ที่มา : พระวินัยปิฎก เล่ม7 จุลวรรค ทุติยภาค , เรื่องเจ้าวัฑฒลิจฉวี หน้า 38
"สมัยนั้น เจ้าวัฆฒลิจฉวีเป็นสหายของพระเมตติยะและพระภุมมชกะ จึงเจ้าวัฆฯเข้าไปหาพระเมตติยะและพระภุมมชกะแล้วกล่าวใหว้ ผมใหว้ขอรับ พระภิกษุทั้งสองรูปกลับมิได้ทักทายปราศรัย แม้ครั้งที่สอง ครั้งที่สาม
พระวัฆฯ : ผมผิดอะไรต่อพระคุณเจ้า มำไมพระคุณเจ้าไม่ทักทายปราศรัยกับผม
ภิกษุทั้งสองตอบว่า : ก็จริงอย่างนั้นแหละ พวกอาตมาถูกท่านพระทัพพมัลลบุตรเบียดเบียนอยุ่ ท่านยังเพิกเฉยได้
พระวัฆฯ : ผมจะช่วยเหลืออย่างไร ขอรับ
ภิกษุทั้งสองตอบว่า :ท่านจงเข้าเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า แล้วกราบทูลว่า กรรมนี้ไม่แนบเนียน ไม่สมควร ฯลฯ ... ถูกพระมัพพมัลลบุตรประทุษร้าย
เมื่อพระวัฆฯ เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าและพูดไปตามที่ภิกษุสองรูปแจ้งให้พระวัฆฯพูด พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงรับสั่งแระชุมสงค์ และเรียกพระทัพพมัลลบุตรมาชี้แจง
พระมัลฯ ท่านปฏิเสธข้อกล่าวหาว่าไม่จริงพระพุทธเจ้าจึงตุดสินว่า พระวัฆฯ ผิดที่กล่าวหาใส่ร้ายพระทัพฯ จึงทรงให้คว่าบาตรอก่พระทัพฯ มิให้พระสงค์คบกับพระทัพฯ และทรงบัญญัติกรรมวาจาคว่ำบาตร แก้อุบาสกด้วยองค์ 8
..
คำถามคือ ทำไมไม่ใต่สวนถึงต้นเหตุ ที่ทำให้พระทัพฯ กล่าวหาพระมัลฯ ซึ่งต้นเหตุมาจาก พระภิกขุสองรูปยุยงกล่าวหาแล้วให้พระทัพฯมาเป็นตัวแทนไปกล่าวหาพระมัลฯต่อพระพุทธเจ้า จนพระพุทธเจ้าสั่งคว่ำบาตร แต่พระภิกษุสองรูปต้นเหตุกลับลอยนวล
ทำไมไม่ใต้สวนถึงต้นเหตุ แต่กลับสรุปความผิดมาที่พระทัพฯคนเดียวครับ ?
สอบถาม : ทำไมพระพุทธเจ้าจึงตัดสินผิดจากต้นเหตุ กรณีเจ้าวัฑฒลิจฉวึ
"สมัยนั้น เจ้าวัฆฒลิจฉวีเป็นสหายของพระเมตติยะและพระภุมมชกะ จึงเจ้าวัฆฯเข้าไปหาพระเมตติยะและพระภุมมชกะแล้วกล่าวใหว้ ผมใหว้ขอรับ พระภิกษุทั้งสองรูปกลับมิได้ทักทายปราศรัย แม้ครั้งที่สอง ครั้งที่สาม
พระวัฆฯ : ผมผิดอะไรต่อพระคุณเจ้า มำไมพระคุณเจ้าไม่ทักทายปราศรัยกับผม
ภิกษุทั้งสองตอบว่า : ก็จริงอย่างนั้นแหละ พวกอาตมาถูกท่านพระทัพพมัลลบุตรเบียดเบียนอยุ่ ท่านยังเพิกเฉยได้
พระวัฆฯ : ผมจะช่วยเหลืออย่างไร ขอรับ
ภิกษุทั้งสองตอบว่า :ท่านจงเข้าเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า แล้วกราบทูลว่า กรรมนี้ไม่แนบเนียน ไม่สมควร ฯลฯ ... ถูกพระมัพพมัลลบุตรประทุษร้าย
เมื่อพระวัฆฯ เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าและพูดไปตามที่ภิกษุสองรูปแจ้งให้พระวัฆฯพูด พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงรับสั่งแระชุมสงค์ และเรียกพระทัพพมัลลบุตรมาชี้แจง
พระมัลฯ ท่านปฏิเสธข้อกล่าวหาว่าไม่จริงพระพุทธเจ้าจึงตุดสินว่า พระวัฆฯ ผิดที่กล่าวหาใส่ร้ายพระทัพฯ จึงทรงให้คว่าบาตรอก่พระทัพฯ มิให้พระสงค์คบกับพระทัพฯ และทรงบัญญัติกรรมวาจาคว่ำบาตร แก้อุบาสกด้วยองค์ 8
..
คำถามคือ ทำไมไม่ใต่สวนถึงต้นเหตุ ที่ทำให้พระทัพฯ กล่าวหาพระมัลฯ ซึ่งต้นเหตุมาจาก พระภิกขุสองรูปยุยงกล่าวหาแล้วให้พระทัพฯมาเป็นตัวแทนไปกล่าวหาพระมัลฯต่อพระพุทธเจ้า จนพระพุทธเจ้าสั่งคว่ำบาตร แต่พระภิกษุสองรูปต้นเหตุกลับลอยนวล
ทำไมไม่ใต้สวนถึงต้นเหตุ แต่กลับสรุปความผิดมาที่พระทัพฯคนเดียวครับ ?