เราพึ่งมาเข้าใจคำว่ามองข้ามสิ่งสำคัญที่อยู่ไกล้ตัวในตอนที่สายแล้ว....
ตอนที่พ่อเราเสียไป😭
ครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่ไม่ค่อยมีฐานะ
เลยต้องพยายามมากกว่าคนอื่นหน่อย
โดยเฉพาะพ่อเราลำบากมาตั้งแต่ยังเด็ก
พ่อเราเป็นคนที่ทำงานเก่ง พ่อจบแค่ป.6
แต่ส่งลูกเรียนจบ ปวส ทั้ง2
แต่พ่อเราชอบดื่มเหล้ามาก
แต่ก็รักครอบครัวมาก ถึงเรากับพี่สาวจะเรียนจบไปแล้ว แต่พ่อก็ยังทำงานเพราะครอบครัวเราไม่มีฐานะดีและไม่พอใช้พึ่งเรียนจบเงินเดือนก็ไม่สูง ด้วยความที่พ่อชอบดื่มเหล้า+งานเชื่อมทำให้สุขภาพพ่อไม่ค่อยดี แต่ก็ยังอดทนทำงานเพราะความจนต้องทำให้เราดิ้นรนช่วยกัน เราก็เคยขอพ่อตลอดว่าเลิกกินได้ไหมพ่อก็เลิกได้พักนึ่งก็กลับมาดื่มเหมือนเดิม
พ่อทำงานหนักจนวินาทีสุดท้าย รู้สึกไม่สู้ดีเลยขอลาป่วยเพื่อที่จะพัก อาการเลยแย่ตามมาพ่อขอให้แม่พอไปโรงบาลเพราะหายใจไม่ค่อยทั่วท้อง พอไปถึงโรงบาลแห่งนึ่งแต่เครื่องมือไม่ถึง วันต่อมาแม่โทรมาบอกเราว่าพ่ออาการไม่ดี เราเลยลางานมาดูพ่อที่โรงพยาบาล เราไปดูพ่ออยู่ห้องผู้ป่วยหนักตอนนั้นพ่อยังรู้สึกตัวแต่พูดไม่ได้เพราะต้องใช้ท่อและสายเต็มไปหมด เราไปดูพ่อแล้วจับมือพ่อ
พ่อก็พยายามจะพูดอะไรกับเราสักอย่างแต่ฟังไม่รู้เรื่องเพราะติดสายอะไรเต็มไปหมดเราเห็นพ่อสภาพแบบนั้นก็ร้องให้รู้สึกสงสารพ่อ ว่าคงทรมานมาก (เป็นครั้งสุดท้ายที่ได้คุยกับพ่อ)พอผ่านไปครึ่งวันหมอบอกว่าอาการพ่อไม่สู้ดี ติดเชื้อในกระแสเลือด
เราเลยโทรบอกพี่สาว
พี่สาวรีบเดินทางมาหาพ่อทันที
วันต่อมาอาการพ่อแย่ลงกว่าเดิม
หมอบอกมีวิธีต้องฟอกไต2ครั้งดูเผื่ออาการจะดีขึ้น แต่มีค่าใช้จ่ายประมาน2หมื่น
เราพี่สาวและแม่ตัดสินใจฟอก
แต่ต่อมาพ่อก็ไม่ดีขึ้น
เพราะพ่อมีอาการไตวายฉับพันและติดเชื้อในกระแสเลือดและต่อมาพ่อก็ไม่ไหวแล้ว
พ่อเราก็เสีย...
เหลือแม่พี่สาวและเราที่ต้องสู้ต่อไป
หนูขอโทษที่ยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณ
ขอโทษที่ไม่ได้ดูแลเท่าที่ควร
#ทุกวันทุกเวลามีค่าเสมอ
#เราไม่รู้ว่าต้องจากวันไหน
#ควรรักและเข้าใจกันให้มาก