คือว่าตอนนี้เรากำลังรู้สึกแย่กับแม่มากๆเลยค่ะ เรื่องมีอยู่ว่าเราก็เป็นคนนึงแหละที่คิดว่าอยากจะเป็นอะไรในอนาคต ซึ่งเราก็ศึกษาตัวเองนะคะว่าชอบอะไร แล้วเราก็มีความคิดนึงว่าเราอาจจะชอบสถาปัต เพราะเราชอบวาดรูปอะไรประมาณนั้น เราก็เลยบอกแม่ว่าเนี่ยเราอยากเรียนสถาปัตนะ แม่เราก็บอกว่าไร้สาระ จบไปทำงานอะไร เอาจริงๆตอนนั้นเราเจ็บนะคะพอเข้าใจว่าแม่อาจจะไม่เข้าใจเกี่ยวกับคณะนี้ แต่ที่เจ็บกว่านั้นคือเราได้ยินแม่คุยกับป้าข้างบ้านว่าเนี่ยเราอ่ะบอกว่าอยากเรียนสถาปัต แล้วก็หัวเราะกับป้าข้างบ้าน เหมือนกับว่าความฝันของเรามันเป็นเรื่องตลก ต่อมาเราก็เลยล้มเลิกความคิดนั้นไปเพราะเราคิดว่าอาจจะไม่ได้ชอบจริงๆ แต่มีอีกเรื่องนึงค่ะที่พึ่งเจอคือ เราคิดว่าเราอาจจะไม่ไปทางสายแพทย์เพราะเรารู้ตัวว่าเราไม่ได้ถนัดด้านนั้นขนาดนั้นแต่คิดว่าเรียนได้นะคะ เราเป็นคนเรียนดีมากๆ ได้เกรด4ทุกเทอม แต่กว่าจะทำได้เรารู้ตัวว่ามันเหนื่อยมากๆเพราะมันไม่ใช่สิ่งที่เราชอบ หลายครั้งค่ะที่เราท้อ เราก็เลยคิดว่าเราชอบภาษาเหมือนกันเราจึงคิดที่จะทำเช่นไรให้ได้ไปเรียนต่างประเทศหรือทำงาน เพราะเราคิดว่าเราเป็นคนไม่ชอบอยู่กับที่ค่ะ แล้วการที่ไปแลกเปลี่ยนเราคิดว่าได้ทั้งประสบการณ์ภาษา และอาจจะรู้ค่ะว่าเราอยากเป็นอะไร แต่เราก็ไม่แน่ใจว่าแม่มีทุนพอไหม เราเลยลองบอกแม่ดู แม่ก็บอกว่ามีพอ อันนี้เราบอกแม่รอบแรกค่ะ ครั้งสองเราบอกอีกว่าอยากไปแลกเปลี่ยน แม่เราก็บอกคิดดูก่อน แล้วเราก็ได้ยินแม่คุยกับเพื่อนอีกค่ะ ว่าเนี่ยเราบอกอยากไปแลกเปลี่ยนแล้วก็หัวเราะอีกแล้ว แล้วก็บอกว่าคงอยากไปเที่ยวเฉยๆหน่ะสิ ไปแล้วเสียเวลาไม่ได้อะไรหรอก แล้วก็หัวเราะอยู่นานเลยค่ะ เราใส่หูฟังอยู่แม่คงคิดว่าเราไม่ได้ยิน แต่ตอนนั้นเอาจริงๆคือน้ำตาเราคลอเลยค่ะ😢 เราสงสัยว่าทำไมแม่คิดว่าความฝันของเรามันตลกขนาดนั้นเลยหรอ ทุกความคิดของเราเราตั้งใจมากๆนะคะกับอนาคตว่าจะเป็นอะไร จะทำงานอะไร เราไม่เคยใช้ชีวิตไปวันๆเลยนะคะ เราอ่านหนังสือหนักทุกวันตั้งใจทำมันทุกวัน แต่พอได้ยินแม่พูดแบบนี้แล้วมันจะร้องอ่ะค่ะ😂😂😂 เราเคยบอกลองใจแม่นะคะว่าอยากเป็นทันตแพทย์ แต่แม่กลับยินดีมากไม่หัวเราะเลยซักนิด เราก็รู้เลยค่ะถ้าไม่ใช่สายแพทย์แม่คงจะเห็นเรื่องอื่นของเราเป็นเรื่องไร้สาระ เราเหนื่อยมากเลยค่ะ เหนื่อยที่ต้องทำในสิ่งที่ไม่ค่อยชอบ ฝืนตัวเองทุกอย่าง อ่านหนังสือมากกว่าเพื่อนเพราะหัวเราไม่ได้มาด้านนี้ อยากร้องไห้มากเลยค่ะ😭😭😭😭