สวัสดีครับ ผมกับแฟนคบกันมาได้จะ 3 ปีแล้วครับ ผมอายุ 22 แฟน27ปีแล้ว แฟนมีลูกติด 1 คน(แฟนพึ่งมาบอกหลังจากคบกันมาได้สักพัก) ตอนแรกเราก็คิดว่าเราจะโอเคร คงจะไม่น่ามีปัญหาอะไร เพราะตอนแรกแฟนกับลูกไม่ได้อยู่ด้วยกัน ทางฝั่งญาติแฟนเก่าแฟนจะเป็นคนเลี้ยง ซึ่งเค้าก็สัญญากับเราว่าจะไม่ให้เรื่องลูกต้องมาวุ่นวาย แต่เมื่อช่วง 1 ปีที่ผ่านมา มีเหตุให้ลูกแฟนต้องย้ายมาอยู่บ้านกับทางแฟนผม ตอนนั้นผมก็เริ่มไม่โอเครแล้วแต่แฟนก็บอกว่าเค้าเลือกอะไรไม่ได้ ผมกับแฟนจึงต้องย้ายมาอยู่กรุงเทพซึ่งต้องมาอยู่ใกล้ๆกับครอบครัวแฟน และแฟนก็รับลูกเค้ามาอยู่ด้วย ซึ่งลูกแฟนก็จะนอนบ้านพ่อแม่แฟนบ้าง มานอนบ้านผมกับแฟนบ้าง ผมกับแฟนทำงานที่เดียวกัน พักอยู่บ้านเดียวกัน แต่ทุกครั้งที่เราทะเลาะกันเหมือนผมเป็นคนนอกเลยครับ แฟนมีครอบครัวแฟนอยู่รอบๆตัว แต่ผมไม่มีใครเลยนอกจากเค้า มาอยู่นี่ผมก็ไม่รู้จักใครเลย ตอนแฟนทะเลาะกับครอบครัวผมอยู่ข้างแฟนตลอด แต่พอเค้าดีกันเหมือนผมกลายเป็นหมาไปเลย อย่างตอนนี้ผมกับแฟนทำงานที่เดียวกัน พักที่เดียวกันก็จริง แต่แฟนไม่คุยกับผมมา 3 วันแล้วครับ ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน ผมพยามง้อเค้าแต่เค้าก็ชอบพูดจาแรงๆใส่ผม ทำเหมือนเกลียดผมไปแล้ว สาเหตุที่ทะเลาะกันส่วนมากก็เรื่องงานครับ คือผมกับแฟนทำงานเป็นพนักงานคีย์ข้อมูลลูกค้า บางทีผมเห็นว่างานเยอะก็จะรีบๆช่วยทำ ให้มันเสร็จไป แต่เค้าก็จะโกรธว่าทำไมมาแย่งงานเค้าทำ ผมอยากเอาชนะเค้า ว่าผมทำงานเก่งกว่า เจ้านายจะได้มองว่าแฟนผมไม่ทำงาน ซึ่งผมสาบานเลยว่าผมไม่เคยคิดแบบนั้น ผมแค่อยากช่วยให้งานมันเสร็จไป ทุกวันนี้ผมระแวงไปหมดแล้วว่างานนี้ผมทำได้ไหม บางทีงานมากองผมก็ต้องดูว่าแฟนผมเค้าจะทำอันไหน ก็จะได้ปล่อยให้เค้าทำ แต่มารอบนี้มันหนักมากครับ แฟนผมเค้าไม่ยอมคุยด้วยมา 3 วันแล้ว พอไปง้อก็ด่ากลับมา จนผมเหนื่อยแล้วครับ รู้สึกท้อไปหมด + กับที่ผมเป็นโรคซึมเศร้าด้วย ผมรู้สึกอยากตายให้มันจบๆไป มีความคิดแบบนี้อยู่ตลอดทุกวันเลยครับ ผมควรจะทำยังไงดีครับ จะง้อเค้าต่อหรือพอแค่นี้ดี ใจนึงมันก็รักเค้า อีกใจนึงมันก็เหนื่อยแล้ว ไหนจะเรื่องครอบครัวเค้าอีก เรื่องคำพูดแรงๆที่เค้าชอบพูดใส่อีก แต่เรื่องดีๆ มุมน่ารักของเค้าก็มี 

ขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาจนจบครับ ผมขอโทษที่พิมพ์มายาวเลยนะครับ ผมแค่อยากระบาย และได้คำปรึกษาจากใครสักคน ขอบคุณทุกท่านครับ