ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ ผมอยากจะรู้ว่าที่ผมเขียน มันเป็นนิยายมั้ย หรือจะเป็นการเล่าเรื่องกันแน่ หรือไม่ใช่ทั้งสองอย่างเลย
ช่วยตอบแบบไม่ต้องเกรงใจเลยนะครับ ผมอยากรู้จริงๆ
เช้าวันใหม่ของฤดูหนาว ทำให้ชายนุ่มไม่ยอมตื่นนอนในวันนั้น เพราะเขานอนห่มผ้าผืนใหญ่อยู่
เขานอนอุ่นสบายราวกับนอนกอดใครซักคนในความฝัน แต่มีบางสิ่งที่รบกวนเขาอยู่ เขาได้ยิ่นเสียงดังหนวกหูมาจากทางซ้าย
ทำให้เขาสะดุ้งตื่นราวกับคุณแม่ตระโกนเข้าที่บ้องหู เขาลุกขึ้นแล้วมองไปทางซ้าย เสียงดังหนวกหูที่ว่านั้น
คือเสียงนาฬิกาปลุกของเขาเอง เขามองไปที่นาฬิกาปลุก แล้วพูดในใจขณะกึงหลับกึ่งตื่น ( จะรีบปลุกกูไปใหน )
แล้วเขาก็กดปุ่มปิดเสียงนาฬิกาปลุกนั้น เขาหันกลับคืนมาจากทางซ้าย แล้วยืนมือออกไปหยิบปลายผ้าห่มผืนใหญ่
เขากระตุกปลายผ้าผืนใหญ่อย่างรุ่นแรง พร้อมล้มตัวนอนลงเหมือนกับลูกบอลตกจากฟ้า ไม่กี่นาทีต่อมา
เสียงที่หนวกหูนั้นก็ดังขึ้นอีก เขารีบลุกขึ้นด้วยอารมณ์ที่หนวกหู เขาใช้ฝามือกระแทกปุ่มปิดเสียงอย่างรุนแรง แต่ทว่า...
เสียงที่ดังหนวกหูในตอนนั้น กลับกลายเป็นเสียงที่หนวกหูยิ่งกว่าเดิม ราวกับเสียงคุณแม่บ่นพร้อมตะโกนใส่อย่างบ้าคลั่ง
เขารู้สึกหนวกหูมาก เขาตั้งสติแล้วกดปุ่มปิดเสียงอย่างเบาๆ เขาพยามกดเท่าไหร่เสียงนั้นก็ไม่ยอมหาย
เขาลุกขึ้นจากเตียงพร้อมกับหยิบนาฬิกาปลุกอันนั้น แล้วมุ้งหน้าเดินไปที่ห้องน้ำ เขาเอานาฬิกาอันนั้นจุ่มไปที่อ่างน้ำอย่างเบาๆ
แล้วเสียงทุกอย่างก็เงียบลง เขาก้มหน้าลงแล้วอุทานออกมา
''เฮ้อออ...''
ในระหว่างที่ก้มหน้า มือของเขายังคงจุ่มอยู่ เขาเริ่มรู้สึกเย็นมือแล้วหันไปมอง เขากระฉากมือออกมาพร้อมกับถอยหลังสองก้าว
ทำให้เขาลื่นแล้วเอามือคว้าอะไรบางอย่าง บางอย่างที่ว่านั้นคือวาล์วฝักบัว ทำให้น้ำของฝักบัวไหลใส่ตัวเขา
เขารีบปิดวาล์วแล้วทำหน้าโกรธ ตัวเขาที่เปียกทั่วทั้งร่างกาย เขารู้สึกหนาว หนาวเหมือนคุณแม่ถือมีดที่กำลังโกรธอยู่
ตอนแรกที่ง่วงนอน ตอนนี้เขาตื่นขึ้นมาทันที เขาตัดสินใจอะไรบางอย่าง บางอย่างที่เขาไม่ควรทำช่วงฤดูหนาว
นั้นคือการอาบน้ำ เขาอาบน้ำแล้วแต่งตัวไปเรียน เขาเดินออกจากห้อง เขาเดินไปเรียน เขามาถึงจุดหมายอย่างปลอดภัย
ทุกอย่างเหมือนเดิมปกติ แต่ในวันนั้น มีอะไรบางอย่างที่พิเศษยิ่งกว่า เขาเดินเข้าห้องเรียนพร้อมกับปานใจ
ปาจใจคือสาวสวยที่สุดในห้องเรียน เขาอมยิ้มแล้วอุทานในใจเบาๆ
'' Yessssss ''
ช่วยแนะนำ นิยายของผมหน่อยครับ ว่ามันเป็นนิยาย หรือการเล่าเรื่องกันแน่ หรือไม่ใช่ทั้งสองอย่าง
ช่วยตอบแบบไม่ต้องเกรงใจเลยนะครับ ผมอยากรู้จริงๆ
เช้าวันใหม่ของฤดูหนาว ทำให้ชายนุ่มไม่ยอมตื่นนอนในวันนั้น เพราะเขานอนห่มผ้าผืนใหญ่อยู่
เขานอนอุ่นสบายราวกับนอนกอดใครซักคนในความฝัน แต่มีบางสิ่งที่รบกวนเขาอยู่ เขาได้ยิ่นเสียงดังหนวกหูมาจากทางซ้าย
ทำให้เขาสะดุ้งตื่นราวกับคุณแม่ตระโกนเข้าที่บ้องหู เขาลุกขึ้นแล้วมองไปทางซ้าย เสียงดังหนวกหูที่ว่านั้น
คือเสียงนาฬิกาปลุกของเขาเอง เขามองไปที่นาฬิกาปลุก แล้วพูดในใจขณะกึงหลับกึ่งตื่น ( จะรีบปลุกกูไปใหน )
แล้วเขาก็กดปุ่มปิดเสียงนาฬิกาปลุกนั้น เขาหันกลับคืนมาจากทางซ้าย แล้วยืนมือออกไปหยิบปลายผ้าห่มผืนใหญ่
เขากระตุกปลายผ้าผืนใหญ่อย่างรุ่นแรง พร้อมล้มตัวนอนลงเหมือนกับลูกบอลตกจากฟ้า ไม่กี่นาทีต่อมา
เสียงที่หนวกหูนั้นก็ดังขึ้นอีก เขารีบลุกขึ้นด้วยอารมณ์ที่หนวกหู เขาใช้ฝามือกระแทกปุ่มปิดเสียงอย่างรุนแรง แต่ทว่า...
เสียงที่ดังหนวกหูในตอนนั้น กลับกลายเป็นเสียงที่หนวกหูยิ่งกว่าเดิม ราวกับเสียงคุณแม่บ่นพร้อมตะโกนใส่อย่างบ้าคลั่ง
เขารู้สึกหนวกหูมาก เขาตั้งสติแล้วกดปุ่มปิดเสียงอย่างเบาๆ เขาพยามกดเท่าไหร่เสียงนั้นก็ไม่ยอมหาย
เขาลุกขึ้นจากเตียงพร้อมกับหยิบนาฬิกาปลุกอันนั้น แล้วมุ้งหน้าเดินไปที่ห้องน้ำ เขาเอานาฬิกาอันนั้นจุ่มไปที่อ่างน้ำอย่างเบาๆ
แล้วเสียงทุกอย่างก็เงียบลง เขาก้มหน้าลงแล้วอุทานออกมา
''เฮ้อออ...''
ในระหว่างที่ก้มหน้า มือของเขายังคงจุ่มอยู่ เขาเริ่มรู้สึกเย็นมือแล้วหันไปมอง เขากระฉากมือออกมาพร้อมกับถอยหลังสองก้าว
ทำให้เขาลื่นแล้วเอามือคว้าอะไรบางอย่าง บางอย่างที่ว่านั้นคือวาล์วฝักบัว ทำให้น้ำของฝักบัวไหลใส่ตัวเขา
เขารีบปิดวาล์วแล้วทำหน้าโกรธ ตัวเขาที่เปียกทั่วทั้งร่างกาย เขารู้สึกหนาว หนาวเหมือนคุณแม่ถือมีดที่กำลังโกรธอยู่
ตอนแรกที่ง่วงนอน ตอนนี้เขาตื่นขึ้นมาทันที เขาตัดสินใจอะไรบางอย่าง บางอย่างที่เขาไม่ควรทำช่วงฤดูหนาว
นั้นคือการอาบน้ำ เขาอาบน้ำแล้วแต่งตัวไปเรียน เขาเดินออกจากห้อง เขาเดินไปเรียน เขามาถึงจุดหมายอย่างปลอดภัย
ทุกอย่างเหมือนเดิมปกติ แต่ในวันนั้น มีอะไรบางอย่างที่พิเศษยิ่งกว่า เขาเดินเข้าห้องเรียนพร้อมกับปานใจ
ปาจใจคือสาวสวยที่สุดในห้องเรียน เขาอมยิ้มแล้วอุทานในใจเบาๆ
'' Yessssss ''