ใครเคยอยู่หอในกันบ้างคะ?

เราคนนึงเป็นเด็กต่างจังหวัดค่ะ ตอนเรียนมหาลัยต้องอยู่หอในเหมือนกัน ตอนนั้นก็มีเรื่องเล่าจากรุ่นพี่ต่างๆมากมายเลย แต่มีเรื่องนึงที่ทำให้เรารู้สึกกลัวอยู่เสมอ ถึงแม้เวลาจะผ่านมาแล้ว

หากใครเคยนอนเตียงสองชั้นมาก่อนคงพอจะนึกภาพออกนะคะ แต่หากใครไม่เคยลองคลิกดูภาพได้ค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความ

และเรื่องสยองเรื่องนี้มาจากมหาวิทยาลัยแถบภาคเหนือ "หอใน" เป็นสถานที่ที่นักศึกษาปีหนึ่งทุกคนจำเป็นต้องเข้าไปอยู่ บรรยากาศในห้องจะประกอบไปด้วยเตียงสองชั้น 2 เตียง และเตียงธรรมดา 1 เตียง หนึ่งห้องจะสามารถอยู่ได้ 4 - 5 คน

เพื่อเป็นการสะดวกกับกิจกรรมรับน้อง กิจกรรมเชียร์ การรวมตัวต่างๆที่จะเกิดขึ้นในช่วงเทอมแรก และเป็นธรรมดาที่ในช่วงปิดเทอม หรือวันหยุดยาว หอในจะเงียบร้าง เพราะนักศึกษาส่วนมากจะเดินทางกลับบ้านหรือต่างจังหวัด มีเพียงบางคนที่ยังเหลืออยู่ในหอในแห่งนี้ 

เหตุการณ์สยองขวัญเกิดขึ้นหลังจากที่ทุกคนกลับบ้าน มีนักศึกษาคนหนึ่งก็อยู่ที่ห้องพักของตนเองตามปกติ โดยที่เตียงของเขาอยู่ชั้นล่าง ซึ่งอีก 4 เตียงนั้นไม่มีคนนอน เขานอนอ่านหนังสือและใส่หูฟังเพลง ก่อนที่จะเผลอหลับไป ในห้องมีเพียงแค่แสงไฟจากโคมไฟที่หนีบเอาไว้กับขอบเตียง 
เขาตกใจตื่นขึ้นมาหลังจากรู้สึกว่ามีคนปืนบันไดขึ้นไปนอนข้างบน เพลงในหูฟังยังคงเปิดอยู่ ไฟหัวเตียงดับไปแล้ว มีเพียงแสงจากข้างนอกส่องเข้ามาทางหัวเตียง เขาตะโกนถามเพื่อนไปว่า 
“อ้าว นึกว่ากลับบ้านซะอีก” ไม่มีเสียงตอบรับ 
มีเพียงแขนที่ยื่นออกมาโบกส่ายให้สัญญาณประมาณว่า เออกูไม่ได้กลับ เขาปิดเพลงถอดหูฟังและหันหลังเข้ากำแพงหลับต่อ สักพักเขาเริ่มได้ยินเสียงผิวปากจากเตียงข้างบน ซึ่งถือเป็นเรื่องธรรมดา แต่ครั้งนี้เสียงมันแปลกกว่าทุกครั้ง แต่ความง่วงมันทำให้เขาไม่ได้สนใจเสียงนั้น 
 

จนใกล้เช้า เขาลืมตาขึ้นมา นาฬิกาโทรศัพท์บอกเวลาเกือบตี 5 แล้ว เขาก็ต้องตกใจอีกครั้ง เพราะเขาเห็นขาของเพื่อนเตียงบนหย่อนลงมาแกว่งเล่นทั้งสองข้าง เขาเลยทักไปว่า “ตื่นเช้าจังวะ” ไม่มีเสียงพูดตอบ มีแต่เสียงหัวเราะหึหึในลำคอ 

เขาคิดแค่เพื่อนคงอารมณ์ดีจึงไม่ได้สนใจ ก้มหน้าเปิดเพลงจากโทรศัพท์มือถือ นอนเล่นต่อสักพัก ในขณะที่ขาคู่นั้นก็ยังแกว่งไปเรื่อยๆ จนสักพักขาคู่นั้นก็ยกกลับขึ้นไปข้างบน ความเงียบเข้าปกคลุม ตอนนี้เป็นเวลาตี 5 เขาเตรียมตัวลุกไปอาบน้ำ เพราะหอในแห่งนี้เป็นห้องน้ำรวม เขาเดินจากเตียงไปที่ตู้เสื้อผ้าเล็กๆ หยิบผ้า ก่อนจะหันมาทักทายเพื่อน แต่สิ่งที่เขาเห็นกลับเป็นแค่เตียงเปล่า ไม่มีผู้ใดนอนอยู่ ผ้าหมอนถูกพับเก็บเหมือนเมื่อตอนบ่าย ร่างกายเขาชาไปทั้งตัว ขนไล่ลุกตั้งแต่ขาจนถึงบนหัว ทันทีที่รู้สึกตัว เขาได้วิ่งออกไปจากห้องตอนไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกครั้งเขาอยู่ข้างล่างตรงโต๊ะ รปภ แล้ว นับตั้งแต่นั้นมา เขาไม่เคยอยู่หอในคนเดียวอีกเลย จนจบเทอมหนึ่ง

จนทุกวันนี้เรายังคงไม่กล้านอนพวก Hostel เลยค่ะ