อย่างอื่นเลยนะครับก็ กราบสวัสดีชาวพันทิปทุกท่าน
เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้เจอกับคนๆนึงในแอพ ซึ่งเป็นเพื่อนเก่าของผมเอง เราก็ทักไปมาหาสู่กันจนเขาเปิดใจว่ามีเด็กน้อยอยู่คนนึงซึ่งเป็นลูกของเธอ แรกๆผมตกใจนะครับว่า เอ้า!! มีลูกแล้หรอ อะไรประมาณนี้ เขาก็เปิดใจให้ผมทุกอย่าง พูดคุยตามประสาคนรักกันแรกๆ จนกระทั่ง2เดือน มีวันนั้นผมได้มีโอกาสไปบ้านเขาผมก็เห็นลูกของเธอ ผมก็เล่นแล้วหลงรักในความน่ารักของเขา เธอได้บอกกับผมว่าเธอโดนทิ้งมา พ่อของเด็กเขามีลูกอยู่แล้ว แล้วมาบอกเธอทีหลัง เธอเลยหนีออกจากชีวิตเขามา จากนั้นเราก็คุยกันจนมาวันนึงเธอได้ขอคบผมเป็นแฟน ผมก็ตอบตกลงเขาพร้อมกับคำว่า 'ไม่ต้องหวงเรื่องของเด็กนะเดี๋ยวเค้าจะเลี้ยงเอง ส่งค่าใช้จ่ายอะไรให้เอง เค้าจะรับผิดชอบเธอเอง ' แรกๆโทรไปก็รับคุยกันตลอด บางทีเป็นชม. ด้วยความที่ช่วงโปรโมชั่นคนเราจะรู้อยู่กันดี จนเธอให้ลูกของเขาเรียกผมว่า ป๊ะป๋า ผมก็เขิลลล.. ผมก็หลงรักเธอแล้วก็ลูกของเธอมาโดยตลอด เงินเดือนผมออกก็ส่งให้เธอ 'นี่นะค่านมค่าแพมเพิสของลูก' จนกระทั่งผมมาทำงาน ช่วงนั้นเราไม่เจอกันเลยน่าจะราวๆ7-8 เดือน ผมก็โทรหาทุกวันนะครับ เพื่อที่อยากจะเล่นกับลูกของเธอ เวลาเปิดกล้องลูกเขายิ้มเขาน่ารักผมก็เห็นก็ปลื้มใจ จนมีโอกาสได้กลับไปหาเขา เหมือนหนังม้วนเก่าเลยครับ ก็เล่นพาเธอกับลูกของเธอไปเที่ยว ไปห้าง พาเธอไปช้อปปิ้ง ดูหนัง เรื่อยๆจนมาถึงวันสุดท้ายที่จะอยู่กับเขา ผมก็นอนกอดเธอทั้งลูกเธอแล้วก็เธอ ผมไม่เคยที่จะคิดจะตรวจโทรศัพท์เขา เหมือนมีอะไรบางอย่างในความรู้สึกว่าให้เปิดดูหน่อยละกัน ผมก็เปิดเข้าไปดู ผมไปเจอแชทแฟนเก่าของเธอคุยกัน(ไม่ใช่พ่อของเด็กนะครับ)กับชายอีก3คน เมื่อเดือนที่ผมมาทำงาน ระยะเวลากลางๆเดือน ใน 7-8 เดือน ที่ผ่านมา ผมก็แบบ เห้ยย.. อะไรกันเนี่ย(คิดในใจ) ผมก็ไม่ได้โวยวายอะไร จนกระทั่ง..ผมกลับมาทำงาน เดี๋ยวนี้โทรไปก็ตัดสายบ้าง พอรับสายก็ให้เล่นกับลูกของเธอ ผมเข้าใจนะว่าการเลี้ยงลูกนี่เหนื่อยมากๆเลยแหละ ผมก็เข้าใจเขาตลอด จนตอนนี้ผมระแวงไปหมดแล้ว กลัวเขาจะคุยกับคนอื่นอีก.. เพราะในชีวิตนี้ผมก็โดนผญทิ้งด้วยการคบซ้อนมาตลอด ในช่วงนี้เธอเหมือนไม่ค่อยอยากคุยกับผมเลย.
#ผมควรเชื่อใจเขาหรือว่าพยายามปิดหูปิดตาดีครับ ผมรักเธอแล้วก็ลูกของเธอมาก จนคิดว่าเป็นลูกของตัวเองเลยด้วยซ้ำ.
ผมควรทำยังไงต่อดีครับผมไม่อยากทิ้งเด็กคนนี้ไป.
ความรักของเรามันจะไปกันรอดไหม?
เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้เจอกับคนๆนึงในแอพ ซึ่งเป็นเพื่อนเก่าของผมเอง เราก็ทักไปมาหาสู่กันจนเขาเปิดใจว่ามีเด็กน้อยอยู่คนนึงซึ่งเป็นลูกของเธอ แรกๆผมตกใจนะครับว่า เอ้า!! มีลูกแล้หรอ อะไรประมาณนี้ เขาก็เปิดใจให้ผมทุกอย่าง พูดคุยตามประสาคนรักกันแรกๆ จนกระทั่ง2เดือน มีวันนั้นผมได้มีโอกาสไปบ้านเขาผมก็เห็นลูกของเธอ ผมก็เล่นแล้วหลงรักในความน่ารักของเขา เธอได้บอกกับผมว่าเธอโดนทิ้งมา พ่อของเด็กเขามีลูกอยู่แล้ว แล้วมาบอกเธอทีหลัง เธอเลยหนีออกจากชีวิตเขามา จากนั้นเราก็คุยกันจนมาวันนึงเธอได้ขอคบผมเป็นแฟน ผมก็ตอบตกลงเขาพร้อมกับคำว่า 'ไม่ต้องหวงเรื่องของเด็กนะเดี๋ยวเค้าจะเลี้ยงเอง ส่งค่าใช้จ่ายอะไรให้เอง เค้าจะรับผิดชอบเธอเอง ' แรกๆโทรไปก็รับคุยกันตลอด บางทีเป็นชม. ด้วยความที่ช่วงโปรโมชั่นคนเราจะรู้อยู่กันดี จนเธอให้ลูกของเขาเรียกผมว่า ป๊ะป๋า ผมก็เขิลลล.. ผมก็หลงรักเธอแล้วก็ลูกของเธอมาโดยตลอด เงินเดือนผมออกก็ส่งให้เธอ 'นี่นะค่านมค่าแพมเพิสของลูก' จนกระทั่งผมมาทำงาน ช่วงนั้นเราไม่เจอกันเลยน่าจะราวๆ7-8 เดือน ผมก็โทรหาทุกวันนะครับ เพื่อที่อยากจะเล่นกับลูกของเธอ เวลาเปิดกล้องลูกเขายิ้มเขาน่ารักผมก็เห็นก็ปลื้มใจ จนมีโอกาสได้กลับไปหาเขา เหมือนหนังม้วนเก่าเลยครับ ก็เล่นพาเธอกับลูกของเธอไปเที่ยว ไปห้าง พาเธอไปช้อปปิ้ง ดูหนัง เรื่อยๆจนมาถึงวันสุดท้ายที่จะอยู่กับเขา ผมก็นอนกอดเธอทั้งลูกเธอแล้วก็เธอ ผมไม่เคยที่จะคิดจะตรวจโทรศัพท์เขา เหมือนมีอะไรบางอย่างในความรู้สึกว่าให้เปิดดูหน่อยละกัน ผมก็เปิดเข้าไปดู ผมไปเจอแชทแฟนเก่าของเธอคุยกัน(ไม่ใช่พ่อของเด็กนะครับ)กับชายอีก3คน เมื่อเดือนที่ผมมาทำงาน ระยะเวลากลางๆเดือน ใน 7-8 เดือน ที่ผ่านมา ผมก็แบบ เห้ยย.. อะไรกันเนี่ย(คิดในใจ) ผมก็ไม่ได้โวยวายอะไร จนกระทั่ง..ผมกลับมาทำงาน เดี๋ยวนี้โทรไปก็ตัดสายบ้าง พอรับสายก็ให้เล่นกับลูกของเธอ ผมเข้าใจนะว่าการเลี้ยงลูกนี่เหนื่อยมากๆเลยแหละ ผมก็เข้าใจเขาตลอด จนตอนนี้ผมระแวงไปหมดแล้ว กลัวเขาจะคุยกับคนอื่นอีก.. เพราะในชีวิตนี้ผมก็โดนผญทิ้งด้วยการคบซ้อนมาตลอด ในช่วงนี้เธอเหมือนไม่ค่อยอยากคุยกับผมเลย.
#ผมควรเชื่อใจเขาหรือว่าพยายามปิดหูปิดตาดีครับ ผมรักเธอแล้วก็ลูกของเธอมาก จนคิดว่าเป็นลูกของตัวเองเลยด้วยซ้ำ.
ผมควรทำยังไงต่อดีครับผมไม่อยากทิ้งเด็กคนนี้ไป.