เริ่มเลยคือ เรามีเพื่อนคนนึงเขาอยู่กับเเม่ เเล้วเหมือนกับว่าเเม่เขาไม่ได้ดูรักเขาเท่าไหร่ดูรักน้องชายมากกว่า เพื่อนเราเลยรู้สึกน้อยใจ บั่นทอนชีวิต ส่วนพ่อของเพื่อนนั้นก็เลิกกับเเม่เพื่อนไปนานเเล้วไม่ได้มาดูเเลเพื่อนเราเลย เพื่อนเราก็เลยขอมาอาศัยอยู่กับเราค่ะ อารมณ์้เเบบขอเเม่หนีออกจากบ้าน5555 เพราะเเม่มันไม่ได้สนใจใยดีอะไรเลย โดยเพื่อนก็ขนเสื้อผ้ามาอยู่เเละไปทำงานที่เซเว่น(เเค่เสาร์อาทิตย์ เพราะเพื่อนอายุ17) เเต่เงินไม่ได้มีมากพอในค่าใช้จ่ายขนาดนั้น เราก็ทำงานเเต่ทำที่พิซซ่า เพื่อนทักยืมเงินบ่อยในค่ากินเพราะเงินมันไม่พอในบางอาทิตย์เเละอีกอย่างมัน มักไม่ทำกับข้าวเองชอบให้เราทำให้บอกขี้เกียจ จานเวลากินนางก็จะปล่อยทิ้งไว้หลายวันมากสุดก็3-4วัน บอกขี้เกียจล้าง กลับจากทำงานก็เหนื่อยเลยไม่ทำ เเต่เราก็ทำงานเหมือนกันนะ เเถมยังมีเปรียบเทียบว่างานเราง่ายกว่าไม่ถูกกดดันเหมือนงาน7-11 เเล้วเรื่องการชาร์จเเบต คือนางอ่ะมีไอเเพดด้วย เวลาเล่นก็เปิดไอเเพดทิ้งไว้ ละก็เล่นโทรศัพท์ ง่ายๆคือชาร์จทั้งวันเมื่อมีโอกาส ควรทำยังไงดีคะ ควรบอกไหมหรือควรเลิกคบ ขอความเห็นทีค่ะ