สวัสดีค่ะวันนี้เราแค่อยากมาระบายรวามรู้สึกเขาเฉยๆค่ะ
เราอายุ16ปีครอบครัวฐานะไม่ได้ดีค่ะเมื่อก่อนบ้านเราเคยร่อนข้างมีฐานะค่ะแต่ด้วยปัญหาเศรษฐกิจเลยทำให้ฐานะทางบ้านไม่ดีเราเริ่มทำงานตั้งแต่อายุ13ปีค่ะง่ายๆก็คือม.1ตอนนั้นพ่อแม่ก็บอกนะคะว่าจะทำไม่ทำก็ได้แต่เราทำค่ะเพราะว่าเราทำงานเพื่อซื้อของที่อยากได้เราก็ทำงานมาเรื่อยๆค่ะแต่เราจะทำเฉพาะวันหยุดนะคะเรามีปัญหากับทางบ้านมาประมาณ2ปีละค่ะเวลาทะเลาะกันก็จะมีแต่เรื่องเงินแม่เราชอบยืมเงินเราแล้วบอกว่าจะรืนแต่เขาก็ไม่เคยเราแอบร้องไห้ตลอดเพราะว่าตั้งแต่เราทำงานเราไม่เคยขอตังเขาเลยค่ะแรกๆเขาก็ให้ตังไปรรนะคะพอเราขึ้นม.4เขาไม่ให้ตังเราไปรรเราต้องทำงานตื่นมาตอนเช้าก็ไปรรเป็นอย่างงี้ทุกวันค่ะเราหลับที่รรเกือบทุกวันบางวันเราก็ไม่ได้นอนเลยบางทีเราทำงานมาเราอยากซื้อของเขาก็จะว่าเราว่าใช้ตังฟุ่มเฟือยทั้งที่เราทำงานเพราะว่าเราจะไว้ซื้อของที่เราอยากได้พอมาเมื่อไม่กี่วันก่อนเราก็ทะเลาะกับแม่เรื่องเงินอีกเขายืมเราแล้วเราไปทวงตังเขาเขาเลยโมโหเราเขาด่าเราเขาบอกต่อจากนี้ต้องให้เขาวันละ100บาททั้งที่เราทำงานได้วันละ200เราต้องหาตังมาจ่ายค่าโทรศัพท์หาตังไปรรแล้วพอมาวันนี้เขาบอกว่าให้เอาตังให้เขาด้วย100นึงเราก็บอดเขาว่าตังไม่ออกเขาบอกว่างั้นพรุ่งนี้มาให้เขาเป็น200เราอบกว่าพรุ่งนี้เราไม่มีงานเขาบอกว่าไม่มีก็ต้องให้เพราะเราอยู่บ้านเขารถเขาเขาก็ไม่ให้เราใช้วันนี้เราเลยไปเบิกตังมาค่ะเราเลยให้เขาหมดเลยทั้งตังค่าแรงแล้วก็ตังที่ตัวเราเราบอกเขาว่าหมดแล้วมีแค่นี้ทั้งตัวเขาพูดออกมาว่ามีแค่นี้กูก็จะเอาพรุ่งนี้เรายังไม่รู้เลยค่ะว่าเราจะทำยังไงต่อเราจะกินอะไรเพราะเขสไม่ให้เรากินข้าวของเขาด้วยเราเครียดมากค่ะเรานอนร้องไห้เราเหนื่อย เราแค่เด็กคนนึงเองทำไมเราต้องแบกความรู้สึกขนาดนี้ ถ้าเราตายทั้งฌลกจะหันมารักเรา ประโยคนี้มันจริงรึป่าว