เราคบกับแฟนคนที่ 2 อายุเราห่างกัน 15 ปี ความรู้สึกที่หนูมีต่อเค้า เหมือนเป็นรักแรก...ก่อนหน้านี้แฟนหนูคนแรกโดนฟันคอขาดเสียชีวิตต่อน่าต่อตา..ซึ้งตอนนั้นเราช็อกหนักจนทำใจไม่ได้ผ่านมา18 ปี เจอผชคนนี้ครั้งแรกที่รู้จักความรู้สึกคือ ไม่ชอบขี้น่าแต่อยู่ๆก็มารักเค้าเฉยๆ แล้วเราก็ได้คบกัน ตลอดระยะเวลาที่คบ เราให้ความจริงใจ ความรัก ทุ่มเททั้งกายและใจให้เค้า แต่เรามารู้หลังๆว่าเค้ามีเจ้าของแล้ว..ซึ้งในตอนนั้นก็น่าชาเหมือนกันแต่เค้าบอกว่าจะเลิกกับเเฟนคนนั้นมาอยู่กับหนูแต่หนูขอให้เค้าอยู่แฟน เพราะไม่อยากทำให้ครอบครัวเค้าแตกคอและไม่อยากเห็นว่าเค้าลำบากทั้งๆทีใจเราก็เจ็บ...อยากออกแต่มันตัดไม่ได้เลยพยายามไม่สนใจ จนหลังๆเค้ามาพูดว่าเค้าตัดแฟนไม่ได้เค้าก็ไม่อยากจะเสียหนูไป ซึ้งหัวคนผู้หญิงแบบหนูก็มีจิตสำนึกพอเลยถอยออกมา... แต่แล้ววันนึงเราก็กลับมาดีกันอีกซึ้งครั้งนี้หนูตั้งใจจะทำให้เค้าเกลียด และลืมหนูไปซะหนูต้องการเวลาแค่นั้น จนวันนั้นมาถึงวันที่เราทะเลาะกันอีกครั้งแม่หนูไลน์ไปหาเค้าบอกให้เราเลิกกัน ตอนนั้นเราก็ไม่ได้อยากเลิกแต่ไหนๆก็เป็นแบบนี้ละ เลยสร้างเรื่องทำทุกอย่างที่เค้าเกลียดสุดท้ายเค้าทิ้งเราไป...และหนูก็ไปเล่าเรื่องทั้งหมดให้แฟนเค้าฟังแฟนเค้าก็ด่าแต่หนู...ละส่งข้อความที่เค้าคุยกับแฟนหนูว่า
แฟนหนูบอกกับเค้าว่า "เค้ารู้สึกผิดๆมากๆ เราผ่านอะไรกันมาตั้งเยอะถึงเค้าจะปากหมาแต่เค้าทำทุกอย่างเพื่อแฟนเค้าตลอด... " ตอนนั้นเรียกได้ว่าตายทั้งเป็นทรมานที่สุดเพราะเค้าก็เคยบอกเราว่าเค้าเลือกเรา เราอุส่าตั้งใจเรียนหางานทำเพื่อที่จะสร้างอนาคตที่ดีในทางที่ถูกต้องให้เค้าสบาย... แต่พอเห็นประโยคนี้มันบอกพูดไม่ออก แต่หนูว่ามันก็ดีแล้วนะที่หนูทำตัวให้เค้าเกลียดหนูเพื่อให้ผชแบบเค้ากลับไปรักครอบครัว 😂😂😭 มันคือสิ่งที่ถูกต้องแล้วใช้ไหมค่ะ