คบกับแฟนมา 6 ปีแล้วค่ะ ตั้งแต่สมัยเรียนจนเรียนจบมีงานทำกันทั้งคู่ แยกกันอยู่ค่ะ
ข่วงปีแรกก็โปรโมชั่นเลยค่ะ รักกันหวานชื่น เจอกันบ่อย มีเวลาชั่วโมง สองชั่วโมงก็พยายามจะมาเจอกันให้ได้ 
เข้าปีที่สองด้วยความที่งานเขาเยอะเราก็ติดเรียนด้วยก็เลยเจอกันน้อยลง แต่ก็คุยแชทกันทุกวัน ให้กำลังใจทุกวัน มีเซอไพรบ้าง
แต่พอเริ่มเข้าปีที่ ช่วงปลายปีที่2 เรารู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ เขาเงียบลง ไม่ค่ออยให้แตะต้องเนื้อตัวเท่าไหร่ ปกติเราชอบกอดค่ะ เวลาเดินด้วยก็จะชอบจับมือ แต่เขาก็พยายามเฟดๆออก แล้วสุดท้ายของปีที่ 2 เราจำได้ดีเลย เราพากันเคาน์ดาวที่ทะเล จู่ๆเขาก็เงียบ เย็นชาใส่เรา ซึ่งเราไม่ได้ทำอะไรผิดเลย เราไปเดินเล่นดูไฟที่ชายหาดคนเยอะมาก จู่เขาก็ทิ้งเราไปนั่งจ้องทะเล ปล่อยให้เราเดินไปไกลมากหันมาอีกทีไม่เจอแล้วจนต้องโทรถามว่าอยู่ไหน พอเราเดินหาก็เขานั่งจ้องทะเลเงียบๆ เราถามว่าเป็นอะไรก็ไม่ตอบ เขาก็เงียบใส่เราเย็นชาใส่จนเรารู้สึกผิดไปเอง ตอนนั้นเราก็งงมากว่าเราทำอะไรรึเปล่า เราก็ลอกเขานะคะว่ามีอะไรไม่สบายใจรึเปล่าเล่ามาได้เลยนะ เข้าปีที่ 3 เป็นปีที่พูดได้เลยค่ะว่า WTF! เริ่มจากเขาเงียบ และเย็นชาใส่ หนักกว่าเดิม หนักขนาดที่เขาทำหน้าตาเฉยเมือยกับเรา ตอบแต่ อืม อือ อ่อ โอเค บทสนทนาแต่ละวันเราเป็นคนเริ่มถาม เริ่มชวนคุยตลอด เขาแค่ตอบ ตอบสั้นๆ ไม่ก็ตอบแบบข้อความอัตโนมัติอะคะ เราอึดอัดมาก มันอึดอัดจนเหนื่อย เราก็ถามเขาว่าเป็นอะไร มีอะไรในใจรึเปล่า หรือเราทำไรผิดไป พูดขอโทษแบบสิ้นเปลืองหลายรอบมาก เคลียร์กันหลายรอบมากๆ จนเข้าปีที่ 4 เขาเริ่มกลับมาคุยกับมาขึ้นค่ะ เหมือนจะดีแต่จริงๆคือเป็นอะไรที่ WTF!  กว่าปีที่ 3 อีกค่ะ เขาบอกเราว่าเขาไม่อยากพูดคำว่ารักหรือคิดถึงกับเราทั้งๆที่ไม่ได้รู้สึก ณ ตอนนั้น ฟังแล้วโคตรชาเลยค่ะ ในใจตอนนั้นโคตรพร้อมมีคำถามในใจเป็นร้อย แบบเป็นเ_ี้ยไรอีกเนี่ย _ูทำไรผิดอีก ถามว่าทำไมไม่เลิกให้มันจบๆ คำตอบคือเลิกไม่ได้จริงๆค่ะ โคตรรักเขาจะตายห่าของจริงๆ แบบเขาเป็นส่วนนึงในชีวิตเราไปแล้ว เคยคิดถึงวันที่ต้องเลิกกันเรารู้สึกเจ็บๆ โหว่งๆ ทำตัวไม่ถูกเลยค่ะ เลยไม่อยากยอมแพ้ บอกเขาไปว่าไม่เป็นไร ไว้เธออยากบอกเมื่อไหร่ค่อยบอกนะ (พูดทั้งน้ำตา) ช่วงพีคปีที่ 4 ผ่านมาแล้ว เข้าปีที่ 5 จุดพีคของปีนี้คือเราจับได้ว่าเขาคุยกับคนอื่น ซึ่งจู่ๆเซ้นเราก็แรง จับได้เองแบบงงๆ ความรู้สึกมันบอกว่ามีอะไรแปลกๆ เราเลยยืมโทรศัพเพื่อนมาดูก็คือใช่ค่ะจริงๆจะๆ ส่งข้อความพร้อมแนบรูปไปเลย สักพักโทรมาเลยได้เคลียรกัน จะเลิกกันเพราะเขาบอกขอเลื่อนสถานะกลับไปเป็นพี่น้องเหมือนได้ไหม ตอนนั้นความรู้สึกเรามันถาโถมจสกปีแรกๆที่เขาเปลี่ยนไปแล้วเราทนมาตลอดจนมาถึงตอนนั้นคือเจ็บ ชา นิ่งมาก ร้องไห้พัง แล้วก็ย้อมตัดใจบอกว่าเรารักเขามากนะ รักมากจริงๆถ้าเธออยู่แบบนี้แล้วไม่โอเค เราปล่อยเธอไปก็ได้ ก็คือยอมเลิก แต่เขาก็เงียบไปสักพัก แล้วก็กลับมาบอกว่ากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ เพราะเขาไปคิดมาแล้ว (คิดมาแล้ว 10นาที ยังไม่ทันวางสาย) เขายังไม่พร้อมเสียเธอไป (ในใจนี่เอ้า!  ไรเนี่ย) ก็ถามไปว่าโอเคจริงๆหรอ เขาก็ตอบว่าโอเค เขาขอโทษ และก็ถามย้อนมาว่าเราดูโทรศัพเขาหรอ เราก็ตอบเขาว่าใช่เราดู เซ้นมันบอกว่าต้องดู (ปกติจะไม่ยุ่งกับโทรศัพของกันและกัน) เรื่องพีคของปีที่ 5 ผ่านไปเข้าปีที่ 6 ทุกอย่างเหมือนจะลงตัวดีค่ะ แต่ก็รู้สึกห่างเหินกันมากขึ้น ถึงแม้เวลาเจอกันเขาก็ทำดีกับเราน่ารักกับเรา แต่พอแยกกันกับรู้สึกห่างเหินกันมากๆเลย เราไม่รู้ว่าที่เขาคบอยู่กับเราเพราะความรัก ความผูกพัน หรือแค่คบไปเฉยๆ แต่เราก็รักเขาอยู่นะคะ รักตลอด แล้วก็ผูกพันกับเขามากด้วย มันมีหลายเรื่องที่เขาทำเราเสียความรู้สึก น้อยใจก็มี แต่เพราะเรากลัวว่าถ้าเราทำตัวไม่ยอมเขา จู้จี้กับเขามาก กลัวจะเสียเขาไป และส่วนนึงที่ทำให้เราเจ็บปวดบ่อยๆ เพราะเรายอมเขาตั้งแต่แรก ยอมเพราะรักเขามากๆ ไม่อยากเสียเขาไป