คือมีอยูว่า เราจับได้ว่าแฟนเรานอกใจไปนอนกับคนอื่น แต่เรามีลูก ให้ต้องดูแล เราเลยให้โอกาศเค้าปรับปรุงตัว 
เราเลยคิดปลอบใจตัวเอง ว่าเราจะสละความสุขของเราทั้งชีวิต ให้กับคนรอบข้าง ทั้งลูก พ่อแม่เรา พ่อแม่เค้า รวมไปถึงญาติๆ ที่ยังมองว่าครอบครัวเรามีความสุข ทั้งๆที่ เราเหมือนอยู่ในนรก แต่ไม่เลยเพราะความเชื่อใจมันไม่มีอีกต่อไปแล้ว ถึงแม้เค้าจะปรับปรุงตัวเองก็ตาม ยิ่งนานวัน ไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ ถ้ามีคนพูด ดูหนัง ฟังข่าว แม้แต่เพลง ที่เกี่ยวกับการนอกใจกัน เราจะรู้สึกเศร้า ความคิดแย้ๆจะกลับมาทันที ความรู้สึกมันดิ่งลงไปเรื่อยๆ จนบ้างครั้งคิดในใจว่าเราเป็นโรคซึ้มเศร้ารึเปล่าวะ ปัจจุบันนี้เราอดทนมาได้ประมาณ5ปีแล้ว เป็น5ปีที่เหนื่อย กับการตามหาความว่า "ความสุขอยู่ใหน"

ใครพอมีประสบการณ์แบบนี้บ้าง 

อยากถามว่า 

1.มันคุ้มมั้ยกับการ สละความสุขของเราเองทั้งชีวิตให้กับคำว่า "ครอบครัว"
2.ถ้าเราทิ้งครอบครับมันจะเสี่ยงไปมั้ยที่เราอาจต้องอยู่คนเดียว และอาจจะสร้างปัญหาเพิ่มให้กับลูกๆ