ผมเป็นคนงานครับ เถ้าแก่จ้างผมทำงานตั้งแต่อายุสิบแปดครับผม รับค่าแรงรายวัน สิบกว่าปีผ่านไปทุกวันนี้ก็ยังรับรายวันอยู่ครับ เถ้าแก่ไม่เคยขึ้นค่าแรงให้เลยครับ ก็จะมีเฉพาะรัฐบาลประกาศขึ้นนั่นละครับ ถึงจะได้ขึ้นกับเขาสักที

ผมมีเพื่อนที่เข้างานพร้อมๆ กันนะครับ บางคนกลายเป็นหัวหน้าผม รับค่าแรงเป็นเงินเดือน บางคนลาออกไปขายส้มตำกับเมีย มีบ้านอยู่มีรถยนต์ขับ บางคนไปลงเรียนช่างวันหยุด ได้วุฒิช่างไฟฟ้าก็เก็บเงินเปิดร้านรับซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้า มีคนเอาของไปให้ซ่อมทุกวัน 

เห็นไหมครับว่าผมลำบาก ไม่มีทางที่ผมจะมีรายได้เพิ่มขึ้นเลย ยามนี้ข้าวของอะไรก็แพง ผมจะอยู่ยังไงครับในเมื่อผมยังมีรายได้เท่าเดิม

ว่าแต่...เพื่อนผมมันอยู่ยังไงกันนะ