กรณีสามลำดับแรกคือภาษาจีน ภาษาเกาหลีและภาษาญี่ปุ่นนั้นเข้าใจได้ หลายคนเลือกเรียนเพราะกระแสเอเชียภิวัตน์ที่สามชาติใหญ่ของเอเชียตะวันออกมีความสำคัญทางเศรษฐกิจ มีการลงทุนในไทยจำนวนมาก ทำให้อาจนำความรู้ไปใช้ทำงานได้ นอกจากนี้อาจเลือกเรียนเพราะชอบสื่อบันเทิงจากประเทศเหล่านี้ด้วย ภาษาฝรั่งเศสแม้ว่าจะมีอิทธิพลน้อยกว่าในอดีตค่อนข้างมาก แต่ก็มีผู้สนใจเรียนอยู่จำนวนมาก เข้าใจว่าอาจเป็นเพราะความชอบและบางคนอาจต้องการศึกษาต่อเฉพาะด้าน เช่น ทางกฎหมาย ซึ่งฝรั่งเศสมีความโดดเด่น เลยเลือกเรียน ที่น่าสนใจคือภาษาบาลีที่มีคนสมัครสอบถึงหลักพันคนเลยทีเดียว (จขกท. ก็เคยสอบ จำได้ว่าตอนครูนำหนังสือบาลีไวยากรณ์มาให้อ่านคืองงมาก ครูซึ่งเคยเป็นมหาเปรียญมาก่อนท่านดูข้อสอบแล้วบอกว่าอยู่ในระดับบาลีชั้นต้น) ส่วนหนึ่งอาจเคยบวชเรียน หรือเรียนบาลีศึกษา จึงมาสอบ ภาษาเยอรมันนั้นหลายคนอาจเลือกเพราะสนใจและอาจต้องการไปศึกษาต่อที่เยอรมนีในด้านที่ประเทศนี้โดดเด่น เช่นทางวิศวกรรม ส่วนภาษาอาหรับนั้นผู้เรียนมักจะเป็นนักเรียนมุสลิมที่เรียนภาษาอาหรับควบคู่ไปกับการเรียนพระคัมภีร์อัล-กุรอาน ตรงนี้ถ้าจำไม่ผิดมีการสอบ I - NET สำหรับนักเรียนที่เรียนสายอิสลามศึกษา (ใช้คำผิดขออภัยครับ) และการสอบ B - NET สำหรับสามเณรที่เรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา ที่เรียนวิชาสามัญควบคู่ไปกับวิชาธรรมและวิชาบาลีด้วย (อีกสองแผนกคือแผนกธรรมที่มีการเรียนธรรมะเป็นภาษาไทย เป็นนักธรรมตรี โท เอก ถ้าสำหรับฆราวาสจะเป็นธรรมศึกษาตรี โท เอก และแผนกบาลีที่เป็นการเรียนธรรมะในภาษาบาลี มีประโยค 1 - 2 และเปรียญธรรม 3 - 9 ประโยค ถ้าสำหรับฆราวาสจะเป็นบาลีศึกษาประโยค 1 - 9)

อยากทราบอีกว่า ภาษาจีนในไทย ที่สมัยก่อนมักออกเสียงตามสำเนียงแต้จิ๋ว กวางตุ้ง หรือฮกเกี้ยนเป็นหลัก (สำเนียงอื่นๆอาจมีน้อย) นั้นเริ่มมีการเรียนการสอนและออกเสียงตามสำเนียงจีนกลางประมาณช่วงใดครับ คหสต. เดาว่าน่าจะช่วงหลังจากที่ไทยสถาปนาความสัมพันธ์ทางการทูตกับสาธารณรัฐประชาชนจีนในปี 1975 หรือ 2518 แล้ว