อรอุษา มองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลาย
เวลานี้เป็นตอนกลางวันแสกๆ และที่นี่ก็ไม่ใช่ที่เปลี่ยวที่อยู่กันเพียงสองคน
แต่ความรู้สึกในตัวเธอ เธอรู้ว่ามันกำลังจะเกินควบคุมแล้ว
ความรู้สึกนี้ มันไม่ใช่ของเธอสักนิด เธอโทษว่ามันเป็นความผิดของอีกคนที่อยู่ในตัวเธอ
อรอุษาไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ หากมองแต่ภายนอก จะไม่รู้ว่าเธอเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรเลย
มีแต่เธอเท่านั้นที่รู้ ว่าภายในของเธอมันเปลี่ยนแปลงไปแค่ไหน
ความเปลี่ยนแปลงนี้มันเริ่มขึ้นช้าๆ แต่มั่นคง เธอเคยคิดว่าสักวันหนึ่งมันจะหายไป
แต่ไม่ใช่วันนี้
ณ ตอนนี้ ความรู้สึกของเธอมันแรงกล้า ความอยาก ความปรารถนาที่ไม่เคยมีมาก่อน กลับก่อตัวขึ้นในใจเธอ
อรอุษาแลบลิ้นออกมาเลียปาก ซึ่งสุรเดชดูว่าน่ารัก
เขาย่อมไม่รู้ ว่าเธอกลืนน้ำลายที่สอออกมาลงคอไปมากขนาดไหน
ความปรารถนาของเธอนั้น ความจริงมันเกิดขึ้นมานานหลายวันแล้ว แต่อรอุษาไม่กล้าบอกสุรเดชให้รู้
เธอพยายามอย่างยิ่งแล้วที่จะระงับความปรารถนานั้นไว้
ถึงสุรเดชจะเป็นสามี ที่อรอุษาคบมานาน 2 ปี ก่อนที่จะแต่งงานกันมา 1 ปี เขาจึงไม่ได้รู้จักเธอดีนักหรอก อย่างน้อย อรอุษาก็ไม่เคยแสดงด้านนี้ของเธอให้เขาเห็นมาก่อน
อรอุษาพยายามสูดหายใจลึกๆเพื่อตั้งสติระงับความอยากของตัวเอง แต่ยิ่งนาน ลมหายใจของเธอยิ่งหนักหน่วง หัวใจเธอเต้นแรง กำลังจะไม่อาจควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป
เธอไม่ผิด
เธอไม่ได้ต้องการ
นี่ไม่ใช่เธอ
นี่เป็นเพราะอีกคนที่อยู่ในตัวเธอต่างหาก
อรอุษามองไม่เห็นสามีของเธอ
ตรงหน้า อรอุษาเห็นแต่อาหารเท่านั้น
สุรเดชเห็นอาการของภรรยาผิดปกติ จึงถามด้วยความเป็นห่วง
"คุณเป้นอะไรหรือเปล่า"
นั่น ทำให้อรออุษายับยั้งตัวเองไม่อยู่แล้ว เธอเงยหน้า สบตา แลบลิ้นออกมาเลียปากอีกครั้ง พูดกับเขาว่า
"คุณรักฉันมั้ย"
สุรเดชยิ้มให้กับคำถามของเธอ
"รักสิ คุณก็รู้ จะถามทำไม"
"ขอฉัน...ได้มั้ย"
เสียงของอรอุษาทั้งสั่นและแหบพร่า ทั้งในปากเต็มไปด้วยน้ำลาย จนสุรเดชฟังไม่ถนัด
"คุณว่าอะไรนะ"
อรอุษาไม่ทนอีกต่อไป
"ขอฉันนะ..." เธอเปลี่ยนคำพูดใหม่ นี่ไม่ใช่คำขอร้อง "..ตับ ม้าม ปอด ไต และหัวใจของคุณ"
สุรเดชได้เพียงตกตะลึง มองมือที่เต็มไปด้วยความหิวโหยของอรอุษายื่นออกมา
ตรงเข้าคว้าชามเกาเหลาเครื่องในของเขาไปตักเคี้ยวกร้วมๆอย่างเมามัน โดยไม่สนใจเส้นหมี่ลูกชิ้นที่ตัวเองสั่งมาแม้แต่น้อย
"คุณเคยบอกว่าไม่ชอบเครื่องในไม่ใช่เหรอ" สุรเดชพูดหลังจากคลายความตกใจแล้ว
"แพ้ท้องแล้วชอบกินของแปลกๆแบบนี้ สงสัยลูกเราคงเป็นผู้ชายเนาะ"
................................................................................................................................................................./...
ขอฉันนะ ตับ ม้าม ปอด ไต และหัวใจของคุณ
เวลานี้เป็นตอนกลางวันแสกๆ และที่นี่ก็ไม่ใช่ที่เปลี่ยวที่อยู่กันเพียงสองคน
แต่ความรู้สึกในตัวเธอ เธอรู้ว่ามันกำลังจะเกินควบคุมแล้ว
ความรู้สึกนี้ มันไม่ใช่ของเธอสักนิด เธอโทษว่ามันเป็นความผิดของอีกคนที่อยู่ในตัวเธอ
อรอุษาไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ หากมองแต่ภายนอก จะไม่รู้ว่าเธอเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรเลย
มีแต่เธอเท่านั้นที่รู้ ว่าภายในของเธอมันเปลี่ยนแปลงไปแค่ไหน
ความเปลี่ยนแปลงนี้มันเริ่มขึ้นช้าๆ แต่มั่นคง เธอเคยคิดว่าสักวันหนึ่งมันจะหายไป
แต่ไม่ใช่วันนี้
ณ ตอนนี้ ความรู้สึกของเธอมันแรงกล้า ความอยาก ความปรารถนาที่ไม่เคยมีมาก่อน กลับก่อตัวขึ้นในใจเธอ
อรอุษาแลบลิ้นออกมาเลียปาก ซึ่งสุรเดชดูว่าน่ารัก
เขาย่อมไม่รู้ ว่าเธอกลืนน้ำลายที่สอออกมาลงคอไปมากขนาดไหน
ความปรารถนาของเธอนั้น ความจริงมันเกิดขึ้นมานานหลายวันแล้ว แต่อรอุษาไม่กล้าบอกสุรเดชให้รู้
เธอพยายามอย่างยิ่งแล้วที่จะระงับความปรารถนานั้นไว้
ถึงสุรเดชจะเป็นสามี ที่อรอุษาคบมานาน 2 ปี ก่อนที่จะแต่งงานกันมา 1 ปี เขาจึงไม่ได้รู้จักเธอดีนักหรอก อย่างน้อย อรอุษาก็ไม่เคยแสดงด้านนี้ของเธอให้เขาเห็นมาก่อน
อรอุษาพยายามสูดหายใจลึกๆเพื่อตั้งสติระงับความอยากของตัวเอง แต่ยิ่งนาน ลมหายใจของเธอยิ่งหนักหน่วง หัวใจเธอเต้นแรง กำลังจะไม่อาจควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป
เธอไม่ผิด
เธอไม่ได้ต้องการ
นี่ไม่ใช่เธอ
นี่เป็นเพราะอีกคนที่อยู่ในตัวเธอต่างหาก
อรอุษามองไม่เห็นสามีของเธอ
ตรงหน้า อรอุษาเห็นแต่อาหารเท่านั้น
สุรเดชเห็นอาการของภรรยาผิดปกติ จึงถามด้วยความเป็นห่วง
"คุณเป้นอะไรหรือเปล่า"
นั่น ทำให้อรออุษายับยั้งตัวเองไม่อยู่แล้ว เธอเงยหน้า สบตา แลบลิ้นออกมาเลียปากอีกครั้ง พูดกับเขาว่า
"คุณรักฉันมั้ย"
สุรเดชยิ้มให้กับคำถามของเธอ
"รักสิ คุณก็รู้ จะถามทำไม"
"ขอฉัน...ได้มั้ย"
เสียงของอรอุษาทั้งสั่นและแหบพร่า ทั้งในปากเต็มไปด้วยน้ำลาย จนสุรเดชฟังไม่ถนัด
"คุณว่าอะไรนะ"
อรอุษาไม่ทนอีกต่อไป
"ขอฉันนะ..." เธอเปลี่ยนคำพูดใหม่ นี่ไม่ใช่คำขอร้อง "..ตับ ม้าม ปอด ไต และหัวใจของคุณ"
สุรเดชได้เพียงตกตะลึง มองมือที่เต็มไปด้วยความหิวโหยของอรอุษายื่นออกมา
ตรงเข้าคว้าชามเกาเหลาเครื่องในของเขาไปตักเคี้ยวกร้วมๆอย่างเมามัน โดยไม่สนใจเส้นหมี่ลูกชิ้นที่ตัวเองสั่งมาแม้แต่น้อย
"คุณเคยบอกว่าไม่ชอบเครื่องในไม่ใช่เหรอ" สุรเดชพูดหลังจากคลายความตกใจแล้ว
"แพ้ท้องแล้วชอบกินของแปลกๆแบบนี้ สงสัยลูกเราคงเป็นผู้ชายเนาะ"
................................................................................................................................................................./...