สวัสดีค่ะ เราอยากทราบว่ามีใครเป็นแบบเรามั้ยคะ และมีวิธีแก้ยังไงอยากให้ช่วยแนะนำน่ะค่ะ เรารู้สึกขี้แพ้มากเลย

เราอายุ14ย่าง15ค่ะ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่อายุ13แล้ว เป็นบ่อยมากๆแทบจะวันเว้นวันเลย ไม่รู้ว่ามันเกี่ยวกับปมตอนเด็กๆมั้ย ต่อจากนี้เราจะเล่าชีวิตที่ผ่านมาของเรานะคะ ถ้าใครขี้เกียจอ่านสามารถเลื่อนไปอ่านเฉพาะที่เป็นกรอบ■■ ได้เลยค่ะ รบกวนด้วยนะคะㅠㅡㅠ

ขอเล่าย้อนไปเมื่อตอนอนุบาล 2 นะคะ เราเป็นผู้หญิงคนนึงและคิดว่าตัวเองก็ปกติ้เหมือนเด็กผู้หญิงทั่วไปค่ะ แต่ตอนนั้นเพื่อนไม่ชอบเราเลย เค้าแกล้งเราตลอดบอกให้คนอื่นไม่เล่นกับเรา คุณครูเองก็เป็นแม่ของเด็กคนนั้นและเค้าเข้าข้างลูกตัวเอง ดุด่าและตีเรา ตอนนั้นเราไม่มีเพื่อนซักคนเลยค่ะ แต่ว่าด้วยความเป็นเด็กก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร พอขึ้นอนุบาล3 เราก็โดนแกล้งเหมือนเดิมแต่มีเพื่อนที่โดนแกล้งเหมือนกันคนนึงแต่เราไม่ได้สนิทกัน มีเล่นด้วยกันบ้างจนเค้าไปมีเพื่อนใหม่ เราก็เล่นคนเดียวต่อไป

จนมีวันนึงเป็นช่วงพักเที่ยงคุณครูจะให้ไปหยิบแก้วในตะกร้ามาคนละใบ เราก็ไปหยิบได้ใบที่คนอื่นๆยากได้และมันมีใบเดียว และหลังจากวันนั้นคนทั้งห้องก็ไม่ชอบเรา

วันถัดมามีวิชาว่ายน้ำ คุณครูก็ปล่อยเด็กไปเล่นน้ำแล้วยืนรอข้างนอก (คือมันมีตาข่ายเหล็กล้อมสระไว้นะคะ คคูยืนรอข้างนอก)
เราก็เล่นน้ำตามปกติ แต่ว่าก็มีเด็กผู้ชายเดินมาหาแล้วกดหัวเราลงใต้น้ำค่ะ ตอนนั้นดิ้นสุดชีวิตเลยจนดิ้นหลุดตอนนั้นคือมันทรมาณมากๆหายใจไม่ออก เราดิ้นหลุดแล้วเค้าก็มองคนนั้นแล้วเด็กผู้หญิงที่แกล้งเราบ่อยๆก็หัวเราะ (คือเหมือนว่าเด็ดผู้หญิงจะเป็นคนสั่งให้ผู้ชายทำอ่ะค่ะ ) เราก็เลยเดินไปฟ้องครู แต่ครูก็ด่าเราแล้วให้เราออกมาจากสระ หลังจากวันนั้นพ่อแม่เราก็พาย้ายรร.เลยค่ะ

ที่รร.ใหม่ตอนอนุบาลก็ปกติดีค่ะแต่เราได้เล่นแต่กับเด็กผู้ชายเพราะผู้หญิงไม่เล่นกับเราQ-Q

พอขึ้นป.1-2เราได้เพื่อนสนิทมาคนนึงค่ะ แต่ภายในสองปีนั้นเราก็โดนเกลียดกันมาตลอด แทบไม่มีใครเล่นกับพวกเราเลย
     
พอขึ้นป.3มาก็พอมีคนเล่นด้วยบ้างแต่ไม่ได้สนิทซักคน

ตอนป.4เราได้อยู่กลุ่มกับเด็กเกเรค่ะเพราะคิดว่าน่าจะมีเพื่อนบ้าง สรุปก็มีเพื่อนที่พอสนิทมาคนนึง แต่ว่าโต๊ะแถวที่นั่งมันเดินมาที่นึงเราเลยสละให้เพื่อนนึงด้วยกันแล้วเราก็มานั่งข้างหลังกับพวกผู้ชายค่ะ ตลอดชั้นป.4เราโดนพวกนั้นลวนลามมาตลอดแต่ไม่ได้บอกใคร แบบลวนลามแบบเด็กเล่นกันน่ะค่ะ แต่นี่ลวนลามแบบสอดเข้ามาใน้สื้อดับกระโปรงเลย เราเลยจำฝังใจเลยค่ะ

ช่วงป.5มีเพื่อนสนิทแค่คนเดียวแล้วก็โดนไม่ชอบหน้า

ป.6มีเพื่อนสองคน นอกนนั้นก็โดนเหมือนหน้าอีกแล้วค่ะ แบบไม่ค่อยมีใครอยากคุยด้วยพอได้คุยด้วยเค้าก็จะพยายามไม่คุยด้วย

ขึ้นม.1ย้ายรร.มาทุกอย่างก็เกือบโอเคค่ะแต่เราก็ไปทะเลาะกับเพื่อนเรื่องผู้ชาย(อันนี้เราผิดเองค่ะ) จนพอคืนดี ตอนนั้นก็เป็นช่วงจบม.1ปิดเทอมกำลังจะขึ้นม.2 เราไปพูดหยอกใส่เพื่อนแล้วเพื่อนไม่โอเคค่ะแล้วก็รุมด่าเราทั้งกลุ่มเลย (เราหยอกเบาๆนะคะไม่ได้หยอกแรงเลย) ช่วงนั้นเราเสียใจมากที่เค้าด่าเราแรงร้องไห้ไปสองสามวันเลย

■■ พอขึ้นม.2มาเราได้เพื่อนดีๆมาค่อนข้างเยอะเลยค่ะ แต่ช่วงนั้นดันมีปัญหาครอบครัว และอีกหลายๆเรื่องจนมีวันนึงเราเครียดสะสมแล้วร้องไห้ออกมาหนักมาเลยค่ะ รวมๆแล้วร้องไห้ไปหลายชั่วโมงในใจมันเคว้งมาก โดดเดี่ยว เหงา เราไปปรึกษาเพื่อนเพื่อนก็ปลอบเราดีมากเลยค่ะจนเราหยุดร้องแต่ความรู้สึกเคว้งมันก็ยังอยู่ พอมาโรงเรียนเพื่อนก็วิ่งมากอดเราค่ะ ตอนนั้นรู้สึกดีมาก แต่พอผ่านมาเรื่อยๆเรากับเพื่อนคนนั้นก็ไม่สนิทกันแล้วค่ะเพราะเค้าโดดเรียนบ่อยมากๆส่วนเราไม่ได้โดด ก็เลยไม่ได้ปรึกษากันแล้ว หลังจากนั้นเราก็รู้สึกเศร้า เคว้ง เหงามาตลอด พยายามหาเพื่อนคุยมห้หายแต่ก็ไม่หาย จนขึ้นม.3เราได้เป็นคนคุยกับคนที่แอบชอบค่ะ เราคุยกันจนเราไม่รู้สึกแบบนั้นอีกเลย แล้วเราก็คบกันค่ะ เรารู้สึกดีที่มีเค้า แต่พอคบมาซักพัก 6เดือน-7เดือนเค้าก็ติดเพื่อนมากขึ้นค่ะ ติดเกมไม่สนใจเราแล้วเราก็กลับมารู้สึกแบบนั้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันอธิบายไม่ถูกเลยค่ะ5555555 ทั้งเหงา ทั้งเคว้ง แล้วก็รู้สึกว่างเปล่า รู้สึกเหนื่อยหน่ายกับชีวิต พยายามหาอะไรทำก็ไม่หายเลย รู้สึกเบื่ออาหารด้วยค่ะ อยากทราบว่ามีใครเป็นแบบเรามั้ยคะแล้วมีวิธีแก้ยังไง รบกวนคนที่ข้ามาอ่านด้วยนะคะ ■■