ไม่ได้มาถามนะคะ เราตั้งกระทู้แบบสนทนาไม่ได้ เพราะมันต้องยืนยันอะไรไม่รู้ เราหาที่ยืนยันไม่เจอ แต่อยากตั้งกระทู้เล่าเฉยๆค่ะ
เราเคยเขียนกระทู้ถามว่าเราควรเรียนอะไรเมื่อเดือนสิงหาปี 63 เราได้อ่านคนที่บอกตอนนั้น ตอนที่เราตั้งกระทู้ เราสนใจประวัติ แต่เราไม่ถนัดเลย เราเรียนม.ปลายสายวิทย์-คณิต แต่ก็ไม่ได้เก่ง เรียนเพราะมีให้เท่าที่เรียน เราเคยคิดว่า หรือจะเลิกคิดที่จะเรียนสูงๆ เรียนแค่มหาลัยแถวบ้านก็พอ เรียนอะไรก็เรียนไป เพราะเราก็ยังไม่รู้ว่าเราอยากเป็นอะไร หลังจากตอนนั้น เราลงสอบแพท1 แพท2 สอบวิชาสามัญเยอะแยะมากมาย เผื่อเลือกได้ว่าอยากเป็นอะไร เราเคยอยากเป็นครู แต่พอปรึกษาแม่ แม่ก็บอกไม่อยากให้เป็น ช่วงเวลานั้นเราลำบากมากเลย พูดกับแม่ทุกอย่าง ทั้งความคิดในมุมมองของแม่ต่อเรา เราก็บอกมุมมองที่เรามอง แต่ถึงแม่จะไม่เข้าใจ และต่อว่า เราก็บอกเค้าว่า ช่วยให้กำลังใจด้วยการไม่พูดคำนี้ ปล่อยให้เราคิดทบทวนอยู่กับตัวเองไปก่อน เค้าก็ยอมรับฟังมากขึ้น แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนเดิม แล้วรวมทั้งเรื่องเผื่อเลือกด้วย (เรามีทางเลือกอีก 1 คือภาษา เพราะเราเองก็สนใจ) เราจำไม่ได้แล้วว่าเราสอบวิชาสามัญอะไรไปบ้าง แต่ก็เยอะนะ ตอนถึงวันประกาศคะแนน เราได้คะแนนแกทน้อยมาก แพท1ก็น้อยมาก แต่เราไม่ได้คาดหวังอะไร เพราะเราเลือกได้แล้ว (เนื่องจากตอนลงสอบ ห่างกับตอนสอบจริง 2 เดือน) แต่ผิดคาดกับแพท2 เราไม่ได้คาดหวัง หนังสือไม่ได้อ่าน แต่เราทำคะแนนได้ดีกว่าที่คาดไว้เยอะมาก เราเลยเริ่มคิดว่า หรือเราจะเลือกเรียนวิทยาศาสตร์ดี ตอนคะแนนออก เราเริ่มกังวลแล้ว เพราะคะแนนมันเยอะ สิ่งที่เราเลือกตอนนั้นคือ ภาษาเกาหลี ก่อนสอบ เราเน้นอ่านเยอะมาก ฝึกทบทวนเป็นเดือน (สงสัยเลยว่าทำไมตอนนั้นทำได้) แต่เราเริ่มมาอ่านช้านะ ก่อนสอบแค่ไม่ถึงเดือนเอง ส่วนวิชาอื่นที่เราลงไป เราก็เทหมดเลยนะ ยกเว้นแกท คือเราทุ่มกับแกทไทย เพราะยังไงอีฃกฤษเราก็ไม่ได้ แต่สุดท้ายก็ออกมาแย่ เสียใจเลยล่ะ
ต่อไปเป็นตอนที่จะเลือกมหาลัย เพราะเราจะเลือกเรียนเกาหลีใช่มั้ย แน่นอนว่าเราก็มีมหาลัยที่เล็งไว้แล้ว เราไม่มั่นใจกับ%การติด เพราะมันน้อยกว่าขั้นต่ำของปีที่ผ่านๆมามาก แบบ เกือบหมื่นเลย เราเลยหามหาลัยอื่นๆ อันดับหลักๆ อันดับ 1-2 มศว.เกาหลี อันดับ 3 ไทย-มก. 4 อุตสาหกรรมเคมี-มก 5 เกาหลี-มกศ 6 เกาหลี-รังสิต 7-10 เราก็จำไม่ได้แล้ว ประมาณนี้ (สงสัยมั้ยคะว่าทำไมอันดับ 4 ถึงเลือกเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ นั่นแหละค่ะ เพราะคะแนนแพท 2 เยอะ เราเลยลง เรียกว่าลงไปเฉยๆนั่นแหละ เพราะเสียดายคะแนน)
วันประกาศมาถึง เราติดอันดับ 5 ตอนแรกเราก็ไม่รู้ว่าดีใจมั้ย เพราะเพื่อนๆแต่ละคนคือติดม.ดีดี ที่อยากเรียนกัน ตอนแรกเรากดยืนยันสิทธิ์ แต่เรายังไม่มั่นใจ และค้นหาข้อมูลมหาลัย ก็ไม่ค่อยเจออะไรเกี่ยวกับระบบTCAS เราเลยกดประมวลผลใหม่ แต่แล้ว เราก็ตัดสินใจมามอเพื่อสมัครเรียน เราใช้เวลาคิด2-3วัน ปรึกษาแม่ พี่ คิดอยู่ตลอดแหละ ว่าแบบ เออ มันยังไง มันดีมั้ย หรือเราจะชอบไหม แต่แล้วก็ตัดสินใจไปแล้ว (ผลที่ประมวลผลไว้ ยังไม่ประกาศ) เราสมัครแล้ว ตอนนี้เราได้ที่เรียนแล้วนั่นก็คืออันดับ 5 ที่เราเลือกไว้ วันต่อมา เป็นวันประกาศผล เพื่อนเราทุกคนเลื่อนอันดับหมดเลย แน่นอนว่า เราก็เลื่อน แต่ว่าแต่ว่า เรามีมหาลัยแล้วใช่มั้ยคะนั่นแหละค่ะ เราติดอันดับ 4 (เคมีนั่นเอง ฮ่าฮ่า) เราบอกแม่ แม่ก็บอกว่า เสียดายจังเลย แต่เราคิดว่า หารเลือกเรียนสิ่งที่ไม่ชอบ มันอาจจะฝืนมากกว่านี้ และอีกอย่าง เพื่อนก็มี 1 คนที่ติดมก.เหมือนกันด้วยนะ แต่เราก็เลือกทางนี้แล้ว
อืม มีรายละเอียดอะไรที่เราไม่ได้พูดถึงอีกมั้ยนะ ตอนนี้ เราก็กำลังเรียนอยู่อย่าง ก็ไม่ได้มีความสุข แต่ก็ไม่ได้ทุกข์ แต่เราเลือกแล้ว ค่าใช้จ่ายก็ไม่ได้ต่ำใช่มั้ยล่ะคะ ก็ลำบากเรื่องเงินอยู่แล้ว เพราะครอบครัวเราก็ไม่ได้รวยอะไรมาก ก็คิดหนักเรื่องนี้มากๆเลย เพราะแบบ เอ หรือว่าเราไม่ควรหวังสูง ตอนนี้คือ เราอยากเป็นนักแปล เราคิดได้ บางทีก็คิดนะ ถามแม่ด้วย แบบ เลิกเรียนไปเลยดีไหม เพราะค่าใช้จ่ายมันสูงนะ แม่บอก ไม่เป็นไร เลือกแล้วจะมาไม่เรียนอะไร แพงก็ต้องจ่าย ไม่รู้สิ เหมือนครอบครัวเรา พี่เรียนไม่จบ แล้วงานก็ไม่มีหลักแหล่ง รายได้ไม่คงที่ เพราะหนี้อีก ส่วนมากก็เป็นหนี้ของคนอื่น(ญาติๆนั่นแหละค่ะ มาขอโฉนดไปกู้ต้งแต่สมัยเรายังไม่เกิดเลย) ก็ต้องใช้ให้ เห้อ เรามีปัญหาเรื่องเงินนั่นแหละค่ะ เลยลำบาก
แต่ว่านะ ปัญหา 1 ปัญหาของเราที่เราคิดหนัก นั่นก็คือการเข้าสังคม การกล้า ตอนนี้ถึงแม้เราจะอยูากรุงเทพ แต่เราไม่เคยเดินทางคนเดียวเลย เพราะไม่รู้ ไปไม่เป็น และไม่กล้า ตอนนี้ก็ยังไม่มีเพื่อนในมหาลัยเลยค่ะ เพราะเรียนออนไลน์ ลำบากนิดหน่อยที่เรียนคนเดียว เพราะเวลามีงานกลุ่มมันก็ลำบากอะนะ แต่เราเป็นคนที่ไม่กล้าเลย (แต่ก่อนคือหนักกว่านี้ แต่มีเพื่อนคอยช่วยเหลือมาตลอด) แต่ยังไงคนเราก็ต้องพยายามใช้มั้ยล่ะคะ เราก็มองโลกในแง่ดีอยู่ และคิดว่า เอาล่ะ เราทำได้ นิดๆหน่อยๆถือว่าเป็นประสบการณ์ อย่างน้อยก็ได้รู้
เขียนไว้เผื่อว่าอีกในหลายๆปี จะกลับมาตอบตัวเองถึงมุมมองตอนนั้น และชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนั้น ว่าจะลำบาก หรือดีมากแค่ไหน จะมีเพื่อนหรือเปล่า จะทำอาชีพอะไร และความคิดตอนนั้นมีความสุขไหม มีอะไรเข้ามา และมีอะไรออกไป ถึงตัวเราเองในวันนั้น วันนี้ก็สู้ไปก่อน สักวันมันก็จะมาถึงแหละ พยายามเข้านะ!
อยากมาเล่าหลังจากที่เคยตั้งกระทู้ถามว่าควรเรียนอะไร
เราเคยเขียนกระทู้ถามว่าเราควรเรียนอะไรเมื่อเดือนสิงหาปี 63 เราได้อ่านคนที่บอกตอนนั้น ตอนที่เราตั้งกระทู้ เราสนใจประวัติ แต่เราไม่ถนัดเลย เราเรียนม.ปลายสายวิทย์-คณิต แต่ก็ไม่ได้เก่ง เรียนเพราะมีให้เท่าที่เรียน เราเคยคิดว่า หรือจะเลิกคิดที่จะเรียนสูงๆ เรียนแค่มหาลัยแถวบ้านก็พอ เรียนอะไรก็เรียนไป เพราะเราก็ยังไม่รู้ว่าเราอยากเป็นอะไร หลังจากตอนนั้น เราลงสอบแพท1 แพท2 สอบวิชาสามัญเยอะแยะมากมาย เผื่อเลือกได้ว่าอยากเป็นอะไร เราเคยอยากเป็นครู แต่พอปรึกษาแม่ แม่ก็บอกไม่อยากให้เป็น ช่วงเวลานั้นเราลำบากมากเลย พูดกับแม่ทุกอย่าง ทั้งความคิดในมุมมองของแม่ต่อเรา เราก็บอกมุมมองที่เรามอง แต่ถึงแม่จะไม่เข้าใจ และต่อว่า เราก็บอกเค้าว่า ช่วยให้กำลังใจด้วยการไม่พูดคำนี้ ปล่อยให้เราคิดทบทวนอยู่กับตัวเองไปก่อน เค้าก็ยอมรับฟังมากขึ้น แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนเดิม แล้วรวมทั้งเรื่องเผื่อเลือกด้วย (เรามีทางเลือกอีก 1 คือภาษา เพราะเราเองก็สนใจ) เราจำไม่ได้แล้วว่าเราสอบวิชาสามัญอะไรไปบ้าง แต่ก็เยอะนะ ตอนถึงวันประกาศคะแนน เราได้คะแนนแกทน้อยมาก แพท1ก็น้อยมาก แต่เราไม่ได้คาดหวังอะไร เพราะเราเลือกได้แล้ว (เนื่องจากตอนลงสอบ ห่างกับตอนสอบจริง 2 เดือน) แต่ผิดคาดกับแพท2 เราไม่ได้คาดหวัง หนังสือไม่ได้อ่าน แต่เราทำคะแนนได้ดีกว่าที่คาดไว้เยอะมาก เราเลยเริ่มคิดว่า หรือเราจะเลือกเรียนวิทยาศาสตร์ดี ตอนคะแนนออก เราเริ่มกังวลแล้ว เพราะคะแนนมันเยอะ สิ่งที่เราเลือกตอนนั้นคือ ภาษาเกาหลี ก่อนสอบ เราเน้นอ่านเยอะมาก ฝึกทบทวนเป็นเดือน (สงสัยเลยว่าทำไมตอนนั้นทำได้) แต่เราเริ่มมาอ่านช้านะ ก่อนสอบแค่ไม่ถึงเดือนเอง ส่วนวิชาอื่นที่เราลงไป เราก็เทหมดเลยนะ ยกเว้นแกท คือเราทุ่มกับแกทไทย เพราะยังไงอีฃกฤษเราก็ไม่ได้ แต่สุดท้ายก็ออกมาแย่ เสียใจเลยล่ะ
ต่อไปเป็นตอนที่จะเลือกมหาลัย เพราะเราจะเลือกเรียนเกาหลีใช่มั้ย แน่นอนว่าเราก็มีมหาลัยที่เล็งไว้แล้ว เราไม่มั่นใจกับ%การติด เพราะมันน้อยกว่าขั้นต่ำของปีที่ผ่านๆมามาก แบบ เกือบหมื่นเลย เราเลยหามหาลัยอื่นๆ อันดับหลักๆ อันดับ 1-2 มศว.เกาหลี อันดับ 3 ไทย-มก. 4 อุตสาหกรรมเคมี-มก 5 เกาหลี-มกศ 6 เกาหลี-รังสิต 7-10 เราก็จำไม่ได้แล้ว ประมาณนี้ (สงสัยมั้ยคะว่าทำไมอันดับ 4 ถึงเลือกเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ นั่นแหละค่ะ เพราะคะแนนแพท 2 เยอะ เราเลยลง เรียกว่าลงไปเฉยๆนั่นแหละ เพราะเสียดายคะแนน)
วันประกาศมาถึง เราติดอันดับ 5 ตอนแรกเราก็ไม่รู้ว่าดีใจมั้ย เพราะเพื่อนๆแต่ละคนคือติดม.ดีดี ที่อยากเรียนกัน ตอนแรกเรากดยืนยันสิทธิ์ แต่เรายังไม่มั่นใจ และค้นหาข้อมูลมหาลัย ก็ไม่ค่อยเจออะไรเกี่ยวกับระบบTCAS เราเลยกดประมวลผลใหม่ แต่แล้ว เราก็ตัดสินใจมามอเพื่อสมัครเรียน เราใช้เวลาคิด2-3วัน ปรึกษาแม่ พี่ คิดอยู่ตลอดแหละ ว่าแบบ เออ มันยังไง มันดีมั้ย หรือเราจะชอบไหม แต่แล้วก็ตัดสินใจไปแล้ว (ผลที่ประมวลผลไว้ ยังไม่ประกาศ) เราสมัครแล้ว ตอนนี้เราได้ที่เรียนแล้วนั่นก็คืออันดับ 5 ที่เราเลือกไว้ วันต่อมา เป็นวันประกาศผล เพื่อนเราทุกคนเลื่อนอันดับหมดเลย แน่นอนว่า เราก็เลื่อน แต่ว่าแต่ว่า เรามีมหาลัยแล้วใช่มั้ยคะนั่นแหละค่ะ เราติดอันดับ 4 (เคมีนั่นเอง ฮ่าฮ่า) เราบอกแม่ แม่ก็บอกว่า เสียดายจังเลย แต่เราคิดว่า หารเลือกเรียนสิ่งที่ไม่ชอบ มันอาจจะฝืนมากกว่านี้ และอีกอย่าง เพื่อนก็มี 1 คนที่ติดมก.เหมือนกันด้วยนะ แต่เราก็เลือกทางนี้แล้ว
อืม มีรายละเอียดอะไรที่เราไม่ได้พูดถึงอีกมั้ยนะ ตอนนี้ เราก็กำลังเรียนอยู่อย่าง ก็ไม่ได้มีความสุข แต่ก็ไม่ได้ทุกข์ แต่เราเลือกแล้ว ค่าใช้จ่ายก็ไม่ได้ต่ำใช่มั้ยล่ะคะ ก็ลำบากเรื่องเงินอยู่แล้ว เพราะครอบครัวเราก็ไม่ได้รวยอะไรมาก ก็คิดหนักเรื่องนี้มากๆเลย เพราะแบบ เอ หรือว่าเราไม่ควรหวังสูง ตอนนี้คือ เราอยากเป็นนักแปล เราคิดได้ บางทีก็คิดนะ ถามแม่ด้วย แบบ เลิกเรียนไปเลยดีไหม เพราะค่าใช้จ่ายมันสูงนะ แม่บอก ไม่เป็นไร เลือกแล้วจะมาไม่เรียนอะไร แพงก็ต้องจ่าย ไม่รู้สิ เหมือนครอบครัวเรา พี่เรียนไม่จบ แล้วงานก็ไม่มีหลักแหล่ง รายได้ไม่คงที่ เพราะหนี้อีก ส่วนมากก็เป็นหนี้ของคนอื่น(ญาติๆนั่นแหละค่ะ มาขอโฉนดไปกู้ต้งแต่สมัยเรายังไม่เกิดเลย) ก็ต้องใช้ให้ เห้อ เรามีปัญหาเรื่องเงินนั่นแหละค่ะ เลยลำบาก
แต่ว่านะ ปัญหา 1 ปัญหาของเราที่เราคิดหนัก นั่นก็คือการเข้าสังคม การกล้า ตอนนี้ถึงแม้เราจะอยูากรุงเทพ แต่เราไม่เคยเดินทางคนเดียวเลย เพราะไม่รู้ ไปไม่เป็น และไม่กล้า ตอนนี้ก็ยังไม่มีเพื่อนในมหาลัยเลยค่ะ เพราะเรียนออนไลน์ ลำบากนิดหน่อยที่เรียนคนเดียว เพราะเวลามีงานกลุ่มมันก็ลำบากอะนะ แต่เราเป็นคนที่ไม่กล้าเลย (แต่ก่อนคือหนักกว่านี้ แต่มีเพื่อนคอยช่วยเหลือมาตลอด) แต่ยังไงคนเราก็ต้องพยายามใช้มั้ยล่ะคะ เราก็มองโลกในแง่ดีอยู่ และคิดว่า เอาล่ะ เราทำได้ นิดๆหน่อยๆถือว่าเป็นประสบการณ์ อย่างน้อยก็ได้รู้
เขียนไว้เผื่อว่าอีกในหลายๆปี จะกลับมาตอบตัวเองถึงมุมมองตอนนั้น และชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนั้น ว่าจะลำบาก หรือดีมากแค่ไหน จะมีเพื่อนหรือเปล่า จะทำอาชีพอะไร และความคิดตอนนั้นมีความสุขไหม มีอะไรเข้ามา และมีอะไรออกไป ถึงตัวเราเองในวันนั้น วันนี้ก็สู้ไปก่อน สักวันมันก็จะมาถึงแหละ พยายามเข้านะ!