ประมาณวันเสาร์ที่ผ่านมา ช่วงเที่ยงกว่าๆ เรากับแม่เราก็นั่งกินข้าว ก็คุยกันปกติ หลานสาวคนข้างบ้าน ที่เช่าอยู่ใกล้ๆบ้านเรา อายุ 15 เราเห็นเดินๆอยู่ก็คิดว่าคงไปซื้อของปากซอยมั้งเลยไม่ได้คิดอะไร กินข้าวได้ซักพักเรายังไม่ทันอิ่มเลย น้องคนนั้นมันมาเรียกเรา ตอนแรกก็งงๆว่าเรียกทำไมเลยไปถามสิ่งที่ได้คือ
-พี่ไปส่งหนูร้านชาบูตรงนี้หน่อยได้ไหมอ่ะพี่ เพื่อนหนูมันนัดกันร้านนี้
-เราก็ ฮะ คิดในใจ(มันใช่เรื่องของกูไหมเนี่ย) เราก็ถามว่าทำไมไม่ให้เพื่อนมารับ
-น้องมันบอก เพื่อนหนูมันลืมมารับหนูอ่ะพี่ (เรา (คิดในใจ): มันได้เหรอวะ)
-เราเลยบอกให้โทรถามเพื่อนก่อน โทรศัพท์ไม่มีเงินอีก จะยืมโทรศัพท์ของเราก็ไม่มีน้องมันเลยกลับไปบ้านก่อน(ต่อWifi)
-เราเลยถามแม่ว่าเอายังไงดีคือใจเราก็ไม่ค่อยอยากไป แม่เราก็ไม่ค่อยพอใจเพราะมันไม่ใช่ธุระอะไรของเราเลยที่ต้องไปส่ง
-พอน้องมันกลับมาแม่ก็ถามว่าไปที่ไหนอะไรยังไงทำไมเพื่อนไม่มารับ ตาทำไมไม่ไปส่ง (ตาของน้องไม่อยู่บ้าน) เราก็เลยจำใจไปส่งน้องมันแหละค่ะ
กลับมาถึงบ้านเราก็คุยกับแม่เนอะ แม่เราบอกเห็นแก่ตาน้องมันไม่งั้นไม่ให้ไปส่งแน่ คราวหน้าไม่ให้แล้ว มันไม่ใช่เรื่อง เรากับแม่ไม่ได้บอกตากับยาย ของน้องไม่งั้นเด็กมันจะโดนด่า อีก คือในมุมของเราถ้าเรื่องคอขาดบาดตายอะไรบอกเลยช่วยอยู่แล้ว เพื่อนบ้านกัน แต่อันนี้คือจะไปกินชาบูเพื่อนนัดกันได้แต่มารับไม่ได้คือ ? มันไม่ใช่เด้อ
**ขอเล่าอีกเรื่องค่ะจำได้ดีเลย น้องคนนี้แหละ น่าจะเมื่อ 2-3 ปีก่อนได้ค่ะ คือตอนนั้นหัวค่ำซักทุ่มนึงได้เราก็นอนเล่นอยู่ในห้องนอนปกติ จู่ๆน้องคนนี้แหละมันเปิดประตูห้องเรามา แล้วบอกว่าพี่ ขอรหัสWifi หน่อยได้ไหม เรามองแบบ ขึ้นมาได้ไงวะ เราถือมากเรื่องชั้นสองมันเป็นพื้นที่ส่วนตัวเลยถ้าเจ้าของบ้านไม่อนุญาตหรือสนิทกันจริงๆที่จริงอันนี้จะโทษน้องมันอย่างเดียวก็ไม่ได้เพราะลุงเราที่อยู่ข้างล่างแทนที่จะบอกให้รอข้างล่างจะไปเรียกให้ แล้วที่ขอรหัสคือขอให้เด็กในซอยที่มาบ้านข้างๆกันนี่แหละค่ะ งานวันเกิดลูกบ้านนั้น เราคือแบบงึดมากค่ะ ไปเล่าให้แม่ฟัง แม่ไม่พอใจเลยค่ะว่าขึ้นมาถึงชั้นสองเลยเหรอพอดีแม่เราอยู่อีกห้องนึงไม่งั้นตอนนั้นแม่มีด่าแน่ แล้วทางเราก็ไม่ได้บอกให้ตายายของน้องมันรู้เลยปล่อยไป
ที่จริงเราว่าเด็กมันควรจะคิดได้นะคะว่าอะไรควรไม่ควร เราคือคติว่าถ้าไม่จำเป็นจะไม่รบกวนใครเลย จู่ๆจะไปขอให้เค้าไปส่งแบบน้องมันก็ไม่ใช่เรื่อง เพราะในซอยบ้านเราก็แนวแบบบ้านใครบ้านมันถ้ารุ่นๆตายายเคยไปมาหาสู่กันเดี๋ยวนี้ก็ตามยุคตามสมัยนะคะเด็กรุ่นนี้ก็ไม่ค่อยรู้จักกันแล้ว คือเราอยากระบายเรื่องนี้นานแล้ว บางคนอาจจะคิดว่าใจแคบแค่ไปส่งเอง แต่ถ้ามองอีกมุมนึงถ้าน้องมันไปอยู่ที่อื่นเค้าจะไปส่งให้รึเปล่าเผลอๆโดนว่ากลับมาด้วยซ้ำ ทุกคนคิดว่ายังไงบ้างคะ
ความเกรงใจมันอยู่ที่ไหนคะ หรือเพราะเป็นเด็กเลยต้องปล่อยผ่านไป
-พี่ไปส่งหนูร้านชาบูตรงนี้หน่อยได้ไหมอ่ะพี่ เพื่อนหนูมันนัดกันร้านนี้
-เราก็ ฮะ คิดในใจ(มันใช่เรื่องของกูไหมเนี่ย) เราก็ถามว่าทำไมไม่ให้เพื่อนมารับ
-น้องมันบอก เพื่อนหนูมันลืมมารับหนูอ่ะพี่ (เรา (คิดในใจ): มันได้เหรอวะ)
-เราเลยบอกให้โทรถามเพื่อนก่อน โทรศัพท์ไม่มีเงินอีก จะยืมโทรศัพท์ของเราก็ไม่มีน้องมันเลยกลับไปบ้านก่อน(ต่อWifi)
-เราเลยถามแม่ว่าเอายังไงดีคือใจเราก็ไม่ค่อยอยากไป แม่เราก็ไม่ค่อยพอใจเพราะมันไม่ใช่ธุระอะไรของเราเลยที่ต้องไปส่ง
-พอน้องมันกลับมาแม่ก็ถามว่าไปที่ไหนอะไรยังไงทำไมเพื่อนไม่มารับ ตาทำไมไม่ไปส่ง (ตาของน้องไม่อยู่บ้าน) เราก็เลยจำใจไปส่งน้องมันแหละค่ะ
กลับมาถึงบ้านเราก็คุยกับแม่เนอะ แม่เราบอกเห็นแก่ตาน้องมันไม่งั้นไม่ให้ไปส่งแน่ คราวหน้าไม่ให้แล้ว มันไม่ใช่เรื่อง เรากับแม่ไม่ได้บอกตากับยาย ของน้องไม่งั้นเด็กมันจะโดนด่า อีก คือในมุมของเราถ้าเรื่องคอขาดบาดตายอะไรบอกเลยช่วยอยู่แล้ว เพื่อนบ้านกัน แต่อันนี้คือจะไปกินชาบูเพื่อนนัดกันได้แต่มารับไม่ได้คือ ? มันไม่ใช่เด้อ
**ขอเล่าอีกเรื่องค่ะจำได้ดีเลย น้องคนนี้แหละ น่าจะเมื่อ 2-3 ปีก่อนได้ค่ะ คือตอนนั้นหัวค่ำซักทุ่มนึงได้เราก็นอนเล่นอยู่ในห้องนอนปกติ จู่ๆน้องคนนี้แหละมันเปิดประตูห้องเรามา แล้วบอกว่าพี่ ขอรหัสWifi หน่อยได้ไหม เรามองแบบ ขึ้นมาได้ไงวะ เราถือมากเรื่องชั้นสองมันเป็นพื้นที่ส่วนตัวเลยถ้าเจ้าของบ้านไม่อนุญาตหรือสนิทกันจริงๆที่จริงอันนี้จะโทษน้องมันอย่างเดียวก็ไม่ได้เพราะลุงเราที่อยู่ข้างล่างแทนที่จะบอกให้รอข้างล่างจะไปเรียกให้ แล้วที่ขอรหัสคือขอให้เด็กในซอยที่มาบ้านข้างๆกันนี่แหละค่ะ งานวันเกิดลูกบ้านนั้น เราคือแบบงึดมากค่ะ ไปเล่าให้แม่ฟัง แม่ไม่พอใจเลยค่ะว่าขึ้นมาถึงชั้นสองเลยเหรอพอดีแม่เราอยู่อีกห้องนึงไม่งั้นตอนนั้นแม่มีด่าแน่ แล้วทางเราก็ไม่ได้บอกให้ตายายของน้องมันรู้เลยปล่อยไป
ที่จริงเราว่าเด็กมันควรจะคิดได้นะคะว่าอะไรควรไม่ควร เราคือคติว่าถ้าไม่จำเป็นจะไม่รบกวนใครเลย จู่ๆจะไปขอให้เค้าไปส่งแบบน้องมันก็ไม่ใช่เรื่อง เพราะในซอยบ้านเราก็แนวแบบบ้านใครบ้านมันถ้ารุ่นๆตายายเคยไปมาหาสู่กันเดี๋ยวนี้ก็ตามยุคตามสมัยนะคะเด็กรุ่นนี้ก็ไม่ค่อยรู้จักกันแล้ว คือเราอยากระบายเรื่องนี้นานแล้ว บางคนอาจจะคิดว่าใจแคบแค่ไปส่งเอง แต่ถ้ามองอีกมุมนึงถ้าน้องมันไปอยู่ที่อื่นเค้าจะไปส่งให้รึเปล่าเผลอๆโดนว่ากลับมาด้วยซ้ำ ทุกคนคิดว่ายังไงบ้างคะ