เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟนคบกันมา3ปีกว่าแล้ว แต่ก็อย่างว่าแหละ แรกๆมักจะสวยงามเสมอ รักๆเลิกๆกันมาก็หลายร้อยครั้ง จนวันนี้ ผิดใจกันอีก กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง โกรธกัน เราเป็นคนผิด เขาก็ไม่สนใจอะไรเลยสักนิด ว่าๆด่าๆเสร็จแล้วก็เงียบ โทรไปไม่รับ แชทไปไม่อ่าน เราเลยตัดสินใจ ไปหาที่บ้าน เขาก็ยอมคุยนะ เพราะมันไม่ใช่เรื่องร้ายแรง จากนั้น เราก็เปิดโทรศัพท์ ดูเฟสบุ๊ค ก็เห็น เขาแชร์รูปผู้หญิงไว้ ก็บอกให้ลบ ก็ไม่ยอมลบ พอจะลบเอง ก็ขู่ ถ้าลบจะไม่ได้เจอหน้ากันอีก เข้าใจนะว่าตอนนั้น เขาโกรธเรา คือเรื่องแชร์รูปผู้หญิง มันไม่ใช่ครั้งแรก เรายอมเขาได้ตลอด ไม่อยากจะเก็บมาคิดมากแล้วก็ดีกัน ตกกลางคืน เรากลับมาบ้านเรา บอกให้เขาไปหาอาบน้ำเข้านอน เราก็หลับก่อน ตื่นมาอีกที ลงสตอรี่ไปดูวงดนตรี กับรุ่นน้อง เราเห็นปุ๊บ หัวร้อนไปทั้งหัว ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เราโทรบอกให้กลับ ก็พูดว่าจะกลับๆ ผ่านไปอีกเกือบชม.ก็ยังไม่กลับ เราก็โทรอยู่แบบนั้น สุดท้ายเกือบเที่ยงคืน ถึงบ้าน ถามว่าโกรธมั้ย โกรธมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ในใจแค่อยากให้เขากลับบ้านแค่นั้น ถึงบ้านก็คือโล่งใจ ไม่เคยโกรธนาน แต่ที่พีคกว่านั้น เขากลับว่าเรา ว่าน่าเบื่อ พูดมาก รำคาญ ขี้บ่น เป็นแบบนี้บ่อยๆ ระวังจะได้หาคนใหม่มาแทน คำแบบนี้ ตลอด3ปีที่ผ่านมา คือได้ยินชินหูมาก เราก็บอกนะ เป็นคนแอบไป ตัวเองทำผิดเอง เขาก็โวยวายใช้คำอยาบ เออ กูผิด   ผิดมากก็ทิ้งกูไปดิ แต่เรา ด้วยความที่ไม่ใช่คนที่จะบอกเลิกง่ายๆ ก็บ่ายเบี่ยง บอกให้นอน ไม่คุยต่อ หลังจากนั้นแหละลงสตอรี่แดนซ์เซอร์ที่เต้นแบบยั่วเพศสุด เราเห็น ก็โมโหขึ้นอีก ให้ลบก็ไม่ลบเหมือนเดิม อยากจะพูดให้ฟังมาก เราก็มีความรู้สึกเหมือนกัน คิดอยากจะแชร์จะลง ไม่นึกถึงความรู้สึกกันบ้างเลยหรอ อยากรู้ว่าคนอื่นๆ ทนกับความรู้สึกแบบนี้ได้เหมือนกับเรามั้ย เพื่อนก็เคยเตือนแล้วนะ แต่ใจมันเทไปให้เขาหมดเลย