กรรมอะไของเรา​ ทำอะไรผิดรึป่าว​ งานระบาย​

ตามคำถามเลย​ คือเราพยายามทำขอขมาแม่​ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าผิดอะไมั่งนะ​ แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ  การหัวเราะใส่หน้าจากแม่เรา​ บางทีเราก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าแม่คงอายแหละ​ คงไม่กล้าพูดมั้ง​ แต่ชีวิตเราไม่ได้ดีขึ้นเลยทั้งก่อนและหลังทำ​ ชีวิตลุ่มๆดอนๆมาตลอด​ แล้วสังเกตหลายรอบมากๆ​ เวลาเริ่มต้นทำอะไรใหม่ๆ​ หรือแม่รู้ว่ากำลังจะทำอะไรใหม่ๆ​ ถ้าท่านโทรมาจะห้ามทุกอย่างแล้วถ้าเราดันจะทำคือเจ๊งทุกอย่างไม่ว่าจะลงทุนเยอะแค่ไหนก็พัง​ แล้วถ้าเรามีเงินเข้าบัญชี​ไม่เกิน​ 3วันแม่จะโทรมามีเรื่องต้องใช้เงินตลอด​ บางทีหลอกเอาไปให้น้อง​ ให้หลานถ้าไม่ให้จะโทรมาย้ำๆ​ ร้องไห้ประมาณว่าเราพึ่งพาไม่ได้​ จนต้องให้บางทีต้องกู้ให้ก็มี​ แล้วกับคำว่าน้องมันยืม​ ไม่ช่วยน้องจะช่วยใครแม่เราพูดบ่อยมากๆ​ แล้วมะนก็เหมือนเงินให้ป่าวไม่ได้อะไรหลับมา​ น้องเรามักจะพูดต่อหน้าตอนเจอกันว่าเงินหมา​ แม่เรารักน้องมากทุกอย่างที่มีโอนให้น้องทั้งหมดแต่เราเป็นคนใช้หนี้ให้ทั้งหมด​กลับไม่ได้อะไรเลยแม้แต่คำขอบใจ​ แล้วยังกีดกันเรากับบรรดาญาติๆ​ ฝ่ายแม่ทุกคน​ห้ามเราขอความช่วยเหลือเพราะกลัวเขาพูดแล้วแกจะอายเวลารวมญาติ​ แต่ละปี​ (ซึ่งเราก็ไม่เคยได้ไป​ 😢 แม่บอกคนอื่นว่าเราติดงาน​ แต่แม่บอกเราว่า​ไม่มีเท่าเขาอย่ามาเลย​ ให้มีได้เท่าคนอื่นก่อนค่อยมา)​ คนอื่นที่ว่าคือน้อง​แม่ซัพพอร์ตทุกอย่าง​ ให้บ้านให้นาให้ทุนทำกิน​ต่างกับเรา​ ถ้าไปหาต้องซื้อกับข้าวไปเอง​ ข้าวที่บ้านจะเอามากินเราต้องซื้อ​ เราอยากพาแม่เที่ยวต้องจ้าง​ ช่วงโควิด​ 2-3​ ปีมานี้เราไม่ได้กลับไปหาเลยเพราะแม่ไม่ให้กลับ​ กลัวเอาโรคไปติดหลาน​ (ลูกของน้อง)​ เราโทรหาด่าก่อนเลยกลัวเราขอเงิน​ แต่ไม่เคยโทรหาเราเลย​ โทรมาทีก็จะบอกเรื่องค่าใช้จ่ายว่าเราต้องจ่ายอะไรให้แกบ้าง​ (อันที่จริงน่าจะคนละครึ่งกะน้องเนาะหนี้ๆทั้งหลาย​ แต่กลายเป็นเรารับภาระคนเดียว)​ ล่าสุดมาเที่ยวกรุงเทพ​ ห่างบ้านโล  3​ กิโลไม่เข้ามาหากลัวโควิด​ แล้วไม่ให้เราไปหาด้วยพอรู้ว่าอยู่ใกล้บ้านเรากลับวันนั้นเลยกลัวเราไปหากลัวหลานติดโควิด​ (เออ...  เราวัคซีน​ 3​ เข็ม​ ตรวจทำงานทุกอาทิตย์😊)​ 
        ทุกครั้งที่มีญาติพี่น้องหรือใครถามหา​ แม่จะบอกทันทีว่าเราติดงานไปไม่ได้​ จริงๆแล้วไม่เคยบอกเราเลย​ จนใครต่อใครคิดว่าเรามีตังค์แล้วหยิ่งไม่เอาญาติพี่น้อง​ เพราะเห็นเราโพสใช้ชีวิตปกติไม่ได้ขัดสนจนไปไหนไม่ได้​ ซึ่งเราก็ปกติจริงๆ​.....  จนล่าสุด​ ลูกพี่ลูกน้องคอลมา ด่าเราใหญ่โตว่าพ่อเขาเสียใจคอจะทำงานหาตังค์เที่ยวอย่างเดียวไม่เอาญาติหรือไง​ แกฝากแม่มาบอกขอเบอร์กับแม่ แม่บอกว่าจำเบอร์เราไม่ได้​😢 แต่แม่เราไม่บอกเรา​ แม่เราบอกแกว่าเราติดงานไปไม่ได้​  เออ​ งงดีมั๊ย​?  เราเลยได้ไปทันสวดคืนสุดท้าย​ ปีสุดท้ายรวมญาติก่อนโควิด​ พี่น้องทุกคนรุมว่าเรา​ เอาแต่สบายงานบุญสุขบุญเศร้า​ เราไม่เคยโผล่หัว​ 100วันตาเราก็ไม่ไป​ (อันนี้ไม่รู้จริงๆว่าจัดงาน)​ เรากลายเป็นคนโกหกในหมู่ญาติ​ บอกว่าติดงานแต่เช็คอินที่เที่ยว​ เถียงก็ไม่กล้าแม่นั่งอยู่ตรงนั้นกลัวเขามองแม่เราไม่ดี​ ตอนนี้เราเหมือนคนเดียวในโลก​ เพราะแม่เปลี่ยนเบอร์มั้งติดต่อไม่ได้เแล้ว

ปล.​ เราเรียนตามคณะที่แม่สั่งให้เรียน(ไม่เรียนคณะนี้ไม่ส่ง😢)​
        ทำงานรายได้พอสมควร​ พอที่จะกินเที่ยวได้ไม่ขัดสนถ้าไม่คิดทำอะไรใหม่ๆ
         มีรถ​ มีบ้าน​ พื้นฐานในชื่อตัวเอง​ ด้วยเงินตัวเอง​ 100%​ ซึ่งแม่เราบอกว่าเราไม่มีเท่าคนอื่น 
          ใช้หนี้ให้ที่บ้านหมดทุกบาททุกสตางค์ด้วยเงินตัวเอง
           ให้เงินใช้ไม่ขาดตามสมควร

         * คำถามที่คาใจ​ เราผิดอะไร​???  *

ยาวนะ​ บอกแล้วว่าเป็นงานระบาย​
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่