หนูมีเพื่อนคนนึงสนิทกันตั้งแต่ประถมจนตอนนี้มัทยมแล้วค่ะ เรื่องมันมีอยู่ว่าครูให้จับคู่ทำงานกลุ่มค่อนข้างบ่อย เพื่อนคนนี้ก็ช่วยบ้างนะคะ แล้ววันนึงครูก็ให้จับคู่ทำโครงงาน เป็นงานใหญ่มากถ้าทำดีก็สามารถยื่นเข้ามหาลัยดีๆได้เลยเราก็คิดหัวข้อไว้เยอะมากเพื่อจะมาเลือกกันว่าเอาอันไหนดี เพื่อนก็ตามใจเราทุกอย่าง อยากทำหัวข้อไหนก็ทำเลย เออออห่อหมกไปหมด สรุปที่ว่าเราเลือกหัวข้อเอง พอถึงเวลาทำสไลด์อะไร นางก็ไม่ค่อยช่วยค่ะ ตามใจเราทุอย่าง อยากได้สีนี้ อยากเปลี่ยนเรื่อง นางไม่ค้านซักอย่างไม่ช่วยทำด้วยค่ะ เวลาคุยกับครู เราก็คุยเองมาตลอดเพราะนางไม่กล้าคุย วันนึงเราบอกให้นางถามครูให้หน่อยว่าจะยืมห้องแลปรร. นางก็ถามเราว่า ถามว่าอะไร เราก็บอก ขอยืมห้องแลปรร.ไง นางก็เลยตอบว่า แล้วพิมว่า ยังไง เราก็คิดว่าแค่พิมหาครูมันยากขนาดนั้นเลยหรอ แล้วมันก็เป็นแบบนี้ตลอด เราจะถามเรื่องสารเคมี นางก็ถามเราอีกว่าพิมว่าอะไรดี ถ้าครูถามหล่ะ พอถึงเวลาคุยกับครูจริงๆ พอครูถามนางก็อ้ำอึ้งทักมาถามเราว่าตอบว่าอะไร เราก็งงเพราะทำโครงงานด้วยกัยเปเปอร์อ้างอิงแผ่นเดียวกัน สืบค้นด้วยกัน ทำไมตอบไม่ได้ แถมคำถามก็เป็นคำถามในเนื้อหาด้วย แล้วเราก็เจอแม่นางค่ะ แม่นางก็บอกเราว่าฝากลูกเค้าด้วยนะ เราเก่งอยู่แล้วนิดเดียวเอง สรุปว่าที่นางเป็นแบบนั้นเพราะปีหน้านางจะย้ายไปตปท.แล้วค่ะ ไม่ต้องสนเกรดสนอะไรเลย แต่เราก็อยากให้นางช่วยบ้าง คิดบ้าง เพราะเราก็เหนื่อย เราควรบอกนางยังไงดีคะ