พอสมอย่างสมตัวไม่มัวหมอง ลาภนั้นคงสมอารมณ์ปอง ว่าเหมาะต้องพอมีไม่ดีเกิน แต่จะคิดการใหญ่ว่าร้ายอยู่จะสุดรู้อัตคัดถึงขัดเขิน ต้องลำบากยากเข็ญเช่นบังเอิญอย่าให้เกินพลังสติดำริห์ดู เปรียบเช่นเรามีกระบือเป็นพาหนะ อย่าเอะอะหวังอาชามาเคียงคู่ ไม่ใช่บุญวาสนาสง่าชู ขืนสู้รู้ร้อนรนต้องรำคาญ ใบนี้ถามความดีไม่มีแพ้ ทายว่าแน่นักชู้สู่สมาน เดี๋ยวนี้ยังมิพบประสบพาน รออยู่ก่อนเถิดการจะดี เอยฯ