ผมเชื่อว่าวัยเรียนบางครอบครัวก็เข้าใจเด็กแต่ส่วนใหญ่จะไม่เข้าใจซึ่งครอบครัวผมเป็นหนึ่งในส่วนใหญ่นั้นวันๆนึงผมต้องแบกรับความเครียดภายในครอบครัวก่อนออกโรงเรียนเกือบทุกวันผมก็เป็นเด็กที่ไม่ค่อยมีเพื่อนไป รร.ครูก็แกล้งบ้างเพื่อนบ้างเขาคงนึกว่าผมสนุกที่โดนแกล้งตลอดแม่มารับผมกลับบ้านและต้องหาเรื่องที่เครียดมาทับถมผมอีกทุกคนว่ามันเกินกําลังเด็ก ม.ต้นไหมครับที่กลับมาบ้านต้องไปแอบร้องไห้คนเดียวถ้าเผลอร้องต่อหน้าพ่อแม่เขาก็ด่าตะโคกใส่ว่าร้ิงไห้ พ่อต/ยหรอถึงร้องพี่ๆใครพอมีวิธีรับความเครียดไหมครับตอนนี้ผมไม่ไหวแล้วความเครียดตอนนี้ที่ผมมีมันเกินที่ผมจะรับไหวจริงๆผมก็ยังไม่รู้เลยว่าอนาคตผมจะได้โตไหม😊