คือเราอ่ะอายุ 17 ปีแล้ว ทีนี้ฐานะทางบ้านไม่ได้ดีเท่าไหร่แล้วอีกไม่นานบ้านเราจะถูกฟ้องล้มละลาย เราเลยตัดสินใจขอแม่ไปทำงานแม่ก็โอเคนะ ร้านที่เราไปทำเป็นร้านนมนั่งชิวริมน่านมันก็จะเลิกดึกเป็นปกติเนาะ เมื่อวานเราไปทำวันแรก แม่ตามถึงร้านเลย คือแบบปกติแล้วเราเป็นคนที่รับผิดชอบต่อหน้าที่นะ แต่ด้วยความของคนเป็นแม่เนาะ "ไม่อยากให้ทำ มันดึกเกินไป" เราคือแบบเสียความรู้สึกมาก ในความรู้สึกเราคือ อยากหาเงินมาส่งตัวเองเรียน ไม่อยากแบมือขอเงินพ่อกับแม่ ไม่อยากให้เขาดิ้นรนหาเงินซกๆ แล้วเขาก็อายุมากแล้ว อยากให้เขาพัก อยากให้เขารู้ว่า เราโตพอที่รับผิดชอบต่อชีวิตตัวเองได้แล้ว (อันนี้ไม่ได้แช่งนะคะ) ถ้าวันนึงเขาเป็นอะไรขึ้นมา ไอ้ความห่วงใยของเขาจะทำร้ายเราโดยไม่รู้ตัว คือ ตอนนี้เครียดมาก อยากให้เขาเข้าใจว่า เราทำไปเพื่อที่จะหาประสบการณ์ หาวิธีการใช้ชีวิต หาวิธีการอยู่รอด แล้วก็ช่วยแบ่งเบาภาระพ่อกับแม่ไม่มากก็น้อย 
#ความห่วงใยทำร้ายฉัน