คือเราลาออกจากงานมาตั้งแต่ช่วงปีใหม่ เพราะสาเหตุก็คือ เราทะเลาะกับหัวหน้าบ่อยมากๆ เดี๋ยวดีกัน เดี่ยวตีกัน เพราะหัวหน้าเป็นคนอารมแปรปรวนมาก ขี้อคติ แต่เขาก็มีส่วนดีของเขาอยู่ เขารักเรามากเรารับรู้ได้

เราเป็นคนเต็มที่กับงานแบบมากๆจริงๆ แต่กลับมองไม่เคยเห็นค่าเราเลย ก่อนที่เราจะตัดสินใจลาออกมาใช้เวลานานหลายปีจริงๆ ตอนเราอยู่ มองไม่เคยเห็นเรา เอาแต่ลูกน้องอีกคนนึง มีงานคุยกันอยู่แค่สองคน  แล้วก็มาหาว่าเราคุยไม่รู้เรื่อง บอกเรา ไล่เรา ไปอยู่แผนกอื่น บอกคนอื่นทำงานได้ดีกว่าเธอเยอะแยะ แล้วที่สำคัญคือ วุฒิเราต่ำคะ ป.6 ย้ำว่า ป.6 แต่ได้ทำงานในตำแหน่ง HR เขาก็จะชอบบอกว่าเรียนจบไม่สูงไม่มีวุฒิภาวะ ฉันหาป.ตรีมาทำงานแทนเธอได้สบายไม่ต้องมานั่งถามกันด้วย ฉันอยากได้คนที่มีวุฒิภาวะมากกว่านี้ จนเราเริ่มรู้สึกว่าตัวเองด้อยค่ามากคะ ทั้งที่เราเต็มที่กับงานมา5ปี ทำตั้งแต่สากกระเบือยันเรือรบ ไม่เคยเกี่ยงงานสักครั้งเดียวใช้อะไรเราทำหมด แต่เราอาจจะเป็นคนที่ไม่ละเอียดพอเลยทำให้เค้าไม่ถูกใจ อาจจะมีผิดพลาดบ้าง ต่างจากอีกคนที่เขาไม่เขาทำงานไม่ค่อยจะผิดเพราะเป็นคนที่ละเอียดสุดๆ  หัวหน้าเราเลยชอบเกิดการเปรียบเทียบ เราเลยเลือกที่จะตัดสินใจลาออกมาเอง เพราะเริ่มอึดอัดใจกับคำดูถูกและการเมินมาตลอด 5 ปี เราออกมาก็โอเคคะ ขายของ มีหน้าร้านเป็นของตัวเองถึงรายได้ไม่แน่นอนแต่สบายใจมากๆ

ชีวิตกำลังไปได้ดี หัวหน้าก็โทรมาตามให้กลับไป รอบที่1 ใช้คำพูดว่า ไม่มีใครทำได้เท่าเธอแล้ว ฉันให้เงินเธอเท่าเดิมที่เธอเคยได้เลย ฉันไม่สตาร์ทใหม่ ฉันรับลูกน้องใหม่มากี่คนก็ไม่มีคนเหมือนเธอ พนักงานในไลน์ผลิตทุกคนบ่นคิดถึงเธอกันหมด ( เราเป็น HR ที่สนิทกับพนักงานมากๆ คนขาดให้เราลงไปช่วยผลิตเราก็ลงไปช่วย ) เราก็ได้แต่บอกว่าเรายังไม่อยากกลับไปเรายังอยากอยู่แบบนี้อยากลองใช้ชีวิตใหม่ๆดูบ้าง

รอบ 2 โทรมาอีก เสนอจะให้เงินเดือนเราเพิ่มขึ้นอีก บอกว่าเจ้านายให้เธอแน่นอนเพราะศักยภาพและประสบการณ์เธอถึง เธอกลับมาเถอะนะบลาๆ 

แต่ในใจเราลึกๆคือ ถ้าเราไปทำงานที่อื่นคงไม่มีวันได้ตำแหน่งนี้และเงินเดือนเท่านี้ แอบเสียดายแต่ไม่อยากกลับไปเพราะกลัวว่าจะวนลูปการใช้ชีวิตแบบเดิมๆ ต้องมานั่งทะเลาะกับหัวหน้า ต้องมานั่งโดนคำดูถูกสารพัด ต่อให้เขาจะมาง้อเราแค่ไหนทสุดท้ายเราเชื่อว่ามันก็จะวนกลับไปแบบเดิม เราเลยเลือกที่จะไม่กลับไป ทุกคนว่าเราตัดสินใจถูกมั้ยคะ 😭😭