สวัสดีค่ะเรามีเรื่องอยากปรึกษาและระบายความรู้สึกทางใจ / ย้อนกลับไปเมื่อปีก่อน เราคบหากับผู้ชายคนนึงมาสักพัก จนมาวันนึงเราทราบว่าเขามีแฟนอยู่แล้วคบหากับแฟนของเขามาเป็นเวลา 10 ปีกว่า เราแอบช๊อคและตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น (ก่อนหน้านี้ไม่ทราบนะคะผู้ชายบอกว่าไม่มีแฟนค่ะ) หลังจากนั้นเราก็ยังไม่ขาดการติดต่อกับเขาเพราะเรายังทำใจไม่ได้ จนกระทั้งเราตั้งครรภ์ค่ะ เราบอกผู้ชายแล้วผู้ชายยืนยันว่าจะรับผิดชอบแต่เขาก็เงียบหายไป บอกว่าจะพาไปฝากครรภ์ เราตื่นแต่เช้ามารอ ก็ไม่มา แต่ละวันอ้างว่าติดธุระ ตอนแรกเราตัดสินใจว่าจะเลี้ยงเด็กคนนี้เองและด้วยอะไรหลายๆอย่างทำให้เราเปลี่ยนความคิด และยิ่งไปกว่านั้นคือผู้ชายบอกเราว่า แฟนเขาก็กำลังตั้งครรภ์อยู่เหมือนกัน อายุครรภ์ไล่กับเราเลย  หลังจากนั้นผู้ชายก็เงียบหายไปไม่พาไปฝากครรภ์ ไม่สนใจ เราเหนื่อยและตันกับทุกอย่างเราตัดสินใจโทรปรึกษา 1663 ปรึกษาไปร้องไห้ไปแต่เขาค่อนข้างให้คำปรึกษาได้ดี เมือตัดสินใจแล้วเราติดต่อผู้ชายกลับไปเพื่อให้พาไปยุติการตั้งครรภ์ ตอนนั้นเป็นช่วงที่โควิดหนักร้านที่เราทำงานอยู่ได้หยุดจ้างเรา / ลดอัตตราพนักงาน เราไม่มีงานทำ ลำพังตัวเราก็แย่มากๆ  ความคิดเราตอนนั้นคือลำบากแน่ๆเมื่อเขาเกิดมาเพราะผู้ชายไม่ได้มารับผิดชอบอะไรเลย ปากบอกจะรับผิดชอบแต่ไม่มีอะไรแสดงถึงความรับผิดชอบได้เลย เมื่อเราตกลงกันแล้วเขาก็พาเราไปยุติการตั้งครรภ์ค่ะ โดยที่ครอบครัวเราไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นเลย เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นมันโล่งแบบบอกไม่ถูกแต่น้ำตาไหลตลอดตั้งแต่เริ่มเข้าห้องตรวจ เราคิดว่าทุกอย่างมันคงจบลง แต่ไม่เลยความรู้สึกเจ็บปวดและเสียใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นมันฝังใจเราจนไม่สามารถลืมมันได้เลย เราอยากสอบถามว่าถ้าทุกคนเป็นเราจะตัดสินใจบอกครอบครัวมั้ยคะกับเรื่องราวฝันร้ายที่มันเกิดขึ้น หรือปล่อยให้เรื่องมันผ่านไปเลยโดยไม่ต้องพูดถึงมันอีก เรารู้สึกผิดในใจและระบายกับใครไม่ได้เลย 😢
[code]ใส่โค้ด
[/code]
ปล. หลังจากยุติการตั้งครรภ์เสร็จผู้ชายก็หายไปเลย เราตกเลือดและต้องไป รพ ทุกอาทิตย์ เราไปคนเดียว เขาไม่เคยรับรู้ความเจ็บปวดทางกายและใจเราเลย

ตอนนี้เราทราบมาว่าเขาได้ลูกสาวและกำลังจะคลอดเร็วๆนี้ เราก็ขอให้เขามีความสุขกับครอบครัวของเขาและขอให้ลูกสาวของเขาเจอผู้ชายแบบเขาเอง 

ขอบคุณที่รับฟังค่ะ /  tq