ตอนนี้ลูกเราได้ 1ขวบ 3 เดือน กำลังซนเลย ตั้งแต่ลูกคลอด สามีทำงานบ้านเกือบทุกอย่าง เราแทบไม่ต้องทำอะไรเลย แต่ถ้าอันไหนให้เราทำเราก็ทำ หน้าที่ของเราส่วนใหญ่จึงเป็นการดูลูก
     ตั้งแต่โควิด เราก็ได้ work from home ตลอด ตั้งแต่ท้อง จนลูกคลอด จนถึงปัจจุบัน ไม่รู้เป็นเรื่องดีมั้ย หลายคนคงมองว่าดีมากเลยได้เลี้ยงลูกอยู่บ้าน แต่เราที่ผ่านจุดนั้นมาปีกว่าแล้ว ค่อนข้างจะ suffer พอสมควร ช่วง 5 เดือนแรก มีจ้างพี่เลี้ยงมาช่วย ก็สบายหน่อย ได้ทำงานเต็มที่ แล้วโควิดก็ระบาดหนัก เลยหยุดจ้างไป เพราะพี่เลี้ยงไม่ได้นอนด้วยกัน จ้างแบบไปกลับ พอไม่ได้จ้างพี่เลี้ยง ก็มีพ่อแม่ และญาติสามีมาช่วยซะส่วนใหญ่ แต่ก็จะมีหลายครั้งเหมือนกันที่ไม่มีใครมาช่วย เราก็ต้องเลี้ยงเอง บางวันก็เลยแทบไม่ได้งาน
     ส่วนสามีเรา บางวันก็กลับไว บางวันก็ช้า บางทีเสาร์อาทิตย์ก็ทำงาน แต่ทุกวันเค้าต้องล้างจาน ล้างขวดนม เช็ดครัว ทิ้งขยะ ส่วนบางวันก็มีซักผ้า ตากผ้า และทุกเช้าเย็น เค้ามีหน้าที่ป้อนข้าวลูก
     ส่วนเราก็มีหน้าที่เตรียมข้าวลูก ดูลูกช่วงที่ไม่มีใครมาช่วย ดูลูกตอนตื่นกลางคืน ป้อนนม เปลี่ยนแพมเพิ่ส โดยลูกเราจะตื่นกลางคืนวันละ 2-3รอบ

     ส่วนนึงเราก็พอรู้ตัวเองว่าเราไม่ใช่แม่ที่ดีนัก เราให้ลูกดูดเต้าแค่ 2 เดือน และเราเลิกปั๊มนมตั้งแต่ประมานลูก 6 เดือน ช่วงที่ปั๊มก็ปั๊มวันละไม่กี่รอบ ช่วงเลี้ยงลูกก็เล่นมือถือบ้าง ไม่ค่อยได้เล่นกับลูกเต็มที่ ช่วงกลางคืนก็จะให้พ่อเค้าช่วยเลี้ยงซะเยอะ แต่เราก็จะเป็นคนป้อนนมเอานอน อาหารที่ทำให้ลูกก็ไม่ได้พิถีพิถัน เอาเท่าที่มี แปรงฟัน เช็ดลิ้น ก็เช็ดบ้างลืมบ้าง ตัดเล็บก็นานๆที โลชั่นซื่อมาก็ไม่ค่อยได้ทาให้ เวลาลูกโดนยุงกัด ก็ไม่ได้ขยันทายาให้ ลูกหน้าแห้งก็นานๆทาครีมให้ที
     แต่ตั้งแต่ลูก 1 ขวบมาไม่รู้ยังไงติดแม่มาก ไม่ยอมให้ใครป้อนนมเลย ต้องแม่อย่างเดียว มีพี่เลี้ยงมาช่วยเลี้ยง แต่พอถึงเวลากินนมเราก็ต้องไปป้อน ส่วนกลางคืนเวลาลูกตื่นมาร้อง ถ้าช่วงลูกเล็กๆ เราป้อนนมตลอด กับดูแพมเพิส แต่พอเริ่มโตหน่อย ก็ป้อนน้อยลง ให้จุกแทน ไม่ค่อยได้อุ้ม ก็ประมานนี้แหละค่ะ
     
     ส่วนการเป็นสะไภ้ที่ไม่ดีของเรานั้นก็คือเราไปทะเลาะกะพ่อเค้า และไม่ชอบนิสัยบางอย่างของญาติเค้า ทั้งที่ญาติเค้ามาช่วยดูลูกเราตลอด ขอไม่ลงรายละเอียดค่ะ