เรื่องคือ แฟนอยากจะเอาผ้ามือสองมาขาย นางก็ได้จัดเตรียมอุปกรณ์ไลน์สด สั่งจากทางเน็ตมาราคาหลักร้อย ขายได้วันแรก เธอบอกว่าไฟไลน์สดมันไม่สว่าง เราก็ช่วยหาวิธีแก้ไขให้ พอดีพี่สะใภ้เขาอยุ่อีกบ้าน เขาซื้อมาเผื่อจะไลน์สดเหมือนกันราคาหลัก2000กว่าบาท แต่ไลน์ได้วันเดียว เพราะไม่มีคนดูลูก พี่สะใภ้เลยไปหาเช่าที่เปิดร้าน มีหน้าร้านเลยไม่ได้ใช้ไฟ เขาเลยให้ยืมฝากแฟนเขามาให้ที่บ้าน(แฟนเขาก็คือพี่ชายเราเอง) แฟนเราก็โอเค สว่าง ใช้ได้ ก็ยืมมาตลอดขายเสื้อผ้ามือสองเธอจนจะหมดตู้ พอมีทุนเราก็พาเธอไปซื้อมือหนึ่งมาขาย 
  ยังไม่ทันจะได้ขายเลย วันแรก เราบอกเธอว่า "เสื้อผ้ามือสองที่เหลือ" เอาให้พี่สะใภ้เขาไปขายเถอะ ไปวางแยกขาย(เพราะร้านพี่สะใภ้เขาขายมือหนึ่ง)พอให้เขาได้ค่าขนมหลาน.ตอบแทนน้ำใจที่ให้ยืมไฟไลน์ เราจะได้ขายของใหม่ๆทั้งร้าน. คำตอบที่ได้จากแฟนเรา ยังจะขายอยุ่ จะเอาไปให้เขาทำไม ไม่เห็นจะเกี่ยวเลยให้ยืมไฟแล้ว ต้องเอาผ้าของเราไปให้เขาหรอ. เราตอบว่า ก็ให้เขาไปขายเถอะ น้ำใจจากเราเล็กๆน้อย ไม่ได้มากมายอะไร ญาติพี่น้องกันน่ะ. จากนั้นผมเดินมาเข้าห้องน้ำ กลับไป เธอเก็บไฟไลน์สดของพี่สะใภ้ออก ใช้ไฟของเธอที่ซื้อมาหลักร้อย แล้วก็ไม่คุยกับผม โกรธผมมาก เหมือนผมกำลังบังคับให้แฟนตัวเอ็งทำเรื่องไม่ดี เห็นคนอื่นดีกว่านู้นนี่นั้น เห่อ....