ไม่รุ้จะเริ่มไงดี คือ เราอายุ17 เเฟนอายุ20 เราท้องก้เลยเเต่งงานย้ายเข้ามาอยู่บ้านเเฟนได้ 9 เดือน ช่วงตอนท้องก้ดีเค้าก้ดีกับเรามากพอคลอดมาเเฟนเราก้ไปทำงานเราก้เลี้ยงลูกทำงานบ้านทุกอย่างซักผ้าทั้งครอบครัว พ่อเเฟน เเม่เเฟน น้องเเฟน เเฟน ลูกเเล้วก้ของเรา เราโอเครับทำเพราะคิดว่าเออเราไม่ได้ทำงานอยู่บ้านก้ทำไป เเต่เคยได้ยินป้ะเหนื่อยกายไม่เท่าเหนื่อยใจอะ คือเเบบพอนานๆเข้า ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยน เค้าเริ่มกดดันเราทุกอย่าง ทั้งเรื่องลูก เรื่องบ้าน เรื่องทำกับข้าวทุกอย่างกลายเป็นว่าเหมือนเราไม่ได้ทำอะไรวันๆ ทั้งๆที่เราเหนื่อยตั้งเเต่ตื่นยันหลับอดหลับอดนอนเลี้ยงลูก เค้าเริ่มบ่นเริ่มด่าพอนานเข้ากลายเป็นว่าเค้าทำเหมือนเราไม่มีตัวตนในบ้านเป็นเหมือนอากาศมองข้ามไปเหมือนกับเราไม่ได้อยู่ในบ้าน ซึ่งท่าใครเคยเจอจะรุ้เลยว่ามันอึดอัดมาก เค้าเคยคุยกับเเฟนนะเเต่เค้าก้เฉยบอกเราทำตัวเอง ให้ปล่อยเฉยๆไป ได้หรอว้ะ?! เเต่ไม่ได้ไงกินข้าวก้ต้องรอเค้าคือพูดก่อนว่าเเฟนเราทำงานกับครอบครัวซึ่งตังทุกบาทที่ทำอยู่ที่เเม่เลี้ยงเเฟนหมดเลยจะใช้ค่อยไปเบิกที่100-200 ต่อ คือเเล้วก้อยู่กินกับเค้าซึ่งท่าจะกินข้าวก้ต้องรอเค้าทำเพราะเเฟนเราไม่ยอมเบิกตังมาทำกินเองพอนานไปก้อึดอัดไงต้องมาคอยเค้ากับจากทำงานทำกับข้าวให้กินพอพอมาพักหลังเค้าก้เริ่มไม่ทำเเล้วก้ไม่ทำให้เเล้วก้ไม่เรียกกินข้าวไอเเฟนเราก้ไม่เอาไรเล่นเเต่เกมไม่ยอมเบิกตังมาซื้อกับข้าวไอเราก้ไม่กล้าไปเบิกเพราะมันไม่ใช่ของเราเเละยิ่งเป็นงี้ทุกวันนี้น่าจะประมาณอาทิตนึงได้เรายังไม่ได้คุยกับเเม่เลี้ยงเลยพอเราคุยเค้าก้เมินเหมือนเราไม่มีตัวตนเราเเล้วตอนนี้ทะลาะกับเเฟนเรื่องนี้เพราะอึดอัดมากจะทำไรก้ไม่ได้จนเเบบอยากออกไปจากตรงนี้อะล่าสุดทะเลาะจนเราจะเลิกกับเเฟนเลยทุกคนพอเข้าใจไหมอะเราควรทำไง (ปล.ช่วงนี้เค้าไปทำงานเเต่เช้าเราก้ตื่นสายเพราะเผื่อจะได้นอนก้ตี1)