ผมอายุ19 มีแฟนอายุจะไป21 เรารักกันมากในช่วงแรกๆและมีวันหนึ่งคุณตาของแฟนนั้นเสียชีวิตเธอเลยต้องไปงานคุณตาผมก็ไม่ว่าไรแค่อย่าหายเงียบแปลกๆไปไหนบอกวันนั้นมีผู้ชายคนหนึ่งทักเธอมาแต่เธอไม่บอกผมและแอบคุยกับมันจนได้2วันเธอมายอมรับเพราะเธอบล็อคไอจีผมผมเสียใจไม่เคยร้องไห้เพราะผู้หญิงมาก่อนเลยคนนี้คือคนแรกที่ผมร้องไห้ผมรักเค้ามากเค้าสัญญาว่าจะเลิกคุยไม่คุยอีกแล้วแต่ก็ไม่ข้ามวันเธอก็แอบไปคุยอีกผมก็ต้องมานั่งเสียใจอีกจับได้เค้าก็ยอมรับผมก็เสียใจมากๆนะแต่ผมรักเค้ามากๆเกลียดไม่ลงให้โอกาสทุกรอบไม่ว่าเค้าจะงี่เง่าทำผมเครียดปวดหัวผมก็ไม่คิดจะเลิกกับเค้าเลยนะเคยจะเลิกกันแล้วสุดท้ายก็ไม่ขาดกันสักทีผมก็เคยคิดอยากเลิกนะแต่ผมเหมือนขาดเค้าไม่ได้ผมมีความสุขมากดูมีค่ามากตอนอยู่กับเธอ เธอเป็นคนหน้าตาดีมีคนตามจีบมากมายก็ไม่แปลกที่ผมจะกลายเป็นคนหวงแฟนขนาดนี้หลังๆมานี้ผมทะเลาะกับนางบ่อยมากความรู้สึกเสียเยอะมากๆแต่ผมก็ยังไม่ไปไหนผมให้โอกาสจนเพื่อนด่าโง่บ่อยมากเพื่อนผมก็หมาบ่อยเหมือนกัน55

สรุป

ผมโง่หรือผมอะไรกันแน่ครับ