ขอเล่าก่อนเลยว่า....เขาคนนั้นคือหัวหน้า

เรามีโอกาสไปช่วยงานที่อีกไซต์หนึ่งเพราะว่าหัวหน้าเราเขาดูแลหลายโครงการซึ่งตอนแรกที่เราตอบตกลงไปช่วยงานที่นั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรอีกอย่างเราก็แค่อยากช่วยเพื่อนเรา เพราะเราที่ทำงานที่ไซต์นั้นลาออกคนขาดหัวหน้าสายเลยโทรมาให้เราไปช่วย ช่วงแรกเราไม่เคยเอ๊ะใจเลย หัวหน้าเราเขาเทคแคร์ดีมากๆ ไปรับไปส่งทุกรอบที่เราไปช่วยงานที่ไซต์นั้น ทุกรอบที่เราไป ทุกครั้งที่ไปตอนนั่งรถกลับมาส่งเราเขาจะชอบคุยนั้นโน้นนี้ แล้วเอามือมาลูปหัวเหมือนผู้ใหญ่เอ็นดูเด็ก เราก็ไม่แปลกใจ เพราะปกติเขาก็ชอบหยอกล้อกับเราอยู่ประจำ เลยไม่คิดอะไร ก็เป็นอยู่แบบนั้นในช่วงที่ไปช่วยงานเป็นเวลา 3 เดือนกว่า จนเมื่อไม่นานมานี้เราติดเชื้อโครวิดเขาก็โทรมาถามตลอดจะออกจากโรงบาลเมื่อไหร่ เป็นยังไงบ้าง และล่าสุดเราออกจากโรงพยาบาลมาได้ 10 วันเขาขอมาเยี่ยมที่ห้องเราก็ให้เขามาเพราะคิดว่าคงไม่มีอะไร แต่สุดท้ายไม่ได้เป็นแบบที่คิดเราก็งงกับตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมเรายอมเขาทั้งที่เราไม่ได้มีพื้นฐานของความรักหรืออะไรเลย แล้วเขาก็ขอมาหาเราทุกๆอาทิตย์ หลังจากจบกิจกรรมอย่างว่าเราไม่เคยโทรตามเขาหรือไลน์ไปคุยเรื่องส่วนตัวเลยนอกจากเรื่องงานเท่านั้น และไม่มีอารมณ์หึงห่วง ไม่มีอารมณ์อยากตาม แต่เขาก็นานๆจะทักมาส่วนมากจะทักมานัดวันที่จะมาหาเราเราก็แค่อ่านรับรู้ว่าเขาจะมา คนปกติทั่วไปเขาก็ต้องมีโทรหากันบ้างถูกไหม ทักหากันบ้างแต่เราคือไม่อะไรเลย เราไม่เข้าใจว่าตอนนี้เราต้องการอะไรกันแน่ บ้างครั้งเราก็กลัวเวลาที่เราอย่างว่าเราไม่มีความสุขเลย มันเต็มไปด้วยความกังวล กังวลหลายอย่างจนเราไม่เป็นตัวของตัวเอง 🥺🥺 เราควรรีบจบความสัมพันธ์นี้หรือยังไง หรือควรทำยังไงดี