ตามหัวข้อนะคะ เราประเมินตัวเองไม่ได้เพราะไม่ทราบเกณฑ์ของนักจิตบำบัดหรือทางการแพทย์ แต่สิ่งที่เราเป็นและรู้สึกคือในทุกๆการตัดสินใจที่ต้องทำและรับผลด้วยตัวเองจากการตัดสินใจของตัวเอง(ส่วนใหญ่จะเรื่องเรียนค่ะที่ลังเล เรื่องอื่นเราพอแฮนเดิลได้) จะมีอาการลังเลอยู่ตั้งแต่เริ่มต้นจนหลังจากการตัดสินใจกินเวลานาน และใช้เวลารู้สึกแย่กับสถานการณ์นั้นไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ ตราบใดที่การตัดสินใจมีผลต่อการคุ้มค่า สูญเสีย โอกาสหรือเงิน เราจะคิดมากเกินไปจนปวดหัวแล้วก็ร้องไห้ออกมาค่ะ ช่วงที่เป็นแบบนี้จะร้องไห้ออกมาบ่อยๆจากการแค่คิดว่าแล้วจะทำยังไงดีถึงจะได้คำตอบ สักพักจะหยุดไปเองเมื่อยังไม่ต้องรีบตัดสินใจแต่ก็จะเป็นอีก เราสงสัยค่ะว่ามันเป็นนิสัยขี้ขลาดจนติดนิสัยหรือเตอบโตมายังไงถึงยังเข้มแข็งไม่พอ เราคิดไปมากแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเรารับผลของการตัดสินใจนั้นจะได้ไหม คนอื่นหล่ะจะเป็นยังไง สภาพร่างกายช่วงนั้นจะใจสั่นแล้วก็ไม่มีแรงบ้างค่ะ ไม่ได้ร้องไห้กับทุกเรื่องแต่เพราะการต้องเลือกมันทำให้เราเจ็บปวดกับช่วงเวลานึงตลอดเลย 

หลังจากแจงอาการคร่าวๆแล้ว พูดตรงๆได้แต่ขอความกรุณาไม่กล่าวถึงบุคคลอื่นในขีวิตเราหรือดูถูกกันนะคะ เราเคยคิดว่าสาเหตุคือการไม่รู้จักตัวเองค่ะ มันเลยไม่เลือก มันเลือกไม่ได้ เราก็ไม่รุ้ความลับของความรู้สึกมันคืออะไร บอกออกมาไม่ได้ มันแค่แสดงอาการออกมาท่ามกลางความคิดที่ยุ่งเหยิงแล้วก็ไม่ได้รับการจัดลำดับค่ะ ยอมรับเลยว่าฟุ้งซ่าน 

คนที่ผ่านเข้ามาเห็นสามารถแสดงความคิดเห็นหรือเคยเห็นเคสนี้มาบ้างไหมคะ หรือว่านักจิตบำบัด แพทย์ หรือจิตแพทย์ สามารถแนะนำเราได้นะคะว่าแบบนี้คือไม่ผิดปกติ หรือผิดปกติ ควรมีแนวทางยังไงต่อไป เพราะเราว่าเราคงใช้ชีวิตแบบนี้ไม่ได้ค่ะ มันรู้สึกไม่ใช่ไม่กล้าได้กล้าเสียนะคะ แต่ตัดสินใจยังไงมันก็มีข้อเสียที่เราไม่อยากจะรับ อาจจะเป็นหนึ่งสาเหตุค่ะ

ขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ