ขอย้อนกลับไปเล่าตั้งแต่ตอนเด็กๆเลยนะคะ คือพ่อเราชอบเอาอารมณ์ที่ไม่ดีมาลงใส่แม่ แล้วก็มาลงใส่เรากับน้องอ่ะค่ะ มีอยู่เหตุการณ์หนึ่งที่เราไม่ยอมกินข้าวเพราะไม่หิว ตอนนั้นเราอายุประมาณ8-9ขวบได้ พ่อก็ลากเราไปหลังบ้านแล้วก็ทุบหัวกับตบหลังเราหลายรอบมากเลยค่ะ จนน้องเราวิ่งมาช่วย หลังจากเหตุการณ์นั้นเราก็มีอาการระแหวง กลัวโดนทำแบบนั้นอีก จนกลับมาตอนเราอายุ16ปี คืนนั้นเราเล่นเกมกับเพื่อน จนตี1 ได้ด้วยความเรานอนกับพ่อแม่ แล้วแม่ตื่นมาเห็นว่าเราเล่นเกม แม่ก็โมโหแล้วก็ลงไปปิดเน็ตบ้าน เราเลยลงไปเปิดเน็ต แล้วสักพักพ่อเราลงมา แล้วด่าเราสารพัดคำที่จะได้ด่า แล้วก็ถือไม้แขวนเสื้อมา ฟาดที่ขาเราไม่ยั้งเลยค่ะ เราได้แต่นอนกรีดร้อง พร้อมกับอาการที่หวาดกลัวตลอดเวลา แล้วน้องเราก็วิ่งลงมาจากบ้าน มากอดปลอบ แล้วพาเราไปนอนห้องน้อง เราทั้งร้องไห้ทั้งตัวสั่นในหัวมีแต่ความคิดที่ว่าไม่อยากจะอยู่บนโลกนี้แล้ว ไม่อยากจะอยู่ในบ้านหลังนี้แล้ว น้องเราก็ได้แต่ปลอบเราแล้วก็บอกว่าไม่ต้องกลัวนะ ไม่มีใครจะเข้ามาทำร้ายได้แล้ว หลังจากนั้นมาเราก็ไม่เคยมีความสุขทุกครั้งที่พ่อกลับมาบ้านได้แต่หวาดกลัว แต่คนที่บ้านก็คงไม่มีใครรู้เพราะเราไม่แสดงออก จนมาเมื่อไม่กี่วันก่อน เราก็นั่งคอลกับเพื่อนอยู่ แล้วพ่อก็เดินมาบอกว่าถ้ายังไม่หยุดทำตัวเหลวไหลแบบนี้ เดี๋ยวกูจะได้ฟาดจนกว่าจะร้อง แล้วพ่อก็เดินขึ้นบ้านไปนอน น้องเราก็วิ่งลงมา แล้วก็บอกว่าไม่เป็นไรนะ รีบไปอาบน้ำนอนเร็ว เดี๋ยวก็โดนหรอก แล้วเราก็ร้องไห้ เราไม่ทำให้เกรดตัวเองตก เราตั้งใจเรียนตลอด เกรดเราไม่เคยต่ำกว่า3.7 เราไม่เคยเรียกร้องอะไรจากพ่อแม่เลย เราก็แค่อยากมีความสุขของเราบ้าง ในตอนนี้เรากลัวมากเลยค่ะ ในใจมีแต่ความกลัว จนในบางครั้งก็รู้สึกว่าถ้าหายไปจากตรงนี้เราจะมีความสุขมากกว่านี้ไหม ความคิดเรามีแต่อยากX่าตัวXายให้พ้นๆจากตรงนี้ ขอคำแนะนำหน่อยจากทุกคนหน่อยได้ไหมคะ ว่าเราควรทำยังไง ตอนนี้ตัวเราอ่อนไหวมาก อย่าพิมพ์ถ้อยคำรุนแรงเลยนะคะ😭