สวัสดีค่ะ วันนี้จะมาระบายอารมณ์ที่ตัวเราเองก็เเอบนอยมาหลายปีอยู่ค่ะเรื่องของเรื่องคือ ครอบครัวเราไม่ให้ความเป็นส่วนตัวค่ะเเม่เราเลิกกับพ่อเเท้ๆของเรามาตั้งเเต่เราอายุ2ขวบเเล้วก็ไปมีพ่อใหม่เเละลูกใหม่ค่ะส่วนเราก็ติดกระเตงไปกับเเม่  เราเคยถามสาเหตุของเเม่ว่าทำไมเเม่ถึงเลิกกับพ่อ เเม่เราบอกว่าะอเรามีข้อเสียหลายอย่างทั้งขี้เกียจอะไรอย่างอื่นอีกบลาๆ เเม่บอกว่าตอนเรา2ขวบพ่อเราเคยคิดฆ่าตัวตายกันทั้งหมดด้วยค่ะ วันนั้น พ่อเรากลับมาจากที่ทำงานขับรถไปรับเเม่เเละเเน่นอนเราที่เป็นเด็ก2ขวบตัวน้อยๆก็อยู่บนรถนั้นด้วย พ่อเราน่าจะเครียดเรื่องงานหรืออะไรสักอย่างพ่อเราเลยตั้งใจขับรถใก้ตกลงไปในคลองเพื่อจะจบชีวิตของตัวเองเราเเละเเม่อารมณ์ประมาณว่า "อนาคตตัวเองดับเเล้วครอครัวก็ต้องดับด้วย"เเละด้วยเเม่เราที่เป็นผู้หญิงที่สตองร์ก็เอาเท้าหักพวงมาลัยทั้งที่มือก็ยังอุ้มเราอยู่เเละรถก็หมุนไปกลางท้องถนนเเล้วเเม่ก็วางเราไว้ที่เบาะนั่งข้างคนขับเเล้วเเม่ก็เอาเท้าเกี่ยวประตูรถจนประตูรถเปิดเเละถีบพ่อเราออกไปจากรถเเละเเม่เราก็ย้ายไปนั่งเบาะคนขับเเทนที่พ่อเเล้วก็เปิดกระจกปิดประตูพร้อมกับพูดว่า"จะไปตายไหนก็ไปไอ้ " เเละเเม่เราก็ขับรถหนีไปโคราชเเละมีเเฟนใหม่เเละลูกอีกคนเราก็เติบโตมาตั้งเเต่สองขวบอยู่กับครอบครัวเเบบนี้มา11ปีเเล้ว เเละมีวันนึงพ่อเลี้ยงเราจับได้ว่าเรามีเเฟนเเล้วพ่อเลี้ยงเราก็โกรธมากเเละรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดจึ้นเราก็ร้องไห้เพราะพ่อเลี้ยงเราตีเราหนักมาก เเรงมาก เเรงจนไม้หักกระเด็นไปโดนทีวี เเล่วพ่อก็ด่าทอเราอย่างหนัก เเล้วก็ลวนลามเราเเบบ(เนื้อหานี้18+) พ่อเราก็ลวมลามเราเเบบให้เราถอดกางเกงถอดเสื้อให้หมดตอนนั้นเราเปลือยเปล่าพอเราให้เรานอนตักเเล้วก็ให้เราถ่างขาอ่อเเล้วนางก็เอานิ้วมาถูตรงร่องน้องสาวเราเเล้วนางก็บอกว่าดูสิ่ทำเเค่นี้ก็เเตกเเล้วเเล้วนางก็บีบนมเราไปด้วยเเล้วก็ทำเเบบนั้นไปด้วยสักพักหนึ่งตอนนั้นเราอยุ่ ป.6นะคะเราเเบบจำได้เลยว่าตอนนั้นมันเป็นอะไรที่เเย่ที่สุดเท่าที่เราเคยเจอเราเคยรับำด้มาก่อนเเล้วพอเราก็ให้เราำปใส่เสื้อกางเกงเเล้วให้ไปนอนเเล้วหลังจากนั้นเราตื่นมาอีกวันเราก็มองพ่อเลี้ยงเราไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปเวลาเริ่มผ่านไปเรื่อยๆจนตอนนี้เราายุจะเข้า14เเล้วเราก็เริ่มดูหนังโป๊พ่อเราก็รับไม่ได้อีกเช่นเคย เเต่ครั้งนี้ไม่ได้ทำอะไรกับเราเเค่พูดออกมาว่า "มันอยากโดนขนาดนั้นเลยหรอ คันขนาดนั้นเลยหรอ?" ส่วนตัวเราคิดว่าการดูมันก็ไม่ได้ผิดอะไรถ้าเราไม่หมกมุ่น คือเราจะดูหลายคริปในเวลาเดียวกันมันก็ไม่ได้เรียกว่าหมกมุ่นหรอกจริงมั้ยคะ? เเต่พ่อเราก็บอกว่ามันหมกมุ่น คืออยากถามว่าไหนเคยป่านวัยเเบบนี้มาเเล้วไง?ทำไมถึงไม่เข้าใจลูก???? เเล้วเวลาเรารักใครเราก็จะรักเขามากๆรู้ทั้งรู้ว่ายังไงๆเเล้วถ้าพ่อเลี้ยงเจอก็ต้องโดนบอกเลิกกันเเถมเราก็โดนด่า โดนตี โดนยึดโทรศัพท์ เขาไม่ใก้ความเแนส่วนตัวเราเลยเเม้เเต่นิดเดียว พ่อเลี้ยงเราอ่ะเป็นช่สงซ่อมรถเวลามีอะไรเขาก็เข้าระบบได้หมดเขาเก่งด้านนี้มากๆเราเลยไม่สามารถปิดบังอะไรเขาได้เราทำอะไรเขาก็รู้หมด เราอีดอัดมากระบายให้ใครฟังไม่ค่อยได้ ถ้าพูดได้ก็คงพูดได้เเต่เเบบที่อยู่ด้วยกันจริงๆเจอหน้ากันจริงๆเราถึงจะพูดได้ เราเบื่อชีวิตเเบบนี้มากรุ้ว่าเป็นห่วงเเต่ภายใต้ความเป็นห่วงของพวกคุณมันคือความรังเกียจ   รำคาญของเรา  ไม่อยากอยุ่เเล้วค่ะ (ใครเจอเรื่องราวเเบบนี้เเบบเราบ้างคะ?)