กระทู้นี้ไม่มีอะไรมากค่ะ แค่อยากระบายความในใจเฉย ๆ ตอนนี้มันมืดมัวหม่นหมองมาก
เรื่องของเรื่อง เราเป็นพนักงานประจำอยู่บริษัทฯ ที่มีความมั่นคงมากแห่งหนึ่ง ตำแหน่งระดับผู้อำนวยการ เงินเดือนเฉียด ๆ หกหลัก ปัญหาในการทำงานก็มีมาเรื่อย ๆ เราก็สามารถที่จะแก้ไขได้ ประกอบกับเป็นคนเก่าคนแก่ ไม่มีใครสามารถมาทำอะไรเราได้ อีกทั้งยังเป็นที่เอ็นดูของเจ้านาย

ต่อมา มีบริษัทฯ แห่งหนึ่งมายื่นข้อเสนอที่ดีแบบดีมาก ๆ จนเราคิดอยากจะไปทำด้วยเงินที่เยอะกว่า ตำแหน่งที่ดีกว่า เราเลยตกลงย้ายไปทำ แต่ปัญหาสำหรับการมาทำที่ใหม่นี่คือ เราต้องออกจากบ้านชานเมือง เข้ามาอยู่คอนโดภายในเมืองเพื่อสะดวกต่อการทำงานค่ะ แรก ๆ เราก็คิดว่าไม่เป็นไร ทำงานจันทร์ถึงศุกร์ เสาร์อาทิตย์ ค่อยกลับบ้านไปเจอหน้าลูกหน้าสามี ปรากฎว่า สัปดาห์แรกของการมาอยู่คนเดียวก็เอาเรื่องเลยค่ะ ร้องไห้อยากกลับบ้านทุกวัน ทำให้สภาพจิตใจเวลามาทำงานก็พลอยไม่สดชื่น จนตอนนี้ทำได้ 2 เดือน ก็คิดว่าไม่ไหวแล้ว คงต้องยอมกลับไปลดเงินเดือน เพื่อหางานแถว ๆ บ้านทำ

มาเล่าให้ฟังเป็นอุทาหรณ์นะคะ สำหรับคนที่เคยอยู่บ้านกับครอบครัวมาตลอด แล้วมาวันนึงต้องย้ายตัวเองออกไปอยู่คนเดียว มันหนักกว่าที่คิดไว้เยอะจริง ๆ ค่ะ