ความปรารถนาของพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร (เจ้าแม่กวนอิม) คือปรารถนาให้สรรพสัตว์เข้าแดนนิพพานทุกรูปทุกนามแล้วท่านจะเข้านิพพานเป็นองค์สุดท้าย
แล้วศาสนาพุทธนิกายมหายาน ก็สอนต่อว่า ต้องบำเพ็ญตนให้เป็นพระโพธิสัตว์ปรารถนาเป็นพุทธภูมิ เป็นพุทธเจ้าในอนาคต ให้คิดภาพตามนะ
คนนึง รอปิดประตู แต่อีกคนบอกเดี๋ยวก่อน รอจบศาสนาของพระพุทธเจ้าองค์นี้ก่อน แล้วก็ต่อแถวรอคิวรออีกประมาณ 1,000,000 คิว แต่คิวนี้นึงใช้เวลาขั้นต่ำ 5,000 ปี สมมุติตีตัวเลขง่ายๆ แค่นี้นะ จริงๆมากกว่านั้น เท่ากับว่า 5,000,000,000 ปี ได้ 1,000,000 คิว
นี่ขนาดไปต่อแถวซื้อกาแฟ ยังรอแทบไม่ได้เลย นี่รันคิว 1 คิว ใช้เวลาขั้นต่ำ 5,000 ปี แล้วไม่สงสารคนรอกันเลยนะ ดูสิท่านต้องลำบากแค่ไหน รอปิดประตูอยู่
ฉะนั้นตัวเรานี่ ต้องมาเห็นทุกข์เห็นโทษเห็นภัยในวัฏฏะสงสาร บรรลุมรรคผลนิพพาน เพื่อพ่อแม่ครูบาอาจารย์พระพุทธเจ้า เพื่อตัวเราเองด้วย และเพื่อที่จะช่วยงานศาสนาพุทธ ขนคนเข้านิพพานให้เยอะ เหมือนเราทำงานเป็นคนขับรถเครื่องบินเลยนะ ขนคนเข้านิพพาน กว่าจะได้แต่ละคนไม่ใช่ง่ายๆเลยนะ แม้แต่เราเองนี่ก็ยังไม่ได้มรรคผลอะไร มันยากมากเลยนะ ต้องรู้ขนาดไหน บำเพ็ญเพียรขนาดไหน ต้องใช้มหาสติ มหาปัญญา แค่ไหน อินทรีย์บารมี โพชฌงค์7 ต้องเต็มต้องครบ ทานศีลสมาธิสติปัญญาวิปัสสนาญาณ มีพร้อมรึยัง แล้ววิธีการที่จะไปให้ถึงละ ชอบแบบไหนก็เลือกเอา ทั้งพุทโธ อาณาปานสติ หรือจะมาบริกรรม รู้-วาง แบบผมนี่ หายใจเข้า รู้
หายใจออก วาง
รู้ วาง
รู้ วาง
เวลาคิดถึงมาให้รู้ขึ้นมาว่าคิดอยู่ (สติปัฏฐาน4) +ดูใจหรืออารมณ์ อีก 1
กาย เดินอยู่รู้วางเดินอยู่
เวทนา ปวดอยู่รู้ว่าปวด
จิต คิดอยู่ปรุงแต่งอยู่รู้ว่าคิดอยู่ปรุงแต่งอยู่
ใจ อารมณ์ดีอยู่รู้ว่าอารมณ์ดี ตอนนี้มีความสุขก็รู้ว่ามีความสุข เศร้าอยู่รู้ว่าเศร้าอยู่
ธรรม ให้เห็นทุกอย่างลงเป็นไตรลักษณ์ เห็นธรรมในธรรม ทั้งรูปธรรม นามธรรม ธาตุ4 ขันธ์5 พิจารณาให้เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
หลังจากพิจารณากายหมด พิจารณาจิตหมด
ให้หยุดคิด หยุดพิจารณา หยุดวิตก หยุดวิจารณ์
แต่ต้องดูก่อนว่าตอนนั้น เรือมันแล่นหรือยังเข้ากระแสธรรมหรือยัง จึงจะอยู่ได้
ถ้าหยุดแล้วมันไม่เห็นอะไร ก็ไปทรงฌาณ สมาธิใหม่ พิจารณากาย กับจิตใหม่ (รูปธรรม นามธรรม)
แล้วลองหยุดไหม ว่ามีอะไรปรากฎมารึเปล่า เราจะได้มาดูทางตาใน แต่ไม่ใช่นิมิตรนะคนละอัน แยกให้ออก
ให้เห็นสิ่งนั้นแหละ สิ่งที่ผุดขึ้นมานั้น แล้วรู้เห็นตามความเป็นจริง หยุดคิดถึงจะรู้ ดูว่ามันเป็นไตรลักษณ์จริงไหม
เหมือนสตาร์ทเครื่องคูโบต้า มันต้องหมุดติ้วๆๆๆ จนมีกำลังก่อน แล้วหยุดหมุน มันก็ติด ปั้งๆๆๆๆ เลย
ถ้าเป็นเรือมันก็แล่น ลิ่วๆๆๆ ไปเลยนะ นี่หยุดคิดพิจารณาแล้วนะ แต่มันลิ่วๆๆๆ ไปเลยนะ
เอาให้แผ่นดินพลิกไปเลย
ถ้าทำได้แล้วก็ช่วยเพื่อนต่อให้ทุกคนได้ไปนิพพานกันทุกรูปทุกข์นาม จะได้แบ่งเบาภาระของพระโพธิสัตว์อวโลกเตศวร จะได้ย่นระยะเวลา ท่านจะได้ไม่ต้องรอนาน
ไหนใครมีแนวคิดไหนบ้าง ที่พอจะช่วยคนเข้าแดนนิพพานกันเยอะๆ
มัวแต่เถียงกันอยู่ทำไม เราต้องช่วยกันขนคนเข้าแดนนิพพานกันเยอะๆนะ
แล้วศาสนาพุทธนิกายมหายาน ก็สอนต่อว่า ต้องบำเพ็ญตนให้เป็นพระโพธิสัตว์ปรารถนาเป็นพุทธภูมิ เป็นพุทธเจ้าในอนาคต ให้คิดภาพตามนะ
คนนึง รอปิดประตู แต่อีกคนบอกเดี๋ยวก่อน รอจบศาสนาของพระพุทธเจ้าองค์นี้ก่อน แล้วก็ต่อแถวรอคิวรออีกประมาณ 1,000,000 คิว แต่คิวนี้นึงใช้เวลาขั้นต่ำ 5,000 ปี สมมุติตีตัวเลขง่ายๆ แค่นี้นะ จริงๆมากกว่านั้น เท่ากับว่า 5,000,000,000 ปี ได้ 1,000,000 คิว
นี่ขนาดไปต่อแถวซื้อกาแฟ ยังรอแทบไม่ได้เลย นี่รันคิว 1 คิว ใช้เวลาขั้นต่ำ 5,000 ปี แล้วไม่สงสารคนรอกันเลยนะ ดูสิท่านต้องลำบากแค่ไหน รอปิดประตูอยู่
ฉะนั้นตัวเรานี่ ต้องมาเห็นทุกข์เห็นโทษเห็นภัยในวัฏฏะสงสาร บรรลุมรรคผลนิพพาน เพื่อพ่อแม่ครูบาอาจารย์พระพุทธเจ้า เพื่อตัวเราเองด้วย และเพื่อที่จะช่วยงานศาสนาพุทธ ขนคนเข้านิพพานให้เยอะ เหมือนเราทำงานเป็นคนขับรถเครื่องบินเลยนะ ขนคนเข้านิพพาน กว่าจะได้แต่ละคนไม่ใช่ง่ายๆเลยนะ แม้แต่เราเองนี่ก็ยังไม่ได้มรรคผลอะไร มันยากมากเลยนะ ต้องรู้ขนาดไหน บำเพ็ญเพียรขนาดไหน ต้องใช้มหาสติ มหาปัญญา แค่ไหน อินทรีย์บารมี โพชฌงค์7 ต้องเต็มต้องครบ ทานศีลสมาธิสติปัญญาวิปัสสนาญาณ มีพร้อมรึยัง แล้ววิธีการที่จะไปให้ถึงละ ชอบแบบไหนก็เลือกเอา ทั้งพุทโธ อาณาปานสติ หรือจะมาบริกรรม รู้-วาง แบบผมนี่ หายใจเข้า รู้
หายใจออก วาง
รู้ วาง
รู้ วาง
เวลาคิดถึงมาให้รู้ขึ้นมาว่าคิดอยู่ (สติปัฏฐาน4) +ดูใจหรืออารมณ์ อีก 1
กาย เดินอยู่รู้วางเดินอยู่
เวทนา ปวดอยู่รู้ว่าปวด
จิต คิดอยู่ปรุงแต่งอยู่รู้ว่าคิดอยู่ปรุงแต่งอยู่
ใจ อารมณ์ดีอยู่รู้ว่าอารมณ์ดี ตอนนี้มีความสุขก็รู้ว่ามีความสุข เศร้าอยู่รู้ว่าเศร้าอยู่
ธรรม ให้เห็นทุกอย่างลงเป็นไตรลักษณ์ เห็นธรรมในธรรม ทั้งรูปธรรม นามธรรม ธาตุ4 ขันธ์5 พิจารณาให้เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
หลังจากพิจารณากายหมด พิจารณาจิตหมด
ให้หยุดคิด หยุดพิจารณา หยุดวิตก หยุดวิจารณ์
แต่ต้องดูก่อนว่าตอนนั้น เรือมันแล่นหรือยังเข้ากระแสธรรมหรือยัง จึงจะอยู่ได้
ถ้าหยุดแล้วมันไม่เห็นอะไร ก็ไปทรงฌาณ สมาธิใหม่ พิจารณากาย กับจิตใหม่ (รูปธรรม นามธรรม)
แล้วลองหยุดไหม ว่ามีอะไรปรากฎมารึเปล่า เราจะได้มาดูทางตาใน แต่ไม่ใช่นิมิตรนะคนละอัน แยกให้ออก
ให้เห็นสิ่งนั้นแหละ สิ่งที่ผุดขึ้นมานั้น แล้วรู้เห็นตามความเป็นจริง หยุดคิดถึงจะรู้ ดูว่ามันเป็นไตรลักษณ์จริงไหม
เหมือนสตาร์ทเครื่องคูโบต้า มันต้องหมุดติ้วๆๆๆ จนมีกำลังก่อน แล้วหยุดหมุน มันก็ติด ปั้งๆๆๆๆ เลย
ถ้าเป็นเรือมันก็แล่น ลิ่วๆๆๆ ไปเลยนะ นี่หยุดคิดพิจารณาแล้วนะ แต่มันลิ่วๆๆๆ ไปเลยนะ
เอาให้แผ่นดินพลิกไปเลย
ถ้าทำได้แล้วก็ช่วยเพื่อนต่อให้ทุกคนได้ไปนิพพานกันทุกรูปทุกข์นาม จะได้แบ่งเบาภาระของพระโพธิสัตว์อวโลกเตศวร จะได้ย่นระยะเวลา ท่านจะได้ไม่ต้องรอนาน
ไหนใครมีแนวคิดไหนบ้าง ที่พอจะช่วยคนเข้าแดนนิพพานกันเยอะๆ