แอบอ่านกระทู้มานานแล้วคะ กะว่าจะเจอเรื่องราวที่ใกล้เคียงกับเราบ้าง
...แต่ก็ยังไม่เจอ เลยตัดสินใจ "ตั้งกระทู้บ้างดีกว่า" ฮ่าๆๆๆ นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลย เรื่องยาวนิดนึงนะคะแต่เราจะพยายามย่อๆนะ 5555

เรื่องเกิดขึ้นเมื่อตอนที่เราอยู่ปี 1 วันแรกที่เราไปเรียน เรากับเขาเดินสวนทางกัน เราสะดุดตาเขามาก เลยหันกลับไปมอง เพราะเขาน่ารักมากๆ ตัวสูง ขาว
ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำพับแขน เท่สุดๆ นั้นเป็นครั้งแรกที่เราเจอกัน ^^

วันนั้นอาจารย์ห้องเราไม่มาเลยให้ไปเรียนร่วมกับอีกห้อง พอเราเปิดประตูเข้าไป เราก็เจอกับเขาในห้องเรียนอีกครั้ง ก็ตกใจอยู่นะ นี่มันคนที่น่ารักๆคนนั้นนิ
แต่ตอนนั้นเรายังไม่ได้คิดอะไรนะคะ คิดแค่ว่าเขาน่ารักดี โดยที่เราก็ไม่รู้เลยว่าเขาเป็นอาจารย์ในคณะเรา เพราะเป็นวิชาพื้นฐานของมหาลัย เราไม่ได้ตั้งใจเรียนด้วยซ้ำ เราขอเขาออกจากห้องเรียนก่อนเวลาเพราะเรานัดกับเพื่อนไว้ เขาก็ให้ไปนะคะ หล่อเท่แล้วยังใจดีอีก  

พออาทิตย์ต่อมาเราก็เข้าเรียนกับอาจารย์ท่านอื่นปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือเราใส่เสื้อไปผิดอยู่คนเดียวทั้งห้อง อาจารย์เลยบอกให้เราติดต่อไปที่เบอร์นี่เพื่อ
ขอรับเสื้อ เราก็ติดต่อไป ปลายสายบอกให้เราไปเอาที่ตึก เราก็เดินไปเอาโดยที่ไม่คิดอะไร ด้วยความที่เราเป็นเด็กใหม่ยังไม่ค่อยรู้ทาง เราเลยหาห้องไม่เจอ
เราโทรไปใหม่ถามว่าห้องอยู่ตรงไหนนะคะ ปลายสายก็ถามเรากลับมาว่าตอนนี่เราอยู่ตรงไหน เราก็บอกไป แล้วเขาก็บอกให้เรารอตรงนั้นเดี๋ยวเดินออกไปรับ ปรากฏว่าคนที่เดินออกมารับเรา คือคนที่น่ารักๆ คนนั้น เราตกใจมากเจอกันอีกแล้วหรอ เขาก็อมยิ้มแล้วเอาเสื้อให้เรา (อยู่ๆก็ได้เบอร์ซะงั้น แต่ไม่กล้าโทรนะ)

หลังจากนั้นเราก็เรียนตามปกติแล้วไม่คิดว่าจะได้เจอเขาอีก เพราะเราคิดว่าเขาไม่ใช่อาจารย์ในคณะเรา จนกระทั้งอาจารย์พาไปดูรุ่นพี่เรียน เราเลยได้เจอเขาอีกครั้งแล้วก็รู้ว่าเขาเป็นอาจารย์ในคณะ ความรู้สึกตอนนั้นทั้งดีใจ ทั้งเขิน ตั้งแต่นั้นมาเราก็หาเรื่องไปเล่นอยู่ตรงนั้นตลอด จนเราเริ่มสนิทกันมากขึ้น 😍

ทุกครั้งที่เรามีเรื่อง เขาจะเป็นคนแรกที่ช่วยเราตลอด เขาทำให้เรารู้สึกดีเวลาที่เห็นหน้า วันไหนที่ไม่เจอกันเราก็จะรู้สึกเศร้า เงียบๆ เหงาๆ แบบบอกไม่ถูก
เราไม่รู้ว่าเรารักไปตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็รักเขาไปแล้ว ❤

เรารู้ตัวดีตลอดว่ามันไม่ควรนอกจากเขาจะเป็นอาจารย์ เขาก็ยังมีแฟนแล้วด้วย หลายครั้งที่เราพยายามตัดใจ แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ 😢

ทั้งเราและเขาไม่เคยแสดงออก หรือทำอะไรที่มันไม่ดี เราไม่เคยบอกรักกัน แต่เรารู้ว่าเราสองคนเป็นคนที่หวังดีต่อกันตลอด เขาทำให้มีเรามีแรงบันดาลใจในการเรียน เราเป็นคนที่ดื้อมากๆ พี่เขายังบอกดื้อซิ เจอกันวันแรกก็โดดเรียนแล้ว 😁 (ปลื้มอยู่นะจำได้ด้วย)
ตั้งแต่นั้นเราก็ตั้งใจ พยายามปรับปรุงตัวให้ดี แล้วก็เป็นแบบนี้มาโดยตลอด 💕

จนเราอยู่ปี 3 เขาก็ถามเราว่า "มีอะไรจะบอกพี่ไหม มีอะไรที่พี่ควรจะรู้ไหม" เราคิดอยู่นานกว่าจะตอบ เราไม่รู้ว่าถ้าเราบอกแล้วมันจะเป็นยังไงต่อ แล้วเขาก็ย้ำว่าเขาถือว่าเขาถามแล้วนะ เราเลยตอบไปว่าพี่ควรรู้ตั้งนานแล้ว "หนูรักพี่" เขาก็บอกว่าแล้วไม่คิดจะบอกพี่เลยหรอ เราก็บอกว่าคิดแต่คิดว่าเรียนจบคอยบอก ถ้าเสียใจก็คงไม่ได้เจอกันอีก เขาก็บอกว่าทำไมเราใจร้ายจัง รู้ใช่ไหมว่าพี่มีแฟนแล้ว เราก็บอกว่ารู้ แต่รักของเราคือเราแค่รัก เราไม่เคยอยากได้อะไรมากไปกว่านั้น ไม่เคยคาดหวัง แค่เห็นเขามีความสุขดี ไม่เจ็บตัว เราก็โอเค (ขอบอกก่อนนะคะว่าแฟนพี่เขาชอบทำร้ายร่างกาย แต่ขอไม่ลงดีเทลนะคะ) 

หลังจากนั้นความสัมพันธ์เราก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เรารู้อะไรเกี่ยวกับเขามากขึ้น ทั้งครอบครัว รวมถึงแฟนพี่เขา ในมุมที่คนอื่นไม่เคยรู้

เราคุยกันมากขึ้นมีบอกรักบ้าง บอกคิดถึงกันบ้าง เป็นห่วงกันมากขึ้น เป็นแบบนี้มาตลอด แต่ก็ยังมีขอบเขตว่าทำอะไรได้แค่ไหน 💖

เราเคยคุยกับแฟนเขานะคะ เขาขอนัดเจอกับเรา แล้วคุยเรื่องมีแต่คนชอบพี่เขาเพราะบ้านพี่เขาค่อนข้างมีฐานะ เราก็ตอบว่า เราไม่ได้เป็นแบบนั้น เราไม่เคยอยากได้อะไร ไม่เคยคิดที่จะแย้ง จริงที่เรารักพี่เขามาก แต่เรารู้ว่าเราทำได้แค่ไหน ขอแค่เขาดูแลให้ดีก็พอ อย่ากังวลเราเลย

เราจะรู้ทุกเรื่องของกันและกันตลอด แต่เรื่องแฟน พี่เขาค่อนข้างจะกังวลไม่คอยให้แฟนเขามายุ่งกับเราเท่าไหร่ เขาไม่ค่อยบอกว่าเจออะไรบ้าง มีแต่บอกว่าเขายอมได้ ให้รีบเรียนให้จบเถอะ อย่าคิดมาก แล้วถ้าอะไรจะเกิดขึ้นอย่าโทษตัวเอง มันไม่ได้เป็นเพราะเรา ❤

พอเราฝึกงานใกล้จบอยู่ๆก็มีเรื่อง เขาทะเลาะกันหนัก พี่เขาโทรมาหาเราแล้วบอกให้เราพูดว่าพี่เขาไม่ได้โง่...เราก็งงโง่เรื่องอะไร พี่เขาเปิดลำโพงเราก็ได้ยินเสียงแฟนพี่เขาพูดว่าพี่อะโง่ พี่รักมัน พี่ปกป้องมันทุกอย่าง ซึ่งเราก็สะดุดนะ เพราะเราไม่เคยรู้เลยว่าเขาทำอะไรเพื่อเราบ้าง....

ตั้งแต่วันนั้นมาเรากับพี่เขาก็ขาดการติดต่อกัน เราไม่แน่ใจว่าอาจารย์ท่านอื่นที่เป็นเพื่อนพี่เขาจะรู้เรื่องเราไหม ตั้งแต่วันนั้นมากลายเป็นเพื่อนเขาที่คอยดูเราแทนเขา คำพูดที่บอกเราบางคำก็เหมือนเป็นคำพูดเขา

ที่เราเงียบมาตลอดเพราะเราคิดว่าคงดีที่สุดกับเขา ตอนนี้เราเรียนจบแล้ว รับปริญญาแล้ว เราควรทำยังไงดีคะ จะปล่อยไปเลยดีมั้ย แต่ในใจลึกๆก็ยังมีคำถามอีกมายมาย อีกอย่างที่ยังรู้สึกแย่ เราสู้และอยู่ข้างกันมาตลอดแต่พอวันที่เราสำเร็จแล้ว เรากลับยืนอยู่คนเดียว...😢😢

ยาวมากใครอ่านจบขอบพระคุณจริงๆคะ จริงๆเยอะกว่านี้นะคะ นี่ย่อแล้วนะ (ย่อแล้วหรอ) 🤣

เขียนกระทู้เพราะอยากถามเพื่อนๆบ้างคะ แลกเปลี่ยนความคิดกัน ^^

>>ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็นนะคะ<<

บางคนอาจจะมองว่าไร้สารนะคะ แต่มันก็เป็นเรื่องของความรู้สึก ที่ใครๆก็มี ❤