สวัสดีค่ะคือเราเป็นเด็กมีปมติดอ่างมาตั้งแต่เด็กๆเลยคะ จนถึงทุกวันนี้ก็ยังเป็นอยู่
เวลาเราจะพูดอะไรหรืออธิบายอะไรมันก็พูดไม่ออก ตอนที่เราพูดเหมือนในหัวของเรามันขาวโพนไปหมดมันโล่งไปหมดมันคิดคำไม่ออกว่าจะพูดอะไรออกไป เวลาจะอธิบายให้ครูฟังเราต้องใช้สติมากๆเลยค่ะ ทั้งๆที่รู้อยู่ว่าเราจะอธิบายอะไรแต่เวลาพูดกับพูดไม่ออกหรือพูดไปอีกอย่างนึง แต่เราเป็นคนกล้าแสดงออกนะคะ ตอนพูดกับเพื่อนมันก็ไม่ติดอ่างแต่ถ้าพูดประโยคยาวๆมันติดอ่างค่ะ หรือตอนที่อ่านหนังสือให้แม่ฟังเราก็อ่านแบบติดอ่างๆอ่านผิดอ่านถูก
อย่างตอนที่วันไหนมีเรียนอังกฤษครูต่างชาติแล้วครูให้จับคู่กับเพื่อนออกไปอ่านประโยคสนทนากับครู ตอนที่เราฝึกซ้อมเราก็อ่านได้ปกติไม่ติดอ่าง แต่พอออกไปอ่านเรากับติดอ่างเราพูดคำนั้นซ้ำๆอย่างเช่นคำว่า in เราก็พูด in in in in in ไปซ้ำๆทั้งๆที่รู้ว่าประโยคนี้มันอ่านว่าอะไร จนครูทวนประโยคให้เราถึงเริ่มอ่านใหม่ได้ เพื่อนข้างๆก็แก้คำให้เราอยู่ตอนติดอ่าง  
 เรามีปมแบบฝั่งใจอยู่อย่างหนึ่ง มันเป็นตอนที่เราอยู่ป.2 ตอนนั้นมันเป็นช่วงเวลาพักเที่ยงมันก็ปกติแหละ แต่ครูเดินผ่านเรากับเพื่อนคนอื่นๆก็สวัสดีครู 
แต่เราพูดติดอ่างแบบมากๆ เราพูดว่า คะ คะ คะ คะ คุณ คุณ ครู ขะ ขะ แขไขสวัสดีค่ะ เราไม่ได้พูดเล่นนะคะ เราพูดจริงๆค่ะแล้วตอนเพื่อนได้ยินก็หัวเราะเราแล้วเอามาล้อเราว่า อิอ่าง แต่เราก็ไม่ได้ซีเรียส แต่ก็เคืองๆอยู่จนถึงทุกวันนี้เพื่อนก็ยังเอามาล้ออยู่ (ล้อเฉพาะตอนที่ทะเลาะกันเท่านั้นนะคะ) จากนั้นเราก็ย้ายโรงเรียน แต่แม่ก็รู้นะคะว่าเราติดอ่าง
ขอบคุณที่รับฟังนะคะ