สวัสดีค่ะตอนนี้หนูอายุ18ย่างเข้า19แล้วค่ะ หนูมีแม่มีพี่มีน้อง แต่ไม่ได้อยู่กับแม่ตั้งแต่เด็กเลยนะคะ ตอนนี้แม่หนูอยู่ต่างประเทศค่ะ หนูรักแม่หนูมากๆเลย
ตอนนี้หนูติดมหาลัยแล้วค่ะหนูดีใจมากเลยที่จะได้เรียนคณะที่ใฝ่ฝันจ่ายตังแล้วเรียบร้อย แต่สุดท้ายความฝันของหนูก็ดับสลาย
เหตุมาจากตัวหนูเองค่ะ เพราะว่าหนูมีแต่แฟนคนนี้เป็นแฟนคนที่2หนูค่ะคบกันมาประมาณ9เดือน (คนแรกคบได้3ปีค่ะแฟนคนแรกไม่เคยพาเข้าบ้านเลยค่ะ) ก็ตามประสาวัยรุ่นเค้าก็มาหาหนูที่บ้านมานอนเล่นเฉยๆนะคะ แต่แม่หนูกลับบอกว่าทำไมถึงไม่เอาผัวไปเลยล่ะถ้าจะเอาผู้ชายเข้าบ้าน พอหนูได้ยินคำนี้หนูเสียใจมากเลยแม่บอกว่า เสียแรงส่งเรียน เสียแรงที่ไว้ใจ ทำไมหรอคะผู้ใหญ่ไม่เข้าใจหนูเลย ทำไมแม่ต้องคาดหวังว่าจะต้องเรียน ต้องดีทุกๆอย่าง  หนูไม่เคยทำตัวไม่ดีเลยนะคะ หนูคิดว่าหนูเป็นคนที่นิสัยดีมากเลย หนูไม่เอาไหนหรอคะที่พาแฟนมาบ้าน หนูไม่เอาไหนหรอคะที่หนูมีแฟนแล้วพาแฟนเข้าบ้าน แฟนหนูมาช่วยงานตลอดเลยนะคะ หนูรู้ค่ะว่ามีแฟนแล้วต้องทำตัวยังไง อย่าเกินเลยแบบไหน เค้ากลัวว่าหนูคงมีอะไรกับแฟนแล้วค่ะ แต่หนูไม่เคยมีนะคะ แต่ถ้าจะมีหนูก็รู้ว่ามันป้องกันอย่างไรอยู่แล้วค่ะ หนูไม่เข้าใจเลยว่าการที่มีแฟนแล้วจะพากันแย่ พากันตั้งครรภ์ก่อนวัยอันควร แต่หนูยอมรับค่ะว่าหนูผิดที่พาผู้ชายเข้าบ้าน แม่เค้าไม่ส่งหนูเรียนต่อแล้วค่ะ หนูเลยมาคิดว่าจะยอมเสียตังพอเรียนจบม.6หนูก็จะออกมาหางานทำค่ะแล้วหาตังส่งแม่คืนค่ะทั้งหมดค่ะ ตอนนี้หมดหนทางไปหมด หนูอยากให้แม่เข้าใจหนูมากเลย😭
ปล.หนูอาจจะพิมพ์ให้ไม่เข้าใจนะคะ🥀