สาเหตุที่ทำให้ เลิกกัน ทั้งที่คบกันมานาน จนคิดว่าน่าจะไปกันรอดแล้ว คืออะไร

กระทู้คำถาม
สงสัยว่าบางคู่ที่คบกันเป็นแฟนมานาน  ผ่านอะไรต่าง ๆ มาด้วยกัน  และในสายตาคนอื่นก็ดูรักกันมาก ( หมายถึงรักกันจริง ๆ ไม่ได้สร้างภาพ )
แต่ทำไมพอบทจะเลิกกัน  ก็สามารถเลิกกันได้เลย  แบบไม่ได้เสียดายเวลาที่คบกันมาเลย   หลายคู่คบกัน 5 ปี  หรือเกิน 5 ปีก็มีให้เห็นเยอะ  ที่อยู่ดี ๆ ก็เลิกกันสายฟ้าฟาด  จนคนรอบข้างสงสัยว่าเพราะอะไร  

คืออยากรู้ว่าถ้าเป็นกรณีแบบนี้   ตอนที่เขาตัดสินใจเลิกกันเขาคิดกันนานไหมคะ  แล้วตัวการที่ทำให้เลิกกันทั้ง ๆ ที่ตอนแรกที่คบเป็นแฟน  นิสัยก็เข้ากันได้  จุดมุ่งหมายในชีวิตก็คล้าย ๆ กัน  รวมถึงระยะเวลาที่คบกันมาไม่น้อยกว่าห้าปี   คืออารมณ์ไม่ได้คบเล่น ๆ แต่คบแบบจริงจัง  แบบผู้ใหญ่ ......   แต่จู่ ๆ ก็เลิกกันให้คนรอบข้างงง   คิดว่าเป็นเพราะอะไรคะ

หมดรัก ???
เจอคนใหม่ดีกวา ???
เพิ่งมารู้ว่าเข้ากันไม่ได้หลังจากคบกันมาตั้งนาน ????
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 24
After a breakup between two lovers 
A friend asks the girl "you left him or he left you?" 
She smiled and said
"Love left us"
ความคิดเห็นที่ 45
ผมคบกับแฟนมา 8 ปีครับ เพิ่งเลิกกันวันวาเลนไทน์ปีนี้
สาเหตุมาจากเธอมีคนอื่นครับ สิ่งที่ผมรู้คือ ความสัมพันธ์ของเรามันไม่ตื่นเต้น หรือโรแมนติก สวีทเหมือนแต่ก่อน
เราเหมือนเป็นคนที่สนิทกันมากที่สุด แทบจะเป็นคนๆ เดียวกัน เหมือนพี่น้อง เหมือนคนในครอบครัว เหมือนเป็นทุกอย่างของกันและกัน เพราะรู้จักกันดีที่สุด และเพราะอย่างนั้นทำให้การวางตัวของเราอาจไม่เหมือนแฟนแบบแต่ก่อน สิ่งที่เธอต้องการ เช่น การคุยไลน์ ผมจึงไม่ค่อยใส่ใจ เพราะคิดว่ามีอะไรโทรคุยกันก็ได้ ประกอบกับผมและเธอเริ่มทำงาน ซึ่งอยู่คนละที่กัน เวลาพบกันจึงน้อยลง แต่วันหยุด ผมก็ใช้เวลาไปไหนกับเธอตลอดเหมือนเคย
ด้วยสิ่งเหล่านี้ทำให้เธออาจจะรู้สึกห่างออกไป และพอมีคนอื่นเข้ามาเทคแคร์ ทำให้เธอหวั่นไหว เธอก็มองว่าผมไม่ใส่ใจเธอ ทั้งที่เราก็เป็นเหมือนเดิม ไปไหนมาไหนดูหนัง กินข้าวด้วยกันตลอด มีอะไรก็โทรหา แค่ผมไม่ค่อยเล่นไลน์ (ตอนนั้น) เวลาเธอทักมาบางทีผมก็ไม่เห็น เพราะไม่ได้เปิดเน็ตไว้ ทำให้เธอคิดว่าไม่ใส่ใจเธอ พอมองย้อนกลับไปมันก็จริงครับ เพราะคิดว่ายังงัยเราก็ไม่มีทางเลิกกัน เพราะคบกันมานาน และผมก็เชื่อใจในตัวเธอ เพราะเธอไม่เคยนอกใจ

แต่สุดท้ายก็มารู้ว่าเธอมีคนอื่น ก่อนหน้านี้ก็สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงนะครับ ตอนจับมือ ก็ไม่ค่อยให้จับเหมือนแต่ก่อน เคยคุยกันทุกเรื่องก็กลับเอาแต่เล่นโทรศัพท์ บางครั้งบอกผมตัวเล็ก แขนเล็ก มือเล็กไป ไม่เหมือนผู้ชาย ผมก็พอรู้ว่ามันมีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่ไม่คิดว่าเธอจะมีคนอื่น
หลังจากเห็นข้อความที่เธอคุยกันในไลน์กับคนนั้น บอกรักกัน เห็นรูปที่ถ่ายด้วยกัน และได้รู้ว่าไปไหนมาไหนด้วยกันมาหลายเดือนแล้ว บอกตรงๆ ว่าผมแทบจะบ้าตาย แต่ก็พยายามคุยกับเธอดีๆ พยายามขอให้ใจเธอกลับมา ให้เธอหยุดความสัมพันธ์กับเขา
ช่วงนั้นผมพยายามทำเพื่อเธอทุกอย่าง หยุดงานเพื่อที่จะไปรับไปส่งเธอ พาเธอไปเดททุกวัน ซื้อของที่เธออยากได้ให้ทุกอย่าง
จนวาเลนไทน์ ผมถามเธอว่ายังเหลือผมอยู่มั้ยในใจเธอ

คำตอบที่ได้คือ . . . ไม่มีอีกแล้ว
วันนั้นผมพยายามทำเต็มที่ของผมแล้ว ในเมื่อใจเธอไม่สามารถกลับมาได้แล้ว ผมก็ยอมเป็นคนบอกเลิกเธอ และปล่อยเธอไป
ช่วงนั้นผมมองไม่เห็นทางไปต่อในอนาคตเลยครับ เพราะทุกแผนการในชีวิตมีเธออยู่ด้วยทุกอย่าง คำนึงที่เธอบอกผมยังจำไม่ลืม เธอบอกว่า "ยังงัยชีวิตเราก็ไม่ได้ผูกติดกันอยู่แล้วตั้งแต่ต้น" แต่สำหรับผมแล้ว ตอนนั้นชีวิตเราไม่เคยแยกกันเลยต่างหาก เธอคือครึ่งหนึ่งของผมตลอดมา

ทุกวันนี้เราก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ ยังโทรคุยกันเวลามีปัญหา แม้จะไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่ก็ยังเป็นคนที่รู้จักกันและกันดีที่สุด
ผมอภัยให้เธอได้ ในเมื่อพระเจ้าไม่ได้กำหนดให้เราเกิดมาคู่กันก็คงต้องยอมให้เป็นไป

ตอนนี้เราต่างคนต่างมองไปข้างหน้าครับ ผมก็ทำใจได้แล้ว เพราะมีความหวังว่าสักวันคงจะเจอคนที่ใช่ ที่เกิดมาคู่กันจริงๆ
ผมยังขอบคุณเธอเสมอ ขอบคุณที่เคยมีกัน ขอบคุณเหตุการณ์ที่ทำให้เราเลิกกัน
เพราะถ้ามันไม่เกิดขึ้น คงมีอีกหลายอย่างที่ผมไม่มีวันรู้ เช่น ความเหงา การอยู่ตัวคนเดียว การเป็นโสด การรอคอยใครสักคน และการสูญเสีย การจากลา
ความคิดเห็นที่ 3
(ถ้าไม่มีสาเหตุของเรื่องเจ้าชู้  หรือมือที่สาม  หรือนิสัยส่วนตัวที่ไม่ดี)  ก็ถึงจุดอิ่มตัว  ไม่มีอะไรให้น่าค้นหา  ไม่มีอะไรให้น่าสนใจ

ผมสังเกตุมาหลายคู่แล้ว  ที่คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียน  จนเรียนจบ  ส่วนใหญ่จุดจบ  คือ  แยกทางกันสูงมาก

เหตุเพราะ  ช่วงวัยรุ่น  ยังเป็นความรักแบบวัยเรียน  วัยรุ่น  วัยที่ไม่ได้คิดอะไร

พอมาถึงช่วงชีวิตวัยทำงาน  ได้มีโอกาสเจอสังคม  เจอผู้คนมากมาย  ทำให้มีโอกาสที่จะเปิดใจทำความรู้จักคนใหม่ๆ ได้สูงขึ้น

ยิ่งคบกันมานานๆ  ตั้งแต่สมัยเรียน  โอกาสที่จะจบด้วยชีวิตคู่  มันมีน้อยมากจริงๆ ครับ

สิ่งที่ผมเห็นและสังเกตุ  จากตัวผมเอง  คือช่วงเวลาการดูใจ  ก่อนจะตัดสินใจแต่งหรือใช้ชีวิตร่วมกัน คือ  อย่าดูกันมากจนนานเกินไป
สำหรับผม  ผมว่า 2-4 ปี  กำลังดี  ถ้านานกว่านี้  มีโอกาสแยกทางกันสูง  อันนี้เป็นการสังเกตุจากตัวเลขระยะเวลาที่คบกันดูใจกันนะครับ

ส่วนหลังแต่งงาน  จะอยู่รอดหรือไม่  อันนั้นผมยังไม่ขอพูดถึง  

หลายๆ คู่  ถ้ามีความพร้อมในทุกๆ ด้าน  ต่อให้คบกันแค่ 6 เดือนถึง 1 ปี  ก็สามารถตัดสินใจใช้ชีวิตร่วมกันได้

สรุปจากตัวผมล้วนๆ  เลย  คือ  ดังนั้นการที่จะดูใจกัน  นานมากแค่ไหน  ก็ไม่ได้รับประกันได้เลยว่า  จะไปกันรอด
ความคิดเห็นที่ 11
เราเคยมีแฟนค่ะคบกันมา7ปี เค้าเป็นคนขี้สงสาร ไม่เคยแสดงออกว่าเจ้าชู้ ...
แล้วอยู่มาวันหนึ่งเค้ามาขอเลิก เหตุผลเค้าก็บอกมาตรงๆค่ะเจอคนใหม่
คนใหม่เค้าน่าสงสาร ตัวคนเดียวไม่มีใคร เราเลยถามว่าคุยกันมานานหรือยัง เค้าบอก2เดือน
คิดดู7ปีไม่มีความหมายสู้2เดือนไม่ได้
เราเสียใจมากแทบเป็นแทบตาย7ปีไม่ใช่เวลาน้อยๆ แต่ก็ดีขึ้นเรื่อยๆจากกำลังใจคนรอบข้าง
แล้ววันนึงเค้าก็กลับมา มาบอกว่าไม่มีใครดีเท่าเราอีกแล้ว เราก็เลยบอกไปคำเดียวว่าสายไปแล้ว
ว้า!!!เล่ามาซะยืดยาว พอดีหัวข้อมันโดน ก็เลยอยากเล่าให้ฟัง ใจร้าว

via Pantip Talk
ความคิดเห็นที่ 4
...ถ้าไม่มีมือที่สามก็ถึงจุดอิ่มตัว
เมื่อก่อนเคยงงเหมือนกันว่าเขาทำไมเลิกกันได้
พอโตเป็นผู้ใหญ่แล้วถึงเข้าใจว่า
อะไรมันก็เกิดขึ้นได้ รักแท้ไม่มีจริง (นอกจากรักของแม่)

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่