บทที่ 6

เช้าวันนี้เป็นอีกวันที่สุดแสนจะทรมานสำหรับสุดา เมื่อเธอต้องเป็นคนเช็ดตัวและผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กับสามี ยังดีที่มีลำเจียกเป็นคนคอยช่วย ทำไปก็ต้องกลั้นหายใจไปด้วย แทบจะทนไม่ไหวต่อกลิ่นเหม็นเน่าที่ส่งกลิ่นรุนแรงคละคลุ้งจากเนื้อตัวของสามีมากขึ้นทุกวัน จนเหลือจะทานทน

รอยช้ำบนแขนผอมบางข้างซ้ายเห็นเด่นชัดขึ้นทุกขณะ มันมีสีเข้มขึ้น และขยายวงกว้างออกจนแทบจะคลุมพื้นที่ของแขนทั้งหมด ตรงข้อมือซ้ายเป็นแผลถลอกเล็กน้อย นิ้วมือทั้งห้าเองปลายนิ้วก็เริ่มเขียวคล้ำลง ราวกับมีเลือดไปหล่อเลี้ยงไม่เพียงพอ ที่สำคัญท่านเจ้าคุณบอกกับเธอว่า เขาไม่มีความรู้สึกต่ออวัยวะส่วนนั้นแล้ว สุดาฟังแล้วได้แต่ใจหวิว กริ่งเกรงสามีจะเป็นอะไรไปเสียก่อน ตอนที่เธอยังไม่มีหลักประกันอะไรเลย

ลำเจียกออกไปเอาผ้าพันแผลกับยาใส่แผลมาให้สุดา ก่อนจะผละไปดูงานข้างล่าง ทิ้งเธอไว้กับเจ้าคุณพิชาญตามลำพัง เธอใส่ยาให้แล้วใช้ผ้าพันแผลพันไว้รอบข้อมือข้างซ้ายที่เป็นแผล ก่อนจะเทแป้งฝุ่นใส่ฝ่ามือทาท่อนบนของร่างกายอันผอมแห้ง เห็นแต่กระดูกซี่โครงเป็นซี่ ๆ

(มีต่อ)