ตามกระทู้เลยนะคะ คือเราเป็นติ่งเกาหลีเเล้วทางครอบครัวก็ไม่ชอบ พอมีโฆษณาเกี่ยวกับศิลปินของเรา เราก็จะดีใจเเละกระโดดไปมา เเล้วสายตาของเเม่ก็มองมาว่าบ้าผูชายขนาดนี้เลยหรอ คือเราอยากอธิบายให้ฟังว่าการที่เขาชอบเขามันคือสิทธิ์ของเราเเละความสุขของเรา ทำไมเขาชอบบังคับ พอเราจะซื้อของอะไรมาพ่อก็พูดว่า เปลืองตังค์ คือเเบบเราอยากจะปล่อยร้องตรงนั้นเลยจริงๆเเต่ทำไม่ได้ สรุปคือความเครียดเราจะร้องในห้องน้ำเสมอ พี่ชายก็พูดขึ้นมาว่า พอพูดนิดพูดหน่อยทำเป็นโกรธมันมาช่วยอะไรได้บ้าง คือเราเวลาเศร้าอ่ะ จะไม่พูดหรือเเสดงออกให้ใครอรู้เลย มันเหนื่อยมันท้อมันเสียความรู้สึกมาก เวลาที่เราไม่เหลือใครก็มีเเต่พวกศิลปินนี่เเหละเคียงข้างเราเสมอ เเล้วถามหน่อย "เวลาที่กูไม่เหลือใคร พวก-ึงไปอยู่ไหนกันหมด" อีพวกชอบซ้ำเติมคนอื่น ไม่เคยเเคร์ความรู้สึกของกูเลย พูดตรงๆนะ "รักศิลปินมากกว่าครอบครัวอีก" ครอบครัว=นรกบนดิน กูเกลียด😔😒😓☹️