดอยู่ตลอดเลยค่ะเวลาเรามีปัญหาเราต้องแก้ไขด้วยตัวเองตลอดฟังดูเหมือนเป็นเรื่องที่ดี ใช่ค่ะมันเป็นเรื่องที่ดีเลยแหละแต่พอต้องทำแบบนี้มาทั้งชีวิตตั้งแต่จำความได้ในความคิดของเราไม่ได้คิดที่จะพึ่งพาใครเลยแต่ก็ทำแบบนั้นจนติดเป็นนิสัยจนเรามาปรึกษาปัญหาของเรากับเพื่อนวัยเดียวกันกับเราเพื่อนเราทำให้ปัญหามันดูเล็กน้อยลงไปเลยเพราะเพื่อนแนะนำให้ไปปรึกษาพ่อหรือแม่ดูสิ เรารู้สึกหน่วงๆเหมือนมีหินหนักๆมาถ่วงหัวใจตัวเองเอาไว้เลยค่ะจะว่ายังไงดีในขณะที่เราคิดแล้วคิดอีกจะทำยังไง ต้องแก้ไขยังไง เราต้องทำอะไรบ้างเพื่อแก้ไข คำตอบง่ายๆของเพื่อนเราทำให้เราตั้งคำถามเดิมกับชีวิตตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าว่าทำไมถึงต้องเป็นเราอีกแล้ว  

ใครที่เป็นเหมือนกันหลังไมค์มาให้กำลังใจกันและกันนะคะ ฮือๆ y - y