ขอเกริ่นก่อนว่าเรากับเพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนที่รู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียนประถมเลยสนิทกันมากๆตอนนั้นเราช่วยเหลือเพื่อนคนนี้ตลอดเพราะทางบ้านเพื่อนไม่ค่อยจะมี เวลานางยืมเงินเราให้ยืมตลอดพ่อแม่เราก็เอ็นดูนางเรารู้จักกับเพื่อนคนนี้มา12ปีจนมอต้นต่างแยกย้ายที่เรียนได้เจอได้คุยกันไม่บ่อยเท่าเมื่อก่อน จนมอปลายได้กลับมาเรียนที่เดียวอีก 3 ปีแต่อยู่คนล่ะห้องก็ยังคุยยังสนิทเหมือนเดิมจนกระทั่งแยกย้ายกันช่วงจะเข้ามหาลัยเพื่อนคนนี้สูงและสวยนางเลยได้ไปประกวดนางแบบ และหลังจากนั้นเรากับเพื่อนคนนี้ก็ห่างกันเพราะแทบจะไม่เจอกันเลย แต่เราก็ยังคิดอยู่เสมอว่านางก็คือเพื่อนเราคนหนึ่ง จนกระทั่งวันหนึ่งเราเดือดร้อนมากๆแบบมากจริงๆต้องการความช่วยเหลือเราพยายามหาทางออกเองแล้วจนสุดท้ายจริงๆจึงกลั้นใจยืมเงินเพื่อน ขอบอกก่อนว่าเราไม่ชอบยืมเงินใครจริงๆ ถ้าไม่เดือดร้อนเราจะไม่ปริปากยืมเลย เราเลยตัดสินใจยืมเพื่อนคนนี้ไปด้วยยอดเงิน 6000 บาทเราบอกเดี๋ยวอีก 1 อาทิตย์เราจะหามาคืนแน่นอน ถ้าไม่ไว้ใจถ่ายบัตรประชาชนเราไปเลยก็ได้ สักพักนางมาตอบว่า ทำไมถึงกล้ายืม ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี ทำไมถึงมาขอยืม ไม่ให้‼️‼️ เงินที่หามีไว้ใช้เองไม่ได้มีไว้ให้ใครยืม คือ ตอนนั้นเราจุกจริงๆ ไม่ได้จุกที่เพื่อนไม่ให้ยืมนะ แต่จุกที่ทำไหมต้องพูดกันขนาดนี้ แค่ไม่ให้ยืมก็ไม่เห็นเป็นอะไรทำไมต้องพูดไม่ดีเราก็ โอเคไม่เป็นไรแก หลังจากนั้นเราก็บล็อกนางเลยคิดว่านางคงไม่อยากเป็นเพื่อนกับเราแล้วสังคมนางตอนนี้น่าจะคนล่ะอย่างกับเรา แยากถามเพื่อนๆว่าเราควรคบนางต่อไปดีมั้ย และอยากถามว่าเราผิดมั้ยที่ไปขอยืมเงินนาง ???? ขอสุภาพนะคะ