นอกจากค่าบ้านทุกเดือน อย่างอื่นพ่อเราก้เเทบจะนับครั้งช่วยเเม่ออกได้ เวลาเราต้องการซื้ออะไรหรือไม่ว่าจะทำอะไรต้องบอกทุกครั้งว่า เห้ยเปลืองนู่นนี่นั่น ที่ตัวเองกินเหล้าทุกวันวันละกี่ขวดไม่รุ้ไม่เคยคิดว่ามันเปลืองบ้างหรอ เงินหมดไปทำงานก็ต้องเป้นเราที่ยื่นให้ เเต่ทีเราขอเขาก้ถามว่าเอาไปทำไรบางทีขอเเค่ร้อยเดียวก้บอกเยอะ ไม่ให้เเถมบ่น ทีกะเพื่อนกะฝูง เขายืมบางทีพัน ไม่ต้องคืน ค่าเทอมช่วยออกตอนเข้าม.1 เทอมเดียวเเล้วพอเราได้เงินจากทุนเราก้คืนให้ เเล้วเป้นอะไรไม่รู้ชอบอวดเก่ง บอกทำนู่นได้ นี่ได้ เก่งขนาดนี้ทำไมไม่เป็นนายก ทำไมไม่รวยไปเเล้วล่ะ ขอร้องบางทียิ่งฟังจนเเบบถ้าชั้นเป้นคนหูหนวกมันยังคงดีกว่า ตาบอดก้ยังดีกว่าต้องมาเจออะไรอย่างนี้ ถ้าถามวีรกรรมเขาละก้ ชอบทิ้งลูกไม่เล่นพนันตอนพวกชั้นยังเล็ก ทำทุกอย่างที่คนเป้นพ่อมิทำกัน ซึ่งเขาเคยเป็นต้นเหตุความเเตกเเยกครั้งใหญ่เเต่เขาก้ไม่เคยโทษตัวเอง เพราะเห้นว่าป่วยไงเลยทิ้งไม่ลง ต่อให้ไม่ป่วยก้คงทิ้งไม่ได้หรอก เเต่นี้
เเทนที่จะสำนึกบ้าง มันไม่มีเลยอ่ะ เเล้วก็คือ มีปัญก่กะที่ทำงานหลายที่เพระชอบอวดรู้ จนโดนไล่ออกมาหลายครั้ง บางทีไปสั่งสินเจ้านาย ถ้าไม่ใช่พ่อเราเองเราก้อยากจะสมน้ำหน้า ไม่รุ้จะพูดยังไง ทุกวันนี้ที่อยู่เพราะจิตสำนึกว่าเคยเลี้ยงล่ะค่ะ คงไม่เห่นมากไปกว่านั้น