ตอนนี้เราอยู่ม.5 กำลังจะขึ้นม.6 ฐานะที่บ้านพอกินพอใช้ มีช่วงขึ้นช่วงลง เราเรียนสายวิทย์-คณิต ตอนที่เราอยู่ม.4 เรายังไม่รู้ว่าเราชอบอะไร แล้วยังไม่ได้คิดถึงอนาคต แต่แม่เราเคยบอกเราว่า ครูแถวบ้านบอกกับแกว่าเราอะเป็นคนเก่งอยากให้ส่งเรียนต่อเป็นครูเป็นข้าราชการ ตอนนั้นแม่ก็บอกเราว่าจบม.6 ให้เรียนครู แต่ตอนนี้เราอยู่ม.5 ด้วยเศรษฐกิจแบบนี้อะ เงินหายากขึ้น เราเคยคุยกับแม่เรื่องเรียนครู จากที่แม่เคยตอบมั่นใจว่าจะให้เรียน ตอนนี้แม่กลับพูดว่า " ถ้ามีเงิน คนเขาคงได้เรียนกันหมดแล้วแหละ " แม่พูดแบบนี้มันทำให้เราท้อมากก เราคิดไปถึงอนาคตตัวเองถ้าฉันจบแค่ม.6 ฉันจะทำงานอะไรฉันจะเอาอะไรกิน มองโลกความเป็นจริงสิ งานสมัยนี้หายาก บริษัทเขาก็รับแต่คนมีประสิทธิภาพอะ เราแค่ม.6 จะทำไรได้ ถึงทำได้ก็คงแค่พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้องไปวันๆ ค่าของต่างๆมันแพงขึ้นมากต่างจากเมื่อก่อน ฉันจะทำยังไงต่อ ตอนนี้ความคิดพวกนี้คือวิ่งวนในหัวตลอด เราเครียดมากเลยค่ะ แล้วมันมาโป๊ะตรงที่เราพึ่งรู้ว่าตัวเองว่าเราอยากเรียนคณะบริหารธุรกิจไม่ใช่ครู!! เราชอบงานสายนี้มากเราถนัดเราคิดว่าเราทำมันได้ดี แต่! ค่าใช้จ่ายคณะนี้มันเยอะกว่าเรียนครูซะอีก ( จากทีแรกคิดว่าเรียนครูในม.ราชภัฏ แถวบ้าน แต่แถวบ้านฉันมันดันไม่มีคณะบริหารธุรกิจนี่สิ แต่ใกล้ที่สุดก็คงเป็น มข แกลองเทียบค่าใช้จ่ายสองคณะในสองมหาลัยนี้สิ )

สรุปทั้งหมดคือ 1. เรียนครูแถวบ้านตามใจแม่ ค่าใช้จ่ายน้อย ถามว่า%ที่จะได้เรียนมีเท่าไหร่ ตอบเลยว่า 30%

2. เรียนบริหาร มข ตามความชอบตัวเองค่าใช้จ่ายเยอะ มีโอกาสแค่ 5%

ฉันจะไปต่อยังไงดี ช่วยด้วย