ขอเกริ่นก่อนว่า ตอนนี้เรียนอยู่ไต้หวันค่ะ พักอยู่ที่หอของมหาลัย ในห้องมี 3คนแต่ว่าอีกคนนึงย้ายออกไปแล้ว รูมเมทที่อยู่ด้วยตอนนี้มาจากประเทศแถบๆอเมริกากลางค่ะ มาก่อนเราประมาณสองเดือน ตอนนี้เค้าก็น่าจะอยู่ที่นี่สี่เดือนแล้ว เรากับรูมเมทคนนี้ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด
         ตั้งแต่วันแรกที่อยู่มา ไม่เคยมีวันไหนที่นางพักคุยโทรศัพท์ซักวัน อย่างน้อยต้องตอนเช้า 7-8โมงก็เอาละ โทรหาแม่ ไม่ก็แม่โทรมา อันนี้เราไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไหร่ เพราะเราก็เข้าใจว่า เอ้อ แม่เค้าอ่ะนะ แต่ที่ปวดกะบาลเลยก็คือคุยกับเพื่อน หนักสุดคือตั้งแต่ 9โมงเช้ายันห้าทุ่มยังไม่หยุด งงมาก ขอเรียงปัญหาเป็นอย่างๆละกันนะคะ55555555555555555555555

1. เสียง 
ไม่ได้ดังมาก แต่ถ้าฟังนานๆมีปวดหัวแน่นอน บางทีก็ใส่หูฟัง บางทีก็ไม่ใส่ หัวเราะเสียงดัง

2. คุยนานมาก
บางทีไม่ได้คุยแค่คนเดียว เราเคยต้องฟังมันเล่าเรื่องเดียว ทั้งวัน เพราะต้องเล่าให้ฟังหลายคน 

3. คุยทุกที่
บางทีมันชวนไปกินข้าว เราก็ไป ก็ไม่หยุดคุย ใส่หูฟังเดินคุย หัวเราะ แม้กระทั่งตอนนั่งกินข้าวด้วยกันก็ยังคุย ไลฟ์กับเพื่อน เราก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง ก็เลยนั่งทำเป็นขำกับมัน

          มันอยู่มาสี่เดือน ขอเดาว่าไม่เคยมีวันไหนไม่คุย ตอนนี้เวลาเรารู้สึกรำคาญ เราจะย้ายไปนอนห้องเพื่อนคนไทย อย่างวันนั้นที่คุยตั้งแต่เก้าโมงเช้า คือเรารำคาญมาก เราก็เลยไปนั่งที่สนามวิ่งตอนเที่ยงยันสี่โมงเย็น  เพราะเราอยากอ่านนิยายเงียบๆแล้วห้องสมุดไม่เปิด กลับมา มันก็ยังคุยไม่เสร็จ ก็เลยเริ่มขอความช่วยเหลือจากเพื่อนคนไทย ไปนั่งในห้องอื่น ไปกินข้าวเย็นกับเพื่อน ละก็กลับมาตอนห้าทุ่ม 
           มันก็ยังคุยไม่เลิก..............
ก็เลยเป็นจุดเริ่มต้นให้เราไปอยู่ห้องอื่นเวลารำคาญ

          แรกๆเราทนได้นะ เพราะเค้าเป็นคนที่ homesickมาก เราเข้าใจเพราะเค้าเล่าให้ฟังว่าไม่เคยออกมาอยู่คนเดียวเลย ละก็เพื่อนเยอะ คิดถึงเพื่อน คิดถึงอาหาร คิดถึงแม่ คิดถึงประเทศนาง (นี่ก็งงมาเมิงจะย้ายมาทำไม ละคนละซีกโลกด้วยนะ5555555555) ชอบบ่นจะกลับประเทศอย่างเดียว เราก็พยายามเข้าใจ เพราะเราไม่ homesickเลย ตื่นเต้นด้วยซ้ำ ละเราเป็นคนขี้รำคาญด้วย ก็เลยพยายามคิดว่ามันอาจจะเป็นเรื่องปกติ
          ละไม่ค่อยเปิดใจกับอะไรที่นี่เท่าไหร่ เราอยากเปิดประสบการณ์อาหารถิ่นที่นี่ อยากกินร้านอาอี้ อาม่าข้างทางไรงี้ เราก็ชวนกิน เค้าก็ไม่เอา เค้าชอบไปกินแมค สตาร์บัคในห้าง

          อีกอย่างที่เรารู้สึกไม่ดีมากๆก็คือ เวลาไปกินข้าวด้วยกัน เค้าดูหนังตอนกินตลอด เปิด Netflix ดูทุกครั้งไม่ก็คุยกับเพื่อน ทำให้เรารู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกิน คือวันหลังไม่ต้องชวนก็ได้มั้ง ช่วงนี้เราเลยเริ่มไปกินข้าวคนเดียว สบายใจกว่า

           บางทีก็รู้สึกรำคาญจนอยากด่าเหมือนกัน แต่เราไม่รู้จะพูดยังไงเพราะนั่นก็คุยกับเพื่อนกับครอบครัวเค้าทั้งนั้น แล้วเราเป็นคนพูดตรงเกิน เลยกลัวว่าจะมีปัญหากัน แต่ก็ไม่รู้ว่าถ้าไม่พูดเลยมันจะรู้ตัวเองมั้ย55555555555555555555

           เพื่อนคนไทยเราก็บอกว่า คุยแข่งกับมันเลย55555555555555 คือเราก็เคยคอลกับเพื่อนที่ไทยนะแต่เราเกรงใจมาก ก็เลยพูดเบาๆ ไม่ก็ออกไปคุยข้างนอก กลัวว่าเดี๋ยวมันจะรำคาญ เพื่อนคนไทยที่อยู่หอเดียวกันก็ทำแบบนี้  ถ้ารู้ว่าจะคุยเสียงดัง คุยนาน ก็จะออกไปคุยตรงระเบียง

            บางทีเราก็เลี่ยงความรำคาญด้วยการใส่หูฟัง แต่มันไม่สามารถใส่ทุกวันทุกวันได้จริงๆ ปวดหู

            ใครมีวิธีพูดวิธีแก้หรือความเห็นยังไงมาคุยกันค่ะ หรือเราเองที่นิสัยไม่ดี